Στάσεις της γιόγκα όπως το Βουνό, ο Πολεμιστής 1 και η Κόμπρα είναι αρκετά συνηθισμένες και οι περισσότεροι μαθητές «μπαίνουν» σε αυτές χωρίς δεύτερη σκέψη. Ακριβώς όμως αυτές είναι οι στάσεις που χρειάζονται την προσοχή μας γιατί πολύ συχνά τις κάνουμε, πώς να το πω, «ελαφρώς λάθος».
Από τη Μαρία Χρυσοχεράκη, Certified Iyengar Yoga Teacher.
Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για τα πιο συχνά λάθη στην ευθυγράμμισή των πέντε πιο γνωστών στάσεων και πώς να τα διορθώσουμε.
Στάση του Βουνού (Tadasana)
Τι κάνουμε λάθος: Ίσως αναρωτιέσαι τι λάθος μπορείς να κάνεις όταν απλά στέκεσαι όρθια. Κι όμως! Το πιο συχνό λάθος που κάνουμε είναι να «πετάμε» τη λεκάνη πίσω και να φέρνουμε το βάρος μας προς τα μπροστά.
Πώς να το διορθώσουμε: Η σπονδυλική μας στήλη θα πρέπει να παραμένει σε ουδέτερη θέση και παρότι θέλουμε να διατηρήσουμε τις φυσικές της καμπύλες, δεν θέλουμε να τις υπερβάλουμε. Γιατί; Γιατί σε αντίθεση με όταν απλά στεκόμαστε όρθιοι τώρα στεκόμαστε με πρόθεση. Θέλουμε να βάλουμε βάρος και στις τέσσερις γωνίες των πελμάτων, να τραβήξουμε προς τα πάνω τους μηρούς, να κινήσουμε προς τα κάτω τους γλουτούς και προς τα πάνω τον αφαλό. Οι ώμοι κινούνται προς τα πίσω και προς τα κάτω ενώ οι πλευρές του κορμού κινούνται η μια προς την άλλη.
Μπροστά κάμψη (Uttanasana)
Τι κάνουμε λάθος: Οι περισσότεροι από εμάς σε αυτή τη θέση φέρνουμε το βάρος μας σε λάθος μέρος. Μας είναι πιο εύκολο να ρίχνουμε το βάρος μας στις φτέρνες, αλλά αυτό είναι επιβαρυντικό (και επικίνδυνο) για τους τένοντες στο πίσω μέρος του ποδιού.
Πώς να το διορθώσουμε: Αρκεί να φέρουμε το βάρος μας προς τα μπροστά, προς τη μέση του πέλματος. Με αυτόν τον τρόπο η λεκάνη μας θα βρίσκεται ακριβώς πάνω από τους αστραγάλους μας.
Σκύλος που κοιτάει κάτω (Adho Mukha Svanasana)
Τι κάνουμε λάθος: Σε αυτήν τη στάση είναι πιο εύκολο να φέρνουμε το βάρος προς τα χέρια, γιατί έτσι δεν μας «τραβάνε» οι τένοντες στο πίσω μέρος των ποδιών μας. Όταν το βάρος όμως είναι μπροστά, κουράζονται οι καρποί μας, η σπονδυλική στήλη συμπιέζεται και μαζί με αυτήν και η αναπνοή μας.
Πώς να το διορθώσουμε: Καλό είναι να βεβαιωθούμε ότι σπρώχνουμε με τις παλάμες μας το πάτωμα προκειμένου να φέρνουμε το βάρος μας προς τα πίσω και να αφήνουμε τις φτέρνες να πλησιάσουν το πάτωμα. Αξίζει να αναφερθεί σε αυτό το σημείο ότι, αντίθετα με ότι πιστεύουν οι περισσότεροι, οι φτέρνες μας ΔΕΝ χρειάζεται να ακουμπάνε στο πάτωμα για να είναι σωστή η στάση μας. Ουφ, το ‘πα!
Στάση της Σανίδας (Chaturanga Dandasana)
Τι κάνουμε λάθος: Η αλήθεια είναι ότι πολύ πιο εύκολα κρατάμε τη λεκάνη ψηλά και «βουλιάζουμε» το στέρνο, ειδικά αν το πάνω μέρος του κορμού μας δεν είναι δυνατό. Όταν όμως οι ώμοι βρίσκονται σε πιο χαμηλή θέση από τους αγκώνες μας, τότε στην κυριολεξία προσκαλούμε τραυματισμούς.
Πώς να το διορθώσουμε: Είναι σημαντικό να κινούμε το στέρνο ελαφρώς μπροστά, έτσι ώστε καθώς χαμηλώνουμε τον κορμό, να μας υποστηρίζουν οι τρικέφαλοι. Καθώς κατεβαίνουμε θα κρατήσουμε τα πλευρά στο ίδιο ύψος με τους αγκώνες, παρότι πιθανόν, να θέλουμε να πάμε χαμηλότερα. Με αυτόν τον τρόπο οι αγκώνες θα μείνουν κοντά στο σώμα. Κρατάμε την κοιλιά να κινείται προς την πλάτη και τους γλουτούς προς τις φτέρνες, προκειμένου να κρατήσουμε την ακεραιότητα της στάσης και να έχουμε περισσότερο έλεγχο. Προσοχή! Αν τώρα όλο αυτό είναι λίγο δυσκολότερο απ’ ότι μπορείτε να κάνετε αυτήν τη στιγμή, απλά κρατήστε τα όλα στη θέση τους αλλά χαμηλώστε τα γόνατα στο πάτωμα για μεγαλύτερη υποστήριξη.
Στάση του Πολεμιστή 1 + 2 (Virabhadrasana 1 + 2)
Τι κάνουμε λάθος: Το πιο συχνό λάθος είναι ότι ο μηρός του λυγισμένου ποδιού δεν είναι παράλληλος στο πάτωμα και το πίσω πόδι είναι λυγισμένο. Ως εκ τούτου, το πίσω πέλμα έχει περισσότερο βάρος στην εσωτερική μεριά του.
Πώς να το διορθώσουμε: Σταδιακά στοχεύουμε σε μεγαλύτερο άνοιγμα των ποδιών και χαμηλώνουμε περισσότερο τη λεκάνη μας προς το πάτωμα. Κρατάμε καλά κάτω την εξωτερική μεριά του πίσω πέλματος, ενώ το πίσω πόδι μένει τεντωμένο.
Τέλος, μια μικρή αλλά σημαντική σημείωση
Η ευθυγράμμιση είναι εξαιρετικά σημαντική προκειμένου να διατηρηθεί η πρακτική μας ασφαλής και πολλές οδηγίες έχουν ισχύ σε όλα τα σώματα. Όμως, επειδή το κάθε σώμα είναι διαφορετικό καλό είναι να έχουμε ως προτεραιότητα την ασφάλειά μας και να είμαστε ανοιχτοί στις δυνατότητες της δικής μας ανατομίας.
