Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961 και σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει πλούσιο μεταφραστικό έργο αλλά και συγγραφικό, το οποίο ξεκίνησε το 2000 με το βιβλίο του Φρούτα Εποχής. Το 2011 βραβεύτηκε με το Prix Mediterranee Etranger για το βιβλίο του Μέρες Αλεξάνδρειας. Παράλληλα, το 2011 τιμήθηκε και με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη και ήταν υποψήφιος για το Prix du Livre Europeen την ίδια χρονιά.

“Τίποτε δεν μπορεί να μας ξανακάνει παιδιά, ούτε καν η βροχή. Διατηρούμε μόνο την ανάμνηση της παιδικότητάς μας, σαν ένα μάθημα πως μπορούμε να δοκιμάζουμε συνεχώς κάτι καινούργιο και επιτυγχάνοντας ή αποτυγχάνοντας να προχωράμε”

Ο Δημήτρης Στεφανάκης στο νέο του βιβλίο Ο Χορός Των Ψευδαισθήσεων ασχολείται με την δύσκολη αποτύπωση του παρόντος που προτού ο άνθρωπος προλάβει να το βιώσει γίνεται ταχύτατα παρελθόν. Ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με το δικό του παρόν, με τον χρόνο, με τις αναμνήσεις και με την αποτίμηση της ζωής του. Αναγνωρίζει στους ήρωες προσωπικά χαρακτηριστικά και συστατικά της δική του διαδρομής. 

Ο αφηγητής  Μάνος Πιερίδης αρχίζει την εξιστόρηση των γεγονότων που καθόρισαν την μοίρα των προσώπων της παρέας, καθώς και του συλλογικού πεπρωμένου από το καταλυτικό γεγονός της αυτοκτονίας του Αλέξανδρου Σάντσα ή Αλεκίνου, τον Νοέμβριο του 2011 που σηματοδοτεί την παραδοχή της ακύρωσης της ζωής, των επιλογών, της ταυτότητας του ατόμου. Παράλληλα όμως, η πράξη αυτή ακυρώνει και τα πρόσωπα του περιβάλλοντος του αυτόχειρα, τους θέτει ενώπιον των ευθυνών τους, επιβάλλει να να αναλογιστούν τη νέα πραγματικότητα. Ο θάνατος ως επιλογή αποδομεί την παράσταση που στηρίχθηκε στο ψέμα, επένδυσε σε κίβδηλα όνειρα και χτίστηκε με ψευδαισθήσεις. 

Οι μικρές ανθρώπινες ιστορίες αντικατοπτρίζουν τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας της εποχής και του τόπου. Σε μια Αθήνα οικεία, αγαπημένη, αντάξια του μύθου της, τα πρόσωπα ζουν με τις δικές του ψευδαισθήσεις, τροφοδοτούν την φαντασία τους και επιδιώκουν να πραγματώσουν όλα όσα ονειρεύτηκαν. Μαθαίνουν ο ένας από τον άλλον μέσα από τον αδιάκοπο χορό της ζωής και της τέχνης.

Ο Αλέξανδρος Σάντσας δεν κατορθώνει να κρατηθεί μεγάλος ως το τέλος, όταν μαζί με αυτόν καταρρέει το “σύμπαν” μιας ολόκληρης εποχής που επένδυσε στην επιβολή της ισχύος, του χρήματος και της διαπλοκής. Η γοητευτική χορεύτρια Έλια παραμένει ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Μάνου ο οποίος φτάνει στην τραγική διαπίστωση της ματαίωσης, καθώς επιχειρεί να ανακτήσει όσα δεν υλοποιήθηκαν την εποχή της αθωότητας και της νεανικής αφέλειας. Σε ένα κόσμο που διαψεύδεται αδιάκοπα, οι ερωτικές αλλά και οι φιλικές σχέσεις δοκιμάζονται. 

Ο Δημήτρης Στεφανάκης με γλώσσα καθαρή και έντιμη δημιουργεί ένα πολυεπίπεδο βιβλίο που μας αφορά. Η ολοκλήρωση της αναγνωστικής αυτής εμπειρίας μας παραπέμπει στην αδιαμφισβήτητη αλήθεια του επιλογικού χορικού της Μήδειας, χωρίς όμως να μας στερεί την ελπίδα.

“Με ανέλπιστα και φοβερά πράγματα οι θεοί υφαίνουν την ζωή μας.

Εκείνα που ήταν για να γίνουν δεν έγιναν ποτέ.

Κι αυτά που γίνονται δεν ήταν για να γίνουν.”

(Μήδεια Ευριπίδη, Μετάφραση: Γ. Χειμωνάς)

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Κουνενή Ελένη