Η Ολίνα είναι ένας άνθρωπος με φωνή που σε γεμίζει μελαγχολία, γαλήνη και ηρεμία. Η μουσική της είναι ταξιδιάρικη. Πειραματίζεται σε αρκετά είδη μουσικής και προσπαθεί να παίρνει έμπνευση σχεδόν από παντού, από τις γάτες της ως και τα όνειρα της. Αυτή είναι η Ολίνα και ο μουσικός της κόσμος. Και είναι όμορφος. Έλα να την γνωρίσουμε.
To 2021 γράφεις το Πριόνι. Πριν από αυτό το milestone ποια είναι η Ολίνα;
Είναι ένα κορίτσι που ψάχνει να βρει τι την κάνει χαρούμενη. Δοκιμάζει να κάνει διάφορα. Πατάει τα 30 κι αποφασίζει να πιάσει ξανά τα μουσικά της “παιχνίδια” που είχε αφήσει στην εφηβεία.
Βασικά είναι milestone το Πριόνι;
Είναι, γιατί χάρη σε αυτή την πρώτη μουσική απόπειρα, η ταυτότητά μου εμπλουτίστηκε με μια νέα ιδιότητα που με κάνει να νιώθω περήφανη. Κι από τότε άρχισα να ρισκάρω πιο πολύ, να με μαθαίνω καλύτερα και να δημιουργώ non stop.
Και γιατι Πριόνι; Ποια ιστορία κρύβεται από πίσω;
Η ιστορία μιας φιλίας γιατί άρχισα να γράφω μουσική με έναν πολύ καλό μου φίλο, η ιστορία ενός έρωτα, γιατί έγραψα τους στίχους μαζί με τον Μιχάλη και η ιστορία της γκρίζας Αθήνας γιατί το έγραψα όταν επέστρεφα στην συννεφιασμένη πόλη μας μετά από ένα ταξίδι στην Αίγινα. Το τραγούδι μιλάει γι’ αυτό ακριβώς. Μια ιστορία που όλες και όλοι ζούμε σε αυτή την πόλη. Υγρασία, ακριβά ενοίκια, θόρυβος από πριόνι, σανδαλόξυλο να καίει στα σαλόνια μας και καλοκαιρινοί έρωτες που διαρκούν όσο μερικά «ψουτ» από το άρωμά τους.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Και μετά το Πριόνι τι ήρθε; Και πόσο εύκολα ήρθε;
Ήρθαν για αρχή κάποια άτομα που -με μεγάλη μου έκπληξη- φάνηκε να ταυτίζονται με τα τραγούδια μου. Κι αυτό ήταν η αφορμή για να γράψουμε κι άλλα τραγούδια, μαζί με τους φίλους μου από τη Mellowsophy Music. Ήρθε το πρώτο μου EP, το “Cats on CBD”, έπειτα ήρθαν συναυλίες με άπειρο stage fright, αλλά και συγκινήσεις. Και τώρα, μια πιο ώριμη φάση, μια μεγαλύτερη αφοσίωση για τη δημιουργία του πρώτου LP μου. Δεν θα έλεγα ότι ήρθαν εύκολα. Μάλλον φυσικά.
Η συνεργασία με τη Nalyssa Green άλλο milestone;
Η μουσική της Nalyssa είναι γενικά milestone στην ιστορία της indie σκηνής της Ελλάδας και για εμένα δώρο που τραγούδησε μαζί μου τις “λεοπάρ γάτες”. Τη θαυμάζω για όσα έχει πετύχει, για τη μουσική της, αλλά και τον τρόπο που αφιερώνεται σε αυτό που κάνει. Είναι η “γάτα” που απογείωσε το τραγούδι. Και μια σημαντική στιγμή -η γνωριμία μας- για μένα.
Οι φίλες μου. Υπέροχο και μαζί του υπέροχη και η κινηματογράφιση του. Μίλησε μας για αυτό.
Τις “φίλες” τις έγραψα με αφορμή βιώματα δικά μου και των φιλενάδων μου. Σε κάθε στίχο καθρεφτίζεται και μια φίλη μου, αλλά κι εγώ. Μιλάει για την κακοποίηση, την αρρώστια, την κατάθλιψη, τη δύναμη, την αδυναμία, τον φόβο, το θάρρος, την αγκαλιά. Τα πάνω και τα κάτω μας. Και καταλήγει στο ότι έχοντας η μία την άλλη, όλα είναι πιο υποφερτά. Όποτε το τραγουδάω live, πάντα η φωνή μου σπάει από τη συγκίνηση. Το βιντεοκλίπ το γύρισε η υπερταλαντούχα Νικολέττα Ζαρίφη. Ήθελα να κάνουμε ένα homage στην ταινία Thelma and Louise που κάπως με έχει σημαδέψει. Στο κλιπ συμμετέχει η φίλη μου η Κωνσταντίνα η οποία είναι κι εκείνη σημαντικό κομμάτι του τραγουδιού.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ποιο είναι το νόημα της μουσικής λες;
Είναι πολλά. Η μουσική μπορεί να είναι πολιτική πράξη, εκμυστηρεύσεις, τρόπος να ξορκίσεις τα κακά, να ξεχάσεις, να χορέψεις ή να θυμηθείς. Να συνδεθείς με τις ρίζες σου, να συνθέσεις την ταυτότητά σου, να έρθεις πιο κοντά, να του πεις πώς είσαι ερωτευμένη μαζί του. Η μουσική είναι επίσης πειραματισμός για τον δημιουργό. Είναι ρίσκο και παιχνίδι. Αν δεν υπήρχε η μουσική δεν θα είχα νιώσει τόσο έντονα όσα έχω νιώσει.
Αν είχες την επιλογή να ακούγεται σε όλη την Αθήνα μουσική, τι θα επέλεγες;
Θα ήταν τραγικό να ακούγεται μόνο μια μουσική σε όλη την Αθήνα κι αυτό θα ήταν κόντρα στη φύση της πόλης, που είναι -στα δικά μου μάτια- πολυπολιτισμική κι αυθεντική. Κάποιες φορές θα ήθελα να μην ακουγόταν καμιά μουσική. Κι ούτε βέβαια κόρνες και εξατμίσεις. Μόνο τιτιβίσματα και σκύλοι να γαβγίζουν.
Εσύ ποιες μουσικές αγαπάς;
Όλες και ειδικά όσες ακούω για πρώτη φορά. Μέχρι σήμερα τα ρεμπέτικα με συγκινούν περισσότερο από όλες.
Δεν αγαπάμε τις κατηγοριοποιήσεις αλλά ποιο είδος υπηρετείς;
Δεν υπηρετώ. Πειραματίζομαι. Για ευκολία θα έλεγα ότι περιστρέφομαι γύρω από την indie pop, αλλά αυτή τη στιγμή ψάχνομαι και με άλλα είδη.
Κοιτάς γύρω σου ψάχνοντας έμπνευση. Ποιες εικόνες ”στήνουν” μουσική και στίχο μέσα στο κεφάλι σου;
Το μετρό και οι άνθρωποί του, οι γάτες μου που κάνουν «μπάνιο» η μια την άλλη, οι παράξενες εικόνες του υποσυνείδητου στα όνειρά μου, οι ήρωες στις ταινίες, πιο πολύ από όλα οι άνθρωποι και οι ζωές τους που είτε φαντάζομαι πως ζουν είτε τις ζω μαζί τους.
Ποιο είναι το καλύτερο πράγμα που σου συνέβη πάνω στη σκηνή;
Τρία κορίτσια, εφηβάκια που έκλαιγαν αγκαλιά στις «φίλες μου» στο live του In Orbit.
Πώς είναι η ζωή για έναν καλλιτέχνη στην Αθήνα το 2025;
Μπερδεμένη.
Ολίνα, τι να περιμένουμε από σένα μετά;
Ένα νέο άλμπουμ με ένα mix από διαφορετικούς ήχους, αλλά έντονη την ταυτότητά μου στους στίχους κι εκείνη του Θωμά (aka Papatanice) που γράφει τη μουσική.
