Αν κάνεις μια σύντομη αναδρομή στα σχολικά σου χρόνια και θυμηθείς πως έχεις υπάρξει μοναχική, αν έχεις περάσει μήνες βγαίνοντας στην αυλή για διάλειμμα και κάθεσαι μόνη κοιτάζοντας τους άλλους, τότε ίσως ξέρεις πόσο σπουδαίο είναι αυτό που σκέφτηκαν οι μαθητές του συγκεκριμένου Δημοτικού σχολείου.
Δεν ήθελαν κανένας συμμαθητής τους να αισθάνεται και να είναι μόνος και έτσι έφτιαξαν το UNO, ένα παιχνίδι που είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να μην αποθαρρύνει τα παιδιά να πλησιάσουν το ένα το άλλο.
Πως παίζεται;
Το UNO αποτελείται από ένα κίτρινο πιόνι, το οποίο βρίσκεται τοποθετημένο στο κέντρο ενός μεγάλου κύκλου ζωγραφισμένου από κιμωλία, στο προαύλιο του σχολείου. Κάθε παιδί που στέκεται μέσα σε αυτόν τον κύκλο μπορεί να συμμετέχει στο παιχνίδι! Με αυτό τον τρόπο, κανένα παιδί δεν χρειάζεται να ρωτήσει “μπορώ να παίξω μαζί σας;” Από τη στιγμή που μπαίνει στον κύκλο, συμμετέχει και κανείς δεν μπορεί να του αρνηθεί την συμμετοχή του.
Οι δάσκαλοι του σχολείου παραδέχονται με ενθουσιασμό πως τα παιδιά έχουν μάθει να μην απομονώνουν και να μην εξαιρούν κανένα παιδί που βρίσκεται μέσα σε αυτό τον κύκλο.
Το παιχνίδι που παίζουν τα παιδιά εξαρτάται από το emoticon σε μια μικρή οθόνη επάνω στο πιόνι! Το emoticon θα εμφανιστεί αφού τα παιδιά στρίψουν όλα μαζί το βέλος στο πιόνι. Τέλος, η κάθε τάξη του σχολείου, δημιούργησε από ένα emoticon που έχει το UNO και βοηθά στην εξέλιξη του παιχνιδιού!
Το δημοτικό σχολείο Hof ter Weide είναι το πρώτο που συμμετέχει σε αυτό το project και οι μαθητές έχουν βοηθήσει καταλυτικά σχεδιάζοντας το πιόνι και παρουσιάζοντας τους “κανόνες” του.
Το ομαδικό παιχνίδι έχει άμεση σχέση με την κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού και γενικότερα με όλους τους τομείς της ανάπτυξής του. Μέσα από τα παιχνίδια τα παιδιά μαθαίνουν να συνεργάζονται, να παίζουν δίκαια και ισότιμα, να ακολουθούν κανόνες, να κάνουν φιλίες, να διαπραγματεύονται και να επικοινωνούν. Επίσης, αποκτούν και αναπτύσσουν κοινωνική επίγνωση και κοινωνική συνείδηση και μαθαίνουν τους κοινωνικούς κανόνες.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν πως μέσα από τον σχεδιασμό και την υλοποίηση του συγκεκριμένου παιχνιδιού και την χρησιμοποίησή του ως μέσο διδασκαλίας και έκφρασης, το Δημοτικό σχολείο της Ολλανδίας κατάφερε να αποδείξει ότι ακόμα και τα πιο ντροπαλά παιδιά κοινωνικοποιούνται πιο εύκολα μέσω ομαδικών δραστηριοτήτων.
