Είναι απίστευτο, πόσα μπορείς να πλάσει ένας ανθρώπινος νους και τι είναι ικανός να ζήσει κάποιος απλά και μόνο με τη φαντασία του. Πόσες χιλιάδες εικόνες μπορούν να γεννηθούν στο μυαλό του και να ταξιδέψουν μέχρι να περάσουν μπροστά απ’ τα μάτια του. Να γίνουν εικόνες τόσο ζωντανές που να αισθάνεται λες και τις ζει εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Αυτός, ο άτιμος νους, που δε λέει με τίποτα να σταματήσει να σκέφτεται και να ονειρεύεται, είναι αυτός που δίνει ζωή και στον ανεκπλήρωτο έρωτα. Αυτός που κρατάει τη φλόγα αναμμένη, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Γιατί με τη φαντασία είναι όλα πιο εύκολα, πιο όμορφα. Αυτό κανείς δεν μπορεί να σου το στερήσει κι όταν δεν έχεις κάτι να θυμάσαι από έναν άνθρωπο που πόθησες πολύ, όταν δεν υπάρχουν αναμνήσεις, στιγμές και μυρωδιές για να τις φέρεις ξανά στο μυαλό σου, η φαντασία γίνεται σύμμαχος σου. Ή και εχθρός σου κάποιες φορές. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο ψυχοφθόρο, από το να φτιάχνεις εικόνες μέσα στο κεφάλι σου. Εικόνες που ξέρεις πως δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ πραγματικότητα, είτε γιατί ο άνθρωπος αυτός που σε συντροφεύσει σ’ αυτές δεν έχει ιδέα για το πώς νιώθεις, είτε γιατί η ζωή είχε άλλα σχέδια για ‘σας τους δυο.

Από την άλλη όμως, η δύναμη της, και τα συναισθήματα που μπορεί να σου προκαλέσουν τα παιχνίδια του μυαλού ή οι εικόνες που θα πλέξεις με το νου σου, είναι τόσο μαγικά που δεν μπορούν να συγκριθούν με τίποτα. Ότι κι αν συμβαίνει μέσα στο κεφάλι σου εκείνη τη στιγμή, όποια ανθρώπινη λειτουργία κι αν δραστηριοποιείται, δεν έχει καμιά απολύτως σημασία. Γιατί το σημαντικό είναι πως με τη βοήθεια της φαντασίας, μπορείς να βγάλεις από το τίποτα, έναν ολόκληρο κόσμο με απίστευτη ευκολία, όπως έλεγε κι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν.

Κι όταν μιλάμε για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, ένα απωθημένο, η φαντασία οργιάζει μα  όσο δύσκολο κι αν είναι, χαίρεσαι γιατί ξέρεις πως έχεις τουλάχιστον αυτό. Το μόνο που χρειάζεται είναι μερικά δευτερόλεπτα και συχνά δυο μάτια κλειστά, για να καταφέρεις να δραπετεύσεις και βρεθείς εκεί που επιθυμείς και κυρίως με αυτόν που επιθυμείς. Μια στιγμή μόνο αρκεί, για να μπορέσεις να φέρεις ξανά στο μυαλό σου το πρόσωπό του. Μια στιγμή μόνο αρκεί, για να φτιάξεις διαλόγους με το νου σου, να δημιουργήσεις σκηνές με πρωταγωνιστές εσάς τους δυο. Μια στιγμή μόνο αρκεί, για να μπορέσεις να νιώσεις αυτή τη γλυκόπικρη γεύση της ευτυχίας, συνοδευόμενη από βαθιά απογοήτευση, επειδή ξέρεις πως όλες αυτές οι σκέψεις, δεν θα πάρουν ποτέ σάρκα κι οστά.

Όμως σ’ αυτόν τον έρωτα, τον ανεκπλήρωτο, ακόμα κι εκείνο το λίγο της φαντασίας σου, εσένα σου δίνει πνοή, σου αρκεί. Γιατί γνωρίζεις πως δεν μπορείς να έχεις όλα όσα ονειρεύεσαι κι αρκείσαι σε σκηνές που διαδραματίζονται μέσα στο μυαλό σου και σε έναν έρωτα που ζει μονάχα εκεί. Γεννιέται, ζει και παίρνει μορφή μόνο μέσα στη φαντασία σου. Κι αν αυτό είναι που έχεις ανάγκη, τότε κλείσε τα μάτια σου κι άσε το μυαλό σου να ταξιδέψει. Εκεί, σ’ αυτό τον ανεκπλήρωτο έρωτα, που κατοικεί στη σκέψη και τη φαντασία σου και σου επιτρέπει νοερά να δραπετεύεις και να βρίσκεσαι πλάι του, όπως και όποτε θέλεις.