Δεν είναι τυχαία η φράση «οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγεις». Είναι άνθρωποι που κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μας. Σε πολλές περιπτώσεις, δε, βρίσκονται δίπλα μας πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη σχέση. Είναι εκείνοι που θέλουμε δίπλα μας στις χαρές, αλλά κι αυτοί που αποζητάμε στις δυσκολίες. Εκείνοι στους οποίους εμπιστευόμαστε τα πιο ευάλωτα κομμάτια του εαυτού μας.

Γι’ αυτό και οι περισσότεροι δεν είμαστε ποτέ προετοιμασμένοι για να χάσουμε έναν φίλο. Έναν ερωτικό σύντροφο ναι, ίσως, όμως έναν φίλο ποτέ. Η ζωή, όμως, ξέρει τι κάνει. Κι όταν παίρνει κάποιον από κοντά σου, να την εμπιστεύεσαι, είναι για καλό. Ίσως γιατί δεν ήταν τόσο αξιόλογος όσο ήθελες να πιστεύεις. Ίσως, πάλι, γιατί με το πέρασμα του χρόνου αλλάξατε και δεν είχατε τίποτα να προσφέρετε ο ένας στον άλλο.

Οι άνθρωποι αλλάζουν και οι σχέσεις εξελίσσονται. Μεγαλώνοντας, όμως, καλλιεργείς τη δυνατότητα να αναγνωρίζεις πιο εύκολα τις φιλικές σχέσεις που κρέμονται από μια κλωστή κι εκείνες που «πατούν» πάνω σε γερά θεμέλια. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι μαθαίνεις να συμφιλιώνεσαι με τις αλλαγές που φέρνει η ζωή: Δεν είναι όλες οι φιλίες προορισμένες να διαρκέσουν για πάντα κι αυτό είναι εντάξει.

Με το πέρασμα του χρόνου, μαθαίνεις καλύτερα τον εαυτό σου, άρα και το τι ζητάς από τη ζωή και τους άλλους. Οι υποχρεώσεις αυξάνονται, ο ελεύθερος χρόνος μειώνεται και θέλεις όλο και πιο πολύ να περιβάλλεις τον εαυτό σου με ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν, εκείνους που σε βοηθούν να εξελίσσεσαι και που σε κάνουν να νιώθεις καλά. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εκείνοι στους οποίους δεν θα χρειάζεται να δείξεις τον αψεγάδιαστο εαυτό σου, εκείνοι που θα σε δεχθούν με όλα τα θετικά, αλλά και τα αρνητικά σου. Είναι ταυτόχρονα οι ίδιοι που σε ενθαρρύνουν να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα, γιορτάζουν τις επιτυχίες σου, αλλά κι αυτοί που σου κρατούν το χέρι στις δύσκολες μέρες.

Αξιοπιστία: Μια απαραίτητη προϋπόθεση

Δε νοείται ουσιαστική φιλία εάν δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο που αποκαλείς φίλο. Εάν κάποιος σε κάνει να νιώθεις αμηχανία, ανασφάλεια, εάν νιώθεις ότι κρίνεσαι ή ότι δε μπορείς να βασιστείς στην εχεμύθειά του, είναι ενδείξεις ότι μια σχέση έχει όρια και δεν μπορεί να πάει μακριά.

Είσαι το κέντρο του κόσμου…αλλά και δεν είσαι

Σίγουρα είναι συγκινητικό να πάρεις κλαίγοντας έναν δικό σου άνθρωπο και αντί να σου δώσει μια απάντηση από την άλλη άκρη της γραμμής του τηλεφώνου, να εμφανιστεί στην άλλη πλευρά της εξώπορτας.

Σίγουρα είναι υπέροχο να έχεις φίλους που σε ακολουθούν σε ό,τι τρέλα σκεφτείς και θελήσεις, εκείνους που δε διστάζουν να σε στηρίξουν και που το κάνουν σε κάθε ευκαιρία χωρίς δεύτερη σκέψη.

Όλα αυτά είναι όμορφα. Υπάρχει, όμως, ένα αλλά. Κι αυτό είναι πως και οι φίλοι είναι άνθρωποι. Και θα έρθει η στιγμή που δεν θα μπορούν να τρέξουν. Η στιγμή που κάτι θα τους συμβαίνει. Η στιγμή που ίσως εκείνοι θα χρειάζονται περισσότερο τη δική σου βοήθεια απ’ ότι εσύ τη δική τους. Κι αυτό είναι απολύτως εντάξει.

Θα πρέπει να δείξεις κατανόηση, συμπόνοια, να στηρίξεις το δικαίωμα κάποιου ακόμη και να απομακρυνθεί για κάποιο καιρό. Άλλωστε, σε μια ουσιαστική φιλία, δεν θα είναι αυτές οι λίγες φορές που θα βαραίνουν στη ζυγαριά, αλλά μια πληθώρα άλλες που τις έχετε ζήσει μαζί.

Η φιλία είναι ένας χορός για δύο

Όλα αυτά τα υπέροχα που μπορούν να σου προσφέρουν οι αληθινοί φίλοι φυσικά και δεν είναι μονής κατευθύνσεως. Δεν υπάρχει σχέση εάν τα συναισθήματα, η αφοσίωση και οι πράξεις φροντίδας δεν προέρχονται και από τις δύο πλευρές. Να θυμάσαι, λοιπόν, ότι έτσι όπως απολαμβάνεις να παίρνεις, θα πρέπει και να μπορείς να δίνεις σε όσους αγαπάς. Το εκπληκτικό είναι ότι μπορεί να ανακαλύψεις ότι τελικά αυτό σου προσφέρει ακόμη περισσότερα…

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι μια δια βίου προσπάθεια. Θα έρθουν δύσκολες μέρες, στιγμές που όλες οι σχέσεις θα δοκιμαστούν. Ένα, όμως, είναι το σίγουρο: Όσοι ήρθαν για να μείνουν στη ζωή σου, θα είναι εκεί και την επόμενη ημέρα.