Spotify, Youtube, LP, iTunes. Αν σε έβαζα να κατατάξεις αυτές τις λέξεις με βάση ποια αναγνωρίζεις αμέσως και ξέρεις καλύτερα, ξέρουμε όλοι ότι το LP (δίσκοι βινυλίου) θα ερχόταν τελευταίο. Μεταξύ μας μπορεί και να μου έλεγες ότι είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια.
Πριν όμως για όλον τον κόσμο το LP γίνει σύμβολο για την Laura Pergolizzi, για πολλούς σήμαινε κάτι άλλο. Κι ακόμα σημαίνει δηλαδή. Long Play ή αλλιώς τα βινύλια που ποτέ δεν αποχωριστήκαμε – ή τουλάχιστον προσπαθήσαμε να μην, κόντρα στους καιρούς. Κι αν δεν έχεις βινύλια σπίτι σου μπορείς να παραδεχτείς ότι πλέον δεν είναι και τόσο άγνωστα όσο πριν από μερικά χρόνια. Αποτελούν κι αυτά μέρος των αντικειμένων που ξανάγιναν “της μόδας”. Τώρα ποια μόδα είναι αυτή, θα σε γελάσω.
Το σημαντικό και αυτό που θα πρέπει να κρατήσεις είναι ότι τα LP επέστρεψαν. Μπορεί τα CD να προσπάθησαν να κλέψουν λίγη από τη δόξα τους γενικά. Μπορεί και το Youtube να μονοπώλησε το ενδιαφέρον μας. Αλλά τώρα όλο και σε κάποιο μπαράκι θα δεις Vinyl βραδιά. Όλο και σε κάποιο σπίτι θα βρεις ένα πικάπ. Έστω από αυτά που τοποθετήθηκαν στο τραπεζάκι γιατί ήταν τυρκουάζ και ταίριαζαν με το φως εκείνης της γωνίας. Αλλά επιμένω. Ας επικεντρωθούμε στο ότι επέστρεψαν.
Τώρα το γιατί είναι άλλη υπόθεση.
Είναι αυτοί που το θεωρούν “της μόδας”. Ναι, γιατί αισθάνεσαι πολύ εναλλακτικός με πικάπ του 2016 και LPs του Ed Sheeran. No offence, Ed – αλλά ας το δεχτούμε κι έτσι. Είναι εκείνοι που έψαξαν καλά τις αποθήκες τους, τα ξεσκόνισαν και τα έβαλαν σε θέση περιωπής μέσα στο σπίτι. Αφού πλέον είναι “της μόδας”, μπορούν να κόψουν την συνδρομή στο Spotify για λίγο. Είναι κι εκείνοι που ποτέ δεν τα αποχωρίστηκαν, αλλά ούτε τα έβαζαν με κάθε ευκαιρία στο Instagram. Τώρα όμως που μεγάλωσε η αγορά, μπορούν να αγοράζουν σε βινύλιο και τα τωρινά αγαπημένα τους τραγούδια και δίσκους. Όχι μόνο εκείνα που τους είχαν απομείνει από προηγούμενες δεκαετίες.
Όσοι ξέρουν από βινύλια θα σου πουν ότι το μυστικό τους είναι η καλύτερη ποιότητα στον ήχο. Και δεν θα έχουν άδικο. Θα σου πουν επίσης ότι δεν υπάρχει συναίσθημα παρόμοιο με το να σου ανήκει κάτι και να μπορείς να το πιάσεις πραγματικά. Είναι εκεί στον χώρο σου και είναι κομμάτι αυτού. Κι ας μην είναι προέκταση του χεριού σου. Για τους περισσότερους οι δίσκοι αυτοί έχουν μυρωδιά από μνήμες. Κοντινές ή μακρινές. Πάντα θα θυμάσαι πότε αγόρασες τον αγαπημένο σου. Αλλά πότε αγόρασες στο iTunes το αγαπημένο σου τραγούδι, δεν το θυμήθηκε ποτέ κανείς.
Και για να απαντήσω και στο ερώτημα που εξαρχής έθεσα, αυτό που μπορώ μόνο να πω είναι: Ελπίζω. Αν γυρίσαν για να μείνουν, να μείνουν όντως. Παρά την κάθε μόδα που περνάει και φεύγει κάθε μήνα και χρονιά. Και αν μετά από όλα αυτά δεν αναγνωρίζεις την ζεστασιά του και την ατμόσφαιρα που προσφέρει, αποδέξου τουλάχιστον ότι είναι cool μα κυρίως ανθρώπινο.
