Παντρεύτηκαν και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, τους κρεμάσαμε και κουδούνες στο αυτοκίνητο και έφυγαν για τον μήνα του μέλιτος. Τι φάση; Καταρχάς, το ταξίδι αυτό, ποτέ δεν κρατάει δυστυχώς ένα μήνα. Άδεια για μια εβδομάδα ή δύο και πολύ μας είναι. Κατά δεύτερον, είναι όντως τότε τα μέλια;

Ξέρεις, οι εβδομάδες ή οι μήνες εκείνοι που το ζευγάρι είναι κολλημένο σαν με μέλι. Όλη η προσοχή του ενός είναι απορροφημένη από τον άλλο, η κάθε είδους επαφή συνεχής, τίποτα άλλο στον κόσμο δείχνει να μην έχει σημασία και ούτω καθεξής. Μόνο που το μέσο ζευγάρι έχει πλέον συζήσει πολύ πριν οδηγηθεί στα σκαλιά της εκκλησίας ή του δημαρχείου, οπότε ο περίφημος μήνας του μέλιτος μόνο μετά το γάμο δεν τοποθετείται.

Στο ροζ το συννεφάκι, να ΄χει κι ένα ακόμη δίπλα

Και μια ωραία πρωία την ακούς. Όχι, δεν χάλασε η σχέση. Ούτε έφυγε ο έρωτας, ούτε επήλθε βαρεμάρα. Απλώς μπαίνουν τα πράγματα και πάλι σε μια βιώσιμα ρεαλιστική κατάσταση, να μπορέσετε υγιώς να υπάρξετε μαζί για όσο το επιθυμείτε. Και για να γίνει αυτό, η διατήρηση του προσωπικού χρόνου του κάθε μέλους είναι άκρως απαραίτητη.

Αν βρίσκεσαι να αναρωτιέσαι πόσο πολύ είναι το πολύ, η καραντίνα μπορεί να σου παράσχει λογικά την απάντηση που χρειάζεσαι. Συνύπαρξη κλειστή, συνύπαρξη δίχως όρια, συνύπαρξη στο απόλυτο. Απόλυτο αναφερόμενοι σε χρόνους και αποκλειστικότητα όμως, όχι απόλυτο αναφερόμενοι στο πώς ιδανικά θέλουμε μια υγιή συνύπαρξη.

Και στα πλέον ερωτευμένα ζευγάρια, ακόμα κι εκείνα που ζουν στο ροζ το συννεφάκι πάνω, η καλλιέργεια προσωπικού χρόνου οφείλει να είναι προτεραιότητα. Τουλάχιστον αν θέλουν να διατηρηθούν εκεί ψηλά. Δε μιλάμε για απομόνωση, δε μιλάμε για αποξένωση, λέμε απλώς δίπλα στο ροζ το συννεφάκι να υπάρχει κι ένα ακόμη. Να μπορεί να χοροπηδήσει προς τα εκεί ο ένας από τους δύο όποτε το χρειαστεί. Να συμπορεύονται μεν, μαζί θα τα φυσάει ο άνεμος, να διατηρούν τη δυαδικότητά τους δε.

Ευτυχία μοιραζόμενη, φουντώνει και μεγαλώνει

Μόλις το ζευγάρι συνειδητοποιήσει την αξία του προσωπικού χρόνου εντός της σχέσης, ο δεσμός του ενισχύεται. Η Shadeen Francis, διακεκριμένη σύμβουλος και θεραπεύτρια γάμων και σχέσεων, εξηγεί πως η απόδειξη του αντίθετου φάνηκε στην καραντίνα. Για αμέτρητα ζευγάρια που έζησαν την εποχή αυτή μαζί, ο προσωπικός χρόνος μπήκε σε βάθρο ακριβώς γιατί τον στερήθηκαν όσο ποτέ. Έμειναν κλεισμένοι σε περιορισμένο χώρο για ασυνήθιστα μεγάλο χρονικό διάστημα οι δυο τους και μόνο. Και οδηγήθηκαν οι περισσότεροι σε μια συνθήκη υπερκορεσμού.

Η συνειδητοποίηση μάλιστα αυτού δείχνει να είναι επωφελής, καθώς αποτελεί κατά πώς αποδεικνύεται το πρώτο βήμα που οδηγεί τα ζευγάρια σε αναζήτηση μιας επαυξημένης αυτονομίας, σε σχέση με εκείνη της προ καραντίνας εποχής. Φτάσαμε ως εδώ, λέει η Francis, γιατί οι περισσότεροι από εμάς αισθανόμαστε καθήκον και ευθύνη απέναντι στο ταίρι μας να είμαστε συνεχώς διαθέσιμοι. Μόνο που προσωπικός χρόνος σημαίνει ευεξία και η ευεξία λειτουργεί θεραπευτικά στο εγώ. Κι ένας σύντροφος με το εγώ του χαρούμενο, σίγουρα μπορεί να φροντίσει τη σχέση του με καλύτερο τρόπο απ΄ ό,τι ένας σύντροφος με το εγώ του ξεχασμένο και ανικανοποίητο.

Η διατήρηση και ανάπτυξη της προσωπικής μας ταυτότητας, εκείνη είναι που μας ορίζει σαν άτομα. Και όχι η σχέση μας. Μένοντας αληθινοί απέναντι στον εαυτό μας και τα θέλω μας, τότε και μόνο τότε οδεύουμε προς την προσωπική μας ευτυχία. Εκεί, είμαστε σε θέση να μοιραστούμε την ευτυχία με το ταίρι μας. Και, μοιραζόμενη, φουντώνει και μεγαλώνει.

Προτεραιότητα στο me-time για ένα πιο δυνατό we-time

Από ένα ήσυχο τέταρτο μοναξιάς, ένα χαλαρωτικό μπάνιο, έως ένα Σαββατοκύριακο μακριά από όλους και όλα, ό,τι χρειάζεσαι κάθε φορά. Αυτό είναι προσωπικό θέμα δικό σου. Ό,τι πάντως είναι, μη φοβηθείς να το ζητήσεις από το ταίρι σου. Και μην ξεχνάς κι εσύ απλόχερα να του το προσφέρεις, όποτε το ζητήσει. Να θυμάσαι πως όσο σημαντικό είναι να το κάνεις, άλλο τόσο σημαντικό είναι και να επικοινωνείς την ανάγκη σου αυτή. Αλλιώς θα μοιάζει σαν να κάνεις τα δικά σου και να αποξενώνεσαι κι αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε δυσαρέσκεια.

Ήρεμα εδώ βέβαια, ναι; Πλήρης εγγύτητα δεν αφήνει τα δύο μέλη του ζευγαριού να αναπτυχθούν το καθένα ως ξεχωριστή οντότητα. Έτσι θα φτάσουν να μην έχουν στο τέλος να ανακαλύψουν πράγματα ο ένας για τον άλλο και η μαγεία μόλις έκανε φτερά. Αλλά και η υπερβολική ιδιωτικότητα εξίσου επικίνδυνη είναι. Κρύβει, βλέπεις, την παγίδα να οδηγηθούν οι σύντροφοι σε δύο παράλληλες ζωές. Η ισορροπία είναι υποκειμενική και διαφορετική για κάθε ζευγάρι, σωστά και λάθος εδώ δεν υπάρχουν. Κρατώντας τους δίαυλους επικοινωνίας ανοιχτούς, έτσι θα βρίσκετε τρόπους να ορίζετε τα δικά σας σωστά. Αυτά που για εσάς λειτουργούν και σας δένουν, χωρίς να σας συμβιβάζουν.

1. Χρόνος σε ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο

Πρώτα από όλα, δες εσένα. Τι γίνεται, ποιος είσαι, τι ανάγκες έχεις, τι σου αρέσει, τι σου λείπει. Είχες κάποιο χόμπι που παραγκώνισες με τον καιρό; Κάποια επιθυμία για κάτι νέο που όλο αναβάλλεις; Όπως προγραμματίζεις τις βραδιές με το ταίρι σου, έτσι προγραμμάτισε κι αυτά. Δώσε τους το χρόνο που χρειάζονται. Πες πως το αγαπημένο σου συγκρότημα κάνει live κάθε δεύτερη Τετάρτη και παλιά με την παρέα σου δεν το χάνατε ποτέ και για τίποτα. Κανένα θέμα. Το λες στο ταίρι, το συζητάτε, μπαίνει στο πρόγραμμα. Και θα περάσεις καλά, και θα ανακουφιστείς που δεν περιορίζεσαι και μετά θα έχετε ακόμα περισσότερα να πείτε και να μοιραστείτε.

2. Αυτό-κυριαρχία απέναντι στα συναισθήματά σου

Ιδιοκτησία των συναισθημάτων σου και έπειτα έκφρασή τους στο σύντροφό σου. Το δηλαδή, όταν περιγράφεις τι θέλεις και τι νιώθεις, να το κάνεις με φόντο εσένα. Εκφράσεις του τύπου “Μην το πάρεις προσωπικά, αλλά εγώ θα προτιμούσα το τάδε” δημιουργεί αισθήματα αμφισβήτησης ή και κριτικής. Άσε που και να μην είχε σκοπό ο άλλος να το πάρει προσωπικά, μόλις του έβαλες την ιδέα. Αντ’ αυτού, μίλα πράγματι για σένα. Δες αυτό: “σε αγαπώ πολύ, θα σκέφτομαι αυτό όσο θα κάθομαι μόνη στην παραλία και θα απολαμβάνω το βιβλίο μου”. Αναλαμβάνεις την ευθύνη των αναγκών σου, αλλά και το έργο της ικανοποίησής τους.

3. Me-time δε σημαίνει απαραίτητα σκέτο “me”

Χρόνος για σένα δεν περιλαμβάνει απαραίτητα εσένα και μόνο. Μπορεί στο κάδρο να υπάρχουν και φίλοι, μπορεί και συγγενείς. Μπορεί να είναι ένας καφές με την κολλητή, μπορεί και ένα ταξίδι στον ξάδερφο που σπουδάζει στο εξωτερικό. Me-time δεν σημαίνει αφιέρωση του χρόνου στον εαυτό, αλλά αφιέρωση του χρόνου στις ανάγκες του εαυτού. Ή αλλιώς, είναι χρόνος που επενδύεις στο να δώσεις προτεραιότητα στις προσωπικές σου ανάγκες και όχι στις ανάγκες της σχέσης σου, όπως κάνεις στο we-time.

4. To me-time δεν μπορεί να παίρνει ρόλο αμυντικού μηχανισμού

Το να θέλεις χρόνο μόνος σου είναι υγιές και φυσιολογικό. Αρκεί να μην τον θέλεις για τους λάθος λόγους. Θέλεις χρόνο για σένα, για λίγη μοναξιά και αυτό-σύνδεση; Όλα καλά. Θέλεις χρόνο για απομάκρυνση και προστασία από την οικειότητα που άρχισε να σε τρομάζει; Όχι όλα καλά. Αν τείνεις πολύ συχνά να επικαλείσαι το me-time, σκέψου μήπως παίζει το ρόλο αμυντικού μηχανισμού και ήρθε η ώρα για επανεξέταση των θέλω σου.

Με τους ανθρώπους που αγαπάμε, το αναμενόμενο είναι να θέλουμε να είμαστε μαζί τους. Όταν αναζητάς διαρκώς την απόσυρση και η ανάγκη για χρόνο χώρια είναι συχνότερη από την ανάγκη για χρόνο ενότητας, έχεις μπροστά σου μια κόκκινη σημαία. Ένα σημάδι ότι μάλλον κάτι μεγαλύτερο υπάρχει εδώ και είναι ώρα να το αντιμετωπίσεις. Αν έφτασες εδώ, θυμήσου να μην καθυστερείς. Γιατί ό,τι μεγάλο, μεγαλώνει. Και ό,τι φτάνει να σε πνίξει, δύσκολα έχει επιστροφή. Για το γυαλί που ραγίζει μην τα ξαναλέμε, σίγουρα τα ξέρεις και λογικά τα έχεις ζήσει κιόλας. Φάε λοιπόν μια νοητική μπανάνα όπως την κανονική που τρως για άμεση ενέργεια πριν το γυμναστήριο και πάρε μπρος. Το τώρα δεν γυρίζει, εκτός αν είσαι εκείνος ο ένας και προσεχώς πλούσιος που ανακάλυψε επιτέλους τη μηχανή του χρόνου.