“We accept the love we think we deserve” Ξεκινάω με αυτό το quote του Chbosky γιατί ποτέ άλλωτε στην μέχρι τώρα ζωή μου δεν πίστευα τόσο πολύ σε κάτι. Γιατί όλοι μας μπορούμε να δεχτούμε μέχρι εκεί που αντέχουμε αφού η πολλή αγάπη δεν έχει πνίξει λίγους από εμάς. Όμως, τι είναι αυτό που πραγματικά αξίζεις από μια σχέση; Κάποιον να σε προκαλεί. Δεν έχει νόημα να συμφωνείτε σε όλα, εξ’ άλλου αν συμφωνούσατε δεν θα βρισκόμασταν εδώ τώρα. Χρειάζεσαι κάποιον που να σε κάνει να μαθαίνεις πράγματα για σένα κάθε μέρα. Κάποιον που δεν φοβάται να σου πει πότε έχεις περάσει το “όριο”. Γιατί κάποιος πρέπει να το κάνει και αυτό. Κάποιον που δεν θέλει να σε αλλάξει γιατί σε αγαπάει όπως ακριβώς είσαι και όχι γι’ αυτό που θα μπορούσες να γίνεις. Γιατί αυτό ζητάμε όλοι μας από μια σχέση. Να αλλάζουμε μαζί, όχι να αλλάζει ο ένας τον άλλον. Κάποιον που ξέρει να απαντήσει σε ένα (αγαπημένο, ας πουμε) μήνυμα. Με άλλα λόγια να μην εξαφανίζεται από προσώπου γης. Κάποιον που σέβεται την διαφορετικότητά σου. Είτε αυτή βρίσκεται στην πολιτική, είτε στην αγαπημένη σου σειρά. Εξ΄άλλου το να ήσασταν ίδιοι θα ήταν τουλάχιστον βαρετό. Κάποιον που να στηρίζει τους στόχους σου. Να είναι δίπλα σου σε κάθε σου βήμα και να μην σε βαραίνει με την παρουσία του. Ακόμη και αν ο ίδιος δεν έχει άλλους στόχους εκτός από εσένα. Κάποιον που σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια. Και συναισθηματική αλλά και φυσική. Κάποιον που λάμπει ολόκληρος (ή και μόνο στο βλέμμα του) όταν σε βλέπει. Ξέρω, η ζωή δεν είναι ταινία αλλά μπορεί να συμβεί, μην κάνεις έτσι. Κάποιον που μοιράζεται το φαγητό του. Ακόμη και αν εσύ δεν μοιράζεσαι. Κανονικά. Αλλά με εκείνον μοιράζεσαι τις πατάτες σου. Τις πατάτες σου ρε φίλε. Κάποιον που είναι ειλικρινής. Από το που ήταν χτες μέχρι το αν προτιμά να δει τους φίλους του. Τι δεν εκτιμάς σε αυτό; Κάποιον που αντί να σε σπρώχνει στη μιζέρια σου να σε κάνει να γελάς με αυτήν. Εκείνον που διακωμωδεί τα πάντα. Κάποιον που γελάει στα πιο κρύα σου αστεία. Σαν εκείνο με την μύγα και τον αγκώνα. Ναι, αυτό. Κάποιον που θα σε αγάπαει και με μερικά κιλά παραπάνω. Αφού θα τρώτε μαζί ρε φίλε. ΜΑΖΙ. Κάποιον που ξέρει τι πρέπει να κάνει στο κρεβάτι. Και αλλού. Κάποιον που μπορεί να συνεννοηθεί για το τι θέλεις και πως. Και vice versa. Με βάση το παραπάνω πάντα. Κάποιον που να σε εμπιστεύεται. Επειδή δεν ξέρει. Αλλά ακόμη και αν ήξερε, να σε εμπιτευόταν γιατί στην τελική ξέρει ότι δεν θα κάνεις ποτέ (ας πούμε), καμία μαλακία. Κάποιον που δεν θα προσπαθήσει να σε σώσει από τα προβλήματά σου. Γιατί ξέρει πως αυτά μόνο εσύ μπορείς να τα λύσεις. Κάποιον που δεν σε κάνει να ντρέπεσαι για τίποτα. Αυτό. Κάποιον που έχει τόσες ατέλειες που τον κάνουν τέλειο για εσένα. Όλοι έχουμε ατέλειες πάνω μας, το θέμα είναι να βρούμε εκείνον που μας βλέπει τέλειες. Όλοι δηλαδή. Και τέλος, αξίζεις κάποιον που θα φοράτε τα ίδια παπούτσια σε διαφορετικό μέγεθος.