Ο γλυκούλης ο Νάρκισσος έπεσε μέσα στην λίμνη που έβλεπε και θαύμαζε το είδωλό του και τελικά, πνίγηκε. Τι κρίμα. Να μην μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου και τελικά να σε καταπίνει. Ακριβώς έτσι είναι και οι απανταχού νάρκισσοι, βαθιά εγωιστές και εγωκεντρικοί με αποτέλεσμα να απορροφούνται τόσο με τον εαυτό τους που να μην μπορούν να δουν, να ακούσουν, ούτε καν να αγαπήσουν τον άλλον. Τελικά, να μην μπορούν να σχετιστούν.

Η ψυχολόγος μου μου είχε πει κάποτε πως είμαι κι εγώ λίγο νάρκισσος

Όταν το άκουσα αντέδρασα αρνητικά και μου εξήγησε πως υπάρχει και η θετική πλευρά. Αυτό που απλοϊκά λέμε καλό εγωισμό. Για παράδειγμα, μου εξήγησε, πως ο νάρκισσος είναι αρκετά δημιουργικός και παραγωγικός, καταφέρνει σημαντικά και ωραία πράγματα, αν και δυσκολεύεται να λειτουργήσει σε ομάδες (έχει πέσει αρκετή ψυχοθεραπεία από τότε, σε διαβεβαιώ). Αυτή είναι μία θετική πλευρά του ναρκισσισμού.

Αυτό, όμως, δεν είναι σε καμία περίπτωση το ίδιο με τον νάρκισσο στη σχέση. Και εδώ πρέπει να κάνουμε διαχωρισμό με τη ναρκισσιστική διαταραχή, η οποία είναι πολύ πιο επικίνδυνη και επιβάλλει την ψυχιατρική και την ψυχοθεραπεία να δράσουν. Πώς αναγνωρίζουμε, λοιπόν, τον νάρκισσο στη σχέση; Είναι πολύ απλό. Ένα τεράστιο εγώ -του άλλου, όχι το δικό μας- μας καταπίνει και μας καταπνίγει μέρα – μέρα. Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε στη σχέση, δεν ακουγόμαστε, δεν ικανοποιούνται οι ανάγκες μας και τελικά, δεν υπάρχουμε.

Βέβαια, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Η γοητευτική

Διότι ο νάρκισσος είναι πάρα πολύ γοητευτικός. Και εκεί είναι η παγίδα. Επειδή ο νάρκισσος θέλει να έχει τον έλεγχο, την στιγμή που πας να ξεφύγεις από αυτόν, λέει ή κάνει κάτι που σε μπερδεύει και τότε, παίρνεις όρκο πως σε λατρεύει (#not). Και όταν δεν μπορεί να σε γυρίσει με μία κίνηση γοητείας, τότε σε μπερδεύει με κάτι άλλο που πιάνει πάντα. Gaslighting. Κοινώς σε βγάζει τρελό. Δεν ήταν αυτό που νόμιζες, είδες, κατάλαβες. Αλλά ήταν ακριβώς αυτό.

Ο νάρκισσος δεν θα κατέβει ποτέ ποτέ ποτέ από τον βασίλειο που έχει χτίσει για τον εαυτό του, στο οποίο έχει πάντα δίκιο και η γνώμη του κερδίζει πάντα. Ούτε για σένα ούτε για κανέναν.

Τότε τι στο καλό μας γοητεύει σε αυτόν;

Το τραύμα μας. Η ζωή μαζί του είναι τόσο μπερδεμένη όσο ένας φαύλος κύκλος που ξεκινά και καταλήγει πάντα στο ίδιο σημείο, χωρίς διέξοδο, όπως ακριβώς και το τραύμα μας, αν δεν το θεραπεύσουμε. Μένει για πάντα εκεί,σ να μας αποσυντονίζει. Ο νάρκισσος μας έχει αιχμάλωτους, διότι εμείς πρώτοι μας έχουμε αιχμαλωτίσει σε κάποιο αθεράπευτο μοτίβο. Οι ειδικοί λένε πως ο νάρκισσος δεν αλλάζει ποτέ και φυσικά, ούτε εμείς μπορούμε να τον αλλάξουμε.

Η μόνη διέξοδος είναι απλώς η έξοδος. Μας αξίζει μία ζωή στην ισοτιμία που είναι η μοναδική μορφή πραγματικής αγάπης. Γιατί να πέσουμε να πνιγούμε στη λίμνη μαζί με τον νάρκισσο, ενώ μπορούμε να είμαστε με κάποιον που θα κολυμπάμε μαζί και θα επιπλέουμε;