Καλημέρα, σεξουαλικό μάθημα νούμερο ένα, περάστε, καθίστε, κάντε ησυχία, ξεκινάμε.

Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για οne night stands και άλλες περιπέτειες της μίας βραδιάς, ακριβώς γιατί έχει αισθήματα και δεν είναι ένα κομμάτι ξύλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα one night stands είναι άσΚημα ή ότι δεν γίνονται one night stands εκεί έξω. Την πρότερη θέση μου όμως τη στηρίζει η ίδια η ζωή.

(Διάλειμμα δύο λεπτών για να θυμηθούμε δικές μας παρόμοιες στιγμές και καταστάσεις).

Συνεχίζουμε. Πόσους ανθρώπους ξέρεις, φίλη μου, που κάνουν κατά συρροή ή όποτε τύχει τελοσπάντων, αυτό που ορίζει το one night stand, δηλαδή σεξ με κάποιον που γνώρισες το ίδιο βράδυ, το ίδιο βράδυ που τον γνώρισες, χωρίς να είναι απαραίτητο να ανταλλάξατε ονόματα (αλλά μόνο μπινελίκια πάνω στο σεξ) και, ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΌΛΑ, χωρίς να τον ξαναδείς στα μάτια σου. Πόσους; Έναν στους εκατό; Κανέναν στους εκατό; Αυτά είναι τα πραγματικά ποσοστά.

Οι υπόλοιποι 99 στους 100 που (ισχυρίζονται ότι) κάνουν one night stands δεν κάνουν αυτό που περιγράφω στην από πάνω παράγραφο. Το μόνο που μοιάζει ίδιο σε ένα τυπικό one night stand σε σχέση με το αρχέτυπο είναι ότι κάνεις σεξ με κάποιον που γνώρισες το ίδιο βράδυ ή την ίδια μέρα τέλος πάντων. Μετά αρχίζει το μαγείρεμα.

Το μαγείρεμα: “Να μωρέ, πάρε και το τηλέφωνό μου σε περίπτωση που θες να τα ξαναπούμε”. “Πρέπει να φύγεις αμέσως;”. “Θες να αράξουμε λίγο ακόμα;”. “Τι κάνεις αύριο;”. Αυτό είναι το μαγείρεμα των πέντε λεπτών που έπονται του σεξ. Από την επόμενη μέρα και μετά -ναι, ναι, νομοτελειακά- τουλάχιστον ένας από τους δύο θα ζητήσει επανάληψη του one night stand. Το πρόβλημα είναι ότι φύσει και θέσει, δεν υπάρχει επανάληψη του one night stand. Αν ήταν έτσι, θα το έλεγαν ‘recurring night stand’ ή κάτι άλλο τελοσπάντων. Δεν θα το έλεγαν ‘one’.

Από την άλλη, μπορεί να μην είμαστε μπάρμεν ή διάσημοι ή οτιδήποτε εξασφαλίζει νέτα σκέτα one night stands, αλλά είμαστε άνθρωποι, εύθραυστοι, αληθινοί, οπότε μπορούμε άνετα να πιούμε σε αυτό. (Η ακρόαση του ‘Πιες’ του Μιχάλη Ρακιντζή είναι προαιρετική εδώ). Τι θα γίνει με το συναίσθημα αγαπητές, αν βγούμε όλοι στα μπαρ και στις καφετέριες και κάνουμε σεξ με όποιον/α μας γυαλίσει, ξέροντας και θέλοντας να μην τον ξαναδούμε ποτέ; Τι θα γίνει με το κάρμα μας; Τι θα γίνει με την ψυχική μας ηρεμία; Τι ψυχή θα παραδώσουμε; Δεν είμαστε ρομπότ.

(Ούτε αυτοί/ές που τιμούν συστηματικά το σεξ της μιας βραδιάς είναι ρομπότ, αλλά έχουν τα δικά τους , μπορεί να περνάνε τη φάση τους, ποιοι είμαστε εμείς που θα κρίνουμε και άλλα τέτοια).

Στο θέμα μας λοιπόν, ολοένα και περισσότερες έρευνες (δηλαδή φίλοι μας) επιμένουν ότι τα one night stands οδηγούν σε ελεύθερες σχέσεις (γελάει ο κόσμος), σε μεγάλους έρωτες (δεν ξέρω γιατί) ή σε κανονικές σχέσεις των οποίων τα μέλη δεν θα μοιραστούν ποτέ ένα βράδυ σε κάποιο φιλικό μπαλκόνι με καρπούζια και μπύρες τον αληθινό τρόπο που γνωρίστηκαν (σε μια -καθαρή ελπίζω- τουαλέτα ή σε ένα φρεσκοστρωμένο κρεβάτι). Έτσι είμαστε οι άνθρωποι, δενόμαστε. Πριν από αυτό, απλά ψάχνουμε την επιβεβαίωση και ένα φιξάκι αυτοπεποίθησης.

Για κάποιο λόγο, στο μυαλό μου κυριαρχεί ότι one night stands κάνουν κάτι τύποι (συμβολικά πάντα) σαν τον Κώστα Σόμμερ ή τον Λορέντζο από το Bar ή έναν τριτοξάδερφο ενός κολλητού μου που δουλεύει μπάρμαν στον Τύρναβο.

Το delivery boy αποφεύγει τις παραγγελιές σε τέτοιους τύπους. 

Ηλίας Αναστασιάδης (@illanastasiadis)