Αν κάτι μας τραβάει την προσοχή κάθε φορά που βλέπουμε μια φωτογραφία των 70s, αυτό είναι η νεολαία της εποχής. Για κάποιους ήταν αντιρρησίες συνείδησης, για κάποιους άλλους τα πιο cool άτομα που έχουν δει. Πάντως ο συνδυασμός των δύο είναι που τους έκανε να φαίνονται ακόμα πιο cool και σήμερα να ψάχνουμε να βρούμε φωτογραφίες, χωρίς να σκεφτόμαστε την πραγματικότητα του τότε. Ευτυχώς για εμάς, υπήρχαν φωτογράφοι εκείνη την εποχή που ήθελαν να απαθανατίσουν εκείνη την αγριότητα και τον αντικομφορμισμό της γενιάς τους, για να έχουμε να τα βλέπουμε εμείς οι επόμενοι. Βέβαια, και οι ίδιοι φωτογράφοι ανήκαν σε αυτές τις παρέες και τα σκηνικά που φωτογράφιζαν. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Κυρίως, όμως, είναι η απόδειξη ότι καλές φωτογραφίες και “επιρροές” υπήρχαν και πριν το Instagram.
Jack Garofalo
O Γαλλο-ιταλός φωτογράφος ασχολήθηκε με το Harlem. Όταν όλοι στα 70s άρχισαν να εγκαταλείπουν το Harlem για να ζήσουν κάπου καλύτερα, εκείνος επέλεξε να φωτογραφίσει αυτούς που συνειδητά έμειναν ή που τελικά δεν κατάφεραν να φύγουν. Όπως και να’χει, το Harlem είναι μια από εκείνες της “γειτονιές” της Αμερικής με την πιο γεμάτη ιστορία. Πόσο μάλλον στα 70s όπου πέρα από τα χρώματα, και η ζωή ήταν το ίδιο – ίσως και περισσότερο – έντονη.
Meryl Meisler
Μια χαρακτηριστική λέξη που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς την δεκαετία των 70s είναι η ντίσκο. Όχι μόνο στο δικό σου το μυαλό, αλλά και στης φωτογράφου Meryl Meisler. Εκείνη το πρωί σχεδίαζε και το βράδυ έπαιρνε την κάμερα της και γύριζε από ντίσκο σε ντίσκο και από πάρτι σε πάρτι. Χάρη σε αυτή μπορούμε σήμερα να πούμε με σιγουριά πως πρώτον θα θέλαμε να είχαμε γίνει 20 στην δεκαετία εκείνη και δεύτερον δεν ξέρουμε πια να χορεύουμε – ή μάλλον το ξεχνάμε αυτόματα όταν σκεφτόμαστε τι θα πουν οι διπλανοί μας.
Hugh Holland
Όπως και οι προηγούμενοι, έτσι και ο Holland απαθανάτισε μια συγκεκριμένη πτυχή της αγαπημένης δεκαετίας, πέρα από την γενική ατμόσφαιρα. Γι’αυτό και οι φωτογραφίες του είναι το σημαντικότερο αρχείο που έχουμε από την κουλτούρα του skateboard της εποχής. Ο ίδιος περνούσε ατελείωτες ώρες σε πάρκα όπου φωτογράφιζε όσους δοκίμαζαν την τύχη τους με τα skateboard, έτρωγαν τα μούτρα τους αλλά με πείσμα ξανασηκώνονταν. Παράλληλα όμως μάθαινε κι ο ίδιος την τέχνη μιας και ήταν αυτοδίδακτος.
Henry Chalfant
Ο Chalfant θα μπορούσε κάλλιστα να έχει συναντηθεί με τον Holland και να δουλεύουνε μαζί. Τα γούστα τους συνέπιπταν και το ύφος του Holland ήταν κάπως ανάλογο. Βέβαια, εκείνος ασχολήθηκε περισσότερο με την κουλτούρα των graffiti. Όταν όλοι θεωρούσαν τα graffiti παράνομα και γκανγκστερικά, εκείνος τα προωθούσε ως μια νέα μορφή τέχνης και τους νέους που ασχολούνταν με αυτά ως άτομα με ανησυχίες και όνειρα. Όσο να πεις, είχε μια διαφορετική άποψη για το θέμα, κάτι που φαίνεται και από τις φωτογραφίες του.
Bruce Davidson
Έχοντας ένα σκοτεινό δωμάτιο στο υπόγειο του σπιτιού του από μικρό παιδί, ο Davidson άρχισε να ασχολείται από νωρίς με τη φωτογραφία. Κινήθηκε σε διάφορα θέματα, από τα στούντιο γνωστών ζωγράφων της εποχής μέχρι το μετρό της Αμερικής. Εκεί ένιωθε μάλλον σαν τουρίστας, ή έτσι τον έκαναν να αισθάνεται τα περίεργα βλέμματα που λάμβανε από τους γύρω του. Τότε που ο υπόγειος σιδηρόδρομος ήταν ένα από τα πιο τρομακτικά μέρη για τους κατοίκους, εκείνος το έβλεπε σαν ένα χώρο που μπορούσε να εξασκήσει την τέχνη του. Το ίδιο πλέον κι εμείς.
