Βρέθηκα πρόσφατα σε μία γυναικοπαρέα (σπάνιο φαινόμενο για μένα) και τέθηκε το θέμα του one night stand. Μία είπε ότι το έχει κάνει μία φορά και ήταν τέλεια εμπειρία, ενώ κάποια άλλη υποστήριξε ότι δεν μπορεί να διανοηθεί το σεξ χωρίς συναίσθημα ή έστω λίγο ρομάντζο. Μία Τρίτη υποστήριξε ότι θα το έκανε υπό συνθήκες. Αν είχε γίνει γκολ δηλαδή και αν δεν είχε κάνει σεξ μέσα στην τελευταία διετία.
Εμένα πάντα με απασχολούσε το μοναδικό πρόβλημα που μπορεί να προκύψει με ένα one night stand (εκτός από το κακό σεξ). Κι αν ερωτευτώ; Κι αν συνειδητοποιήσω ότι ήταν ο καλύτερος εραστής του οποίου πρέπει να διαιωνίσω το είδος και να πάρουμε ένα σπίτι σε φάρμα για να χωράνε τα 5 παιδιά μας; Δεν φταίει που είμαι Καρκίνος. Είναι που είμαι τρελή.
Παρόλα αυτά, το συναισθηματικό πρόβλημα δεν είναι μόνο γυναικεία υπόθεση. Οκ, υπάρχει αυτή η γενική άποψη που λέει ότι οι γυναίκες ‘δένονται’ μετά το σεξ (ίσως και κυριολεκτικά) ενώ οι άντρες το βλέπουν καθαρά σαρκικά, αλλά αυτό έχει πια ξεπεραστεί και όλοι είμαστε ίσοι μπρος στη γύμνια του άλλου. Διάβασα πρόσφατα σε ένα ενδιαφέρον άρθρο ότι υπάρχουν πολλοί άντρες που συνήθως ‘δένονται’ με το σεξ, οπότε αποφεύγουν τη δεύτερη επαφή για να μην μπλέξουν και πάθουν πόνο στην καρδιά. Η βασική διαφορά των φύλων είναι ότι μία γυναίκα δεν έχει πρόβλημα να κλάψει, να κοπανηθεί και να ζαλίσει τις φίλες της ενώ οι άντρες αρνούνται να παραδεχτούν ότι πληγώθηκαν ή ηττήθηκαν. Χωρίς αυτό να τους βάζει όλους στο ίδιο σακί. Γιατί όμως δεν παραδεχόμαστε ότι το one night stand μπορεί να μας δυσκολεύει; Γιατί, ενώ μπορεί να είναι fun, μας κάνει να θέλουμε κι άλλο κι αγκαλιές και spooning και πρωινό στο κρεβάτι;
Η Carrie Bradshaw υπήρξε ξεκάθαρη. Μετά το σεξ, εκκρίνουμε μία ουσία που μας κάνει να ερωτευόμαστε. Δεν μπορώ να ξέρω αν σχετίζεται με την ποιότητα του σεξ, τη μυρωδιά του άλλου (εφόσον έχει πλυθεί) ή τα επίπεδα αλκοολισμού, αλλά αυτό το γνωμικό από τη σπουδαία Carrie έχει μέσα μεγάλη δόση αλήθειας. Όπως έχει πει και μία φίλη μου ‘τα πράγματα διαφέρουν για μία γυναίκα γιατί όπως και να το κάνουμε, στο σεξ, εσύ κάνεις χώρο για τον άλλον. Κυριολεκτικά’. Θεώρησα ότι είναι η πιο εύστοχη ατάκα που έχω ακούσει και δεν μπορείς να πας κόντρα διότι το θέμα είναι καθαρά βιολογικό.
Από την άλλη, έχουμε την Samantha Jones που δύσκολα ερωτευόταν και απολάμβανε το casual sex με πολύ κόσμο (όχι ταυτόχρονα). Δεν πιστεύω ότι δεν μπορείς να ανήκεις σε αυτή την κατηγορία και ότι δεν το εννοείς. Πιστεύω όμως ότι αν όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο για εσένα και δεν σου δημιουργούν κανένα συναίσθημα (ούτε καν αηδίας), τότε κάτι έχει ψιλοπαγώσει μέσα σου και όχι μόνο λόγω μίας ερωτικής απογοήτευσης. Το να μην σχετίζεσαι και να μην ‘δένεσαι’ έχει τη ρίζα του πολύ πίσω, τότε που διαμορφωνόσουν σωματικά και ψυχικά.
Ας μην ξεχνάμε φυσικά και τους δόλιους τους άντρες. Το παίζουν ιστορία και κοκορεύονται στους φίλους τους και λένε λέξεις για τις οποίες δεν μπορώ να γράψω εφόσον διανύουμε Μεγάλη Εβδομάδα και θα λογοκριθώ σίγουρα, αλλά κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει μέσα τους. Η γνώμη μου είναι ότι όσο πιο κάφρος είναι ένας άντρας, τόσο περισσότερο φοβάται να δείξει την ευαισθησία του και την ανάγκη για έρωτα κι αγάπη. Μπορεί να κοροϊδεύετε όλες την ατάκα ‘δεν ξέρω τι θέλω’ και ‘δεν φταις εσύ’, αλλά κάποιοι είναι όντως τόσο μπερδεμένοι. Προτιμούν να λύσουν άλγεβρα από το να αποφασίσουν αν αντέχουν να είναι σε σχέση.
Το θέμα δεν είναι να κοπεί το σεξ, από όπου και αν έρχεται. Το θέμα είναι να μην φοβόμαστε να πούμε στον άλλο ‘ξέρεις κάτι, μπορεί να έκανα one night stand μαζί σου για την εμπειρία ή επειδή ήπια λίγο παραπάνω, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου αρέσεις πολύ’. Και πες ότι δεν ανταποκρίνεται ή ότι σκιάζεται τόσο που βλέπεις το περίγραμμά του στην πόρτα αφού έχει φύγει κάνοντας κατοστάρι. Τι θα κερδίσεις αν δεν του πεις πώς νιώθεις ή πόσο δυσκολεύεσαι με το σκέτο σεξ; Όχι τίποτα άλλο, έχουν γεμίσει τα μπουζούκια και τα μπαρ με καψούρηδες μεθυσμένους.
