Όταν πέφτει στα χέρια σου ένα βιβλίο όπως «Το αλάτι της ζωής» της διακεκριμένης ανθρωπολόγου Héritier Françoise, που βραβεύτηκε ως το πιο αισιόδοξο βιβλίο του 2012 στη Γαλλία, μόνο σε σκέψεις μπορεί να σε βάλει. Και σε βάζει σε σκέψεις γιατί όσο όμορφο και αισιόδοξο κι αν είναι σου θυμίζει κάτι που συχνά ξεχνάμε: την ουσιαστική αξία της ζωής, τις μικρές μας στιγμές.

«Εσάς; Τι θα σας έλειπε περισσότερο, αν ήταν να χαθεί για πάντα από τη ζωή σας;» αναρωτιέται η συγγραφέας. Και όλοι στην αρχή δίνουμε ως απάντηση σε αυτό: τα αγαπημένα μας πρόσωπα και η υγεία μας. Και φυσικά είναι αυτό. Όμως, από αυτό το σημείο και έπειτα η ζωή μας περιτριγυρίζεται από συναισθήματα, αισθήσεις, χαρές και τελικά αναμνήσεις. Αναμνήσεις ξεχωριστές, μοναδικές για τον καθένα μας που δίνουν χρώμα και ενδιαφέρον στην ζωή μας. Μια φθινοπωρινή μέρα, ένα αυθόρμητο γέλιο, η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού ή του ζεστού καφέ, μια αγκαλιά, ένα δάκρυ χαράς, ένα βράδυ μπροστά στο τζάκι, μια επιτυχία, το διάβασμα ενός βιβλίου, μια αγαπημένη μελωδία, ένα ταξίδι και η λίστα μπορεί να συμπληρώνεται διαρκώς…

«Ποιος είναι ο εαυτός πέρα από τους προσδιορισμούς που μας αποδίδουν, πέρα από την εξωτερική εμφάνιση, το χαρακτήρα, τις σχέσεις, τις επαγγελματικές και προσωπικές ασχολίες, τους οικογενειακούς και φιλικούς δεσμούς, τη δημόσια εικόνα, τις υποχρεώσεις, τις κοινωνικές δραστηριότητες, πέρα από όλους τους ορισμούς που είναι μεν σωστοί, αλλά και απατηλοί και κατασκευασμένοι; Ο βαθύς εαυτός. Αυτός που αποτελεί τον πλούτο μας κι είναι φτιαγμένος από το άνοιγμά μας στον κόσμο […]»

Αυτόν τον βαθύ «εαυτό» ξεχνάμε. Τον εαυτό που δεν σκέφτεται μόνο αλλά αισθάνεται και συναισθάνεται. Επιθυμεί, λαχταρά, συγκινείται αλλά και ενίοτε πληγώνεται. Αυτόν τον εαυτό που αποτελεί τον πλούτο μας, την ασπίδα και την κινητήριό μας δύναμη στις δυσκολίες πρέπει να προστατεύουμε με κάθε τρόπο. Η ρουτίνα, η κρίση σε κάθε επίπεδο και η ανάγκη για επιβίωση, η επίτευξη των στόχων όποιων κι αν είναι αυτοί πολλές φορές μας αφήνουν μετέωρους σε μια συνθήκη συμβιβασμού και στατικότητας.

Αν δώσουμε χώρο στις αναμνήσεις και «ας μετατρέψουμε κάθε επεισόδιο της ζωής μας σε θησαυρό χάρης και ομορφιάς που αυξάνεται διαρκώς, από μόνος του, και από όπου μπορούμε να ανεφοδιαζόμαστε κάθε μέρα…»

*Τα αποσπάσματα σε εισαγωγικά είναι από το βιβλίο «Το αλάτι της ζωής της Héritier Françoise , εκδόσεις Κέλευθος, σε μετάφραση Έφης Κορομηλά.