Στον 21ο αιώνα, στην εποχή όπου όλα κινούνται με διαστημικές ταχύτητες και όλα μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή, υπάρχει μια έννοια, που ακόμα υφίσταται και πολλές φορές καλούμαστε να “χρησιμοποιήσουμε”. Ευκαιρία.
Είναι εκείνη η επιλογή που είτε θέλουμε να τη δώσουμε, είτε να δοθεί σε εμάς τους ίδιους. Είναι εκείνη η ανακούφιση πως οτιδήποτε έκανες, παίρνει επιτέλους την επιβεβαίωσή του. Ή καλύτερα, τον έπαινό του. Κι αυτό γιατί, οι ευκαιρίες δεν έχουν να κάνουν με την επιβεβαίωση η οποία είναι συνδεδεμένη με τον εγωισμό μας. Αυτός που θέλει πραγματικά μια ευκαιρία είναι κάποιος που έχει δώσει ένα κομμάτι του εαυτού του σε κάτι- σε μια φιλία που άφησε πίσω του, στη δουλειά των ονείρων του, στον σύντροφο του.
Όλοι θέλουν μια δεύτερη ευκαιρία. Αλλά δεν την έχουν πάντα όλοι. Είτε γιατί έτσι πρέπει να γίνει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, είτε γιατί κάποτε δεν δώσαμε κι εμείς μια ευκαιρία που έπρεπε. (Ξέρετε τι λένε για το κάρμα). Όπως και να έχει, κάποιες φορές, θα ζήσουμε εμείς καλά ενώ άλλες, αυτοί καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση όμως, οφείλουμε να κάνουμε έναν απολογισμό. Ακόμα κι αν δεν κερδίσουμε κάτι, πάντα υπάρχει ένα μάθημα που μπορούμε να πάρουμε.
Κάπως έτσι λοιπόν, ακολουθούν παρακάτω οι τρεις περιπτώσεις που οφείλουμε να δώσουμε μια (ακόμη) ευκαιρία:
1. Σε όσους σε πλήγωσαν
Ξέρεις ότι η δύναμη του ανθρώπου κρύβεται στο να συγχωρεί. Το να “αγκαλιάσεις” κάποιον που κάποτε σε πλήγωσε είναι ότι πιο ώριμο θα έχεις κάνει ποτέ. Αν μπεις για λίγο στη θέση του άλλου και συνειδητοποιήσεις τους λόγους που φέρθηκε με το χ, ψ τρόπο τότε θα μπορέσεις να δεις τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία. Αν με άλλα λόγια, βγάλεις τον εγωισμό σου από το προσκήνιο για λίγα μόνο λεπτά, τότε θα σου είναι πιο εύκολο να συγχωρήσεις, να αποδεχτείς και τελικά, να προχωρήσεις.
2. Σε όσους δεν έδωσες ποτέ αυτή την ευκαιρία
Θα έχεις βιώσει κάποια τέτοια περίπτωση. Συμβαίνει συχνά να υποτιμάμε καταστάσεις. Συμβαίνει επίσης συχνά, να κοιτάζουμε και να μη βλέπουμε. Ακόμη συχνότερα, να λέμε όχι σε πόρτες που ανοίγονται διάπλατα μπροστά μας, γιατί περιμένουμε να βγάλει τα λουκέτα της κάποια άλλη. Λέμε όχι σε νέες δουλειές, νέα άτομα, νέες ευκαιρίες γιατί φοβόμαστε να βγούμε από το comfort zone μας. Γιατί είμαστε επιφυλακτικοί με το μέλλον μας. Γιατί ίσως, δεν τολμάμε όσο θα έπρεπε. Είναι πλέον καιρός να πούμε “ναι” σε κάτι καινούριο, σε κάτι που μας φοβίζει, σε κάτι που μπορεί να είναι ο λόγος να δούμε τα πράγματα πιο θετικά.
3. Στον εαυτό σου
Πόσες φορές έβαλες όρια στον εαυτό σου λόγω των συνθηκών; Πόσες φορές στέρησες από τον εαυτό σου το δικαίωμα να κάνει μια νέα αρχή; Κι ακόμα, πόσες φορές (τη μέρα) συγκρίνεις εσένα με τους γύρω σου; Δεν νομίζεις ότι αυτή η εποχή πρέπει να φτάσει στο τέλος της; Αν οφείλεις μια ευκαιρία στους παραπάνω ανθρώπους, τότε σίγουρα οφείλεις και στον εαυτό σου. Του οφείλεις να δει τα πράγματα πιο θετικά, να ανοιχτεί, να προσπαθήσει, να χαράξει τη δική του πορεία.
Το θέμα με τις ευκαιρίες είναι ότι έρχονται σε φάσεις της ζωής μας που συνήθως είμαστε αρνητικοί στο να τις δώσουμε. Είναι ειρωνικό το πόσο έτοιμοι ΔΕΝ είμαστε όταν έρθει αυτή η στιγμή. Αλλά τότε, είναι που δοκιμάζεται η λογική μας , τα συναισθήματα μας ή και τα δύο αυτά μαζί. Οι ευκαιρίες είναι για να μοιράζονται –πότε από εμάς στους άλλους, πότε από τους άλλους σε εμάς. Γι’ αυτό άλλωστε λέγονται και δεύτερες. Ή και τρίτες, τέταρτες – πολλές τέλος πάντων. Ωστόσο, δεν έχουμε την πολυτέλεια να σκεφτόμαστε για πάντα αν τελικά αξίζει κανείς μια δεύτερη ευκαιρία. Ας αξιοποιήσουμε τον χρόνο μας κάνοντας, μιλώντας, αντιδρώντας, παρά μένοντας σε μια κατάσταση αδράνειας. Όλοι αξίζουν αυτή τη δεύτερη ευκαιρία.
