Οι διαφωνίες δεν είναι τόσο ευχάριστες για όλους. Ο λόγος που κάποιοι νιώθουν την ανάγκη να φωνάζουν στις έντονες συζητήσεις είναι πιο περίπλοκος από όσο νομίζεις.
Ενώ πολλοί ενδέχεται να αποφεύγουν τις διαφωνίες και τις ρήξεις, κάποιοι μπαίνουν εύκολα σε αυτές. Ο θυμός, η ένταση και τα νεύρα είναι απολύτως ανθρώπινα μέσα σε αυτές. Ωστόσο, αν βρίσκεσαι στη θέση του δέκτη, δεν είναι και πολύ ευχάριστα όλα αυτά.
Γιατί όμως συμβαίνει πραγματικά αυτό; Γιατί υπάρχει η ανάγκη να φωνάζεις όταν βρεθείς σε μία διαφωνία, έντονη ή μη;
Ο πραγματικός λόγος που θέλει κάποιος να φωνάζει όταν διαφωνεί δεν είναι τόσο ο θυμός ή η ανωριμότητα. Είναι η ένδειξη πως δεν έχει μάθει να εκφράζει σωστά τις σκέψεις και τα συναισθήματα του. Είναι πως δεν έχει καθοδηγηθεί και ακουστεί αρκετά. Ίσως να έχει πέσει θύμα λεκτικής κακοποίησης και αυτός να είναι ο μόνος τρόπος που ξέρει να λύνει τις διαφορές του. Πιθανόν μάλιστα, να χρησιμοποιεί τη φωνή του για να καλύψει το πόσο αντίθετος είναι στην πραγματικότητα με την άποψη που στηρίζει για τον οποιοδήποτε λόγο.
Σε κάθε περίπτωση, ο συνομιλητής αυτός δεν είχε το κατάλληλο πλαίσιο ή τα κατάλληλα άτομα για να του επιτραπεί να εκφράσει την άποψη του με τρόπο. Τελικά, η φωνή του δείχνει θυμό. Αλλά προς τον εαυτό του. Νιώθει πως όσα λέει δεν ακούγονται αρκετά, δεν γίνονται σεβαστά και ουσιαστικά, κανείς δεν τα λαμβάνει υπόψη. Έχει λοιπόν έντονη επιθυμία να υψώσει περισσότερο τη φωνή του όταν κάποιος τον αντικρούσει και λάβει μεγαλύτερη αποδοχή.
Αυτό ωστόσο δεν δικαιολογεί τη συμπεριφορά του ή τα σχόλια του
Είναι διαφορετικό το να καταλαβαίνεις τους λόγους που προβαίνει κανείς σε οτιδήποτε από το να τους δικαιολογείς. Μπορείς να έχεις την επίγνωση του τι κάνει αλλά δεν χρειάζεται να δεχτείς όσα σου λέει. Παρόλα αυτά, όταν βλέπεις πως η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κάνεις μία παύση.
Η παύση είναι επίσης απάντηση
Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να ανταπαντήσεις με περισσότερη φωνή. Αυτό δεν θα οδηγήσει σε τίποτα εποικοδομητικό και θα αποκτήσεις κι εσύ νεύρα. Μέσα σε μία παύση όμως, ο συνομιλητής σου να συνειδητοποιήσει τα λόγια του και το κλίμα που επικρατεί. Δώσε του την ευκαιρία να αναλογιστεί μόνος του το τι δημιουργήθηκε.
