Λένε άλλωστε, πως “η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία”. Πόσο καλό μας κάνει στην πραγματικότητα η ελπίδα και η αισιοδοξία στις σχέσεις μας; Πόσες φορές ακούμε “Δε μου φέρθηκε καλα, ελπίζω να αλλάξει…” ή “Δε νιώθει το ίδιο για εμένα, αλλά θα είμαι αισιόδοξ@, θα φτιάξουν τα πράγματα”.

Αντί να βασιστείς σε απτές αποδείξεις και γεγονότα, βασίζεσαι στην ελπίδα, μια ιδέα, ένα αντιφατικό συναίσθημα, εντελώς αβέβαιο. Η ελπίδα και η αισιοδοξία που έχεις για την εξέλιξη μιας σχέσης, διαταράσσουν τη λογική αξιολόγηση των σχέσεών σου. Το να είσαι αισιόδοξος άνθρωπος είναι γενικά κάτι σπουδαίο. Ωστόσο, αν ανήκεις στα άτομα που πιστεύουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν καλές προθέσεις και δε θέλουν να πληγώσουν τους άλλους, μπορεί να βρεις τον εαυτό σου ακόμα πιο πρόθυμο να αγνοήσει τα προφανή σημάδια ότι κάποιος δεν είναι διατεθειμένος να δώσει όσα περιμένεις.

Έτσι, η ελπίδα ότι μια σχέση θα αλλάξει και θα γίνει καλύτερη, ή θα έρθει με τον καιρό στα μέτρα σου, τη βάζει σ΄ένα φαύλο κύκλο και την κάνει αιώνια. Την καταδικάζει σε μια στάσιμη κατάσταση χωρίς ίχνος βελτίωσης κι εξέλιξης. Απλώς περιμένει και υπομένει για να αποκτήσει όλα αυτά που της αξίζουν.

Παραληρηματική αισιοδοξία στις σχέσεις

Η παραληρηματική αισιοδοξία είναι μια έννοια σχετικά με τη λήψη αποφάσεων που μελέτησε ο βραβευμένος με Νόμπελ Daniel Kahneman. Ο ψυχολόγος, ειδικός στην ψυχολογία της κρίσης και συγγραφέας του λαμπρού διεθνούς μπεστ σέλερ “Thinking Fast and Slow”, υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι τείνουν να είναι υπερβολικά αισιόδοξοι για τα αποτελέσματα των αποφάσεών τους. Κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε κακές επιλογές και πολλές αρνητικές συνέπειες.

Πρόκειται για ανθρώπους, που καμία αντιξοότητα δεν κατάφερε να τους κάνει να πάρουν απόσταση και να αξιολογήσουν σωστά την κατάσταση. Η εμμονή τους στην ελπίδα και η πεποίθησή τους ότι στο τέλος θα “κερδίσουν”, λειτουργεί σαν μια μόνιμη παρωπίδα, που τους επιτρέπει να συνεχίσουν την ίδια συνήθεια, που έχει ήδη καταστρέψει τη ζωή τους. Κι έτσι μένουν σε σχέσεις που δεν τους γεμίζουν, σε φιλίες που αδιαφορούν, σε δουλειές που τους πιέζουν και σε καταστάσεις που απλά τους φθείρουν.

Γίνονται “θύματα” της κατάστασης, επειδή εμμένουν στην ελπίδα και δεν κάνουν την προσπάθεια να φύγουν, να αλλάξουν, να εξελιχθούν, να διεκδικήσουν. Απλώς οραματίζονται τους στόχους τους σαν έναν προορισμό που θα κατακτήσουν, χωρίς να μπουν στη διαδικασία του ταξιδιού.

Το να ζεις με την ελπίδα, μπορεί να απαλύνει προσωρινά τον πόνο και την απόρριψη

Το να ζεις με την ελπίδα δε δημιουργεί μόνο ένα ωραίο συναίσθημα με όνειρα και επιθυμίες. Μοιάζει εθιστικό, γιατί σε βοηθά να αποκλείσεις τις εμπειρίες που δεν “πάνε σύμφωνα με το σχέδιο”.

Η ελπίδα στις σχέσεις μπορεί να είναι σπουδαίο πράγμα, αλλά μόνο όταν ακολουθεί μια υγιή επεξεργασία της πραγματικότητας, όπως αυτή εξελίσσεται. Έτσι, αν νιώσεις ότι το μόνο πράγμα που σε δένει με μια σχέση ή κατάσταση είναι η ελπίδα, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να την αφήσεις πίσω. Μπροστά, είναι όλα εκείνα που σε περιμένουν να τα κατακτήσεις.