Ο Ορέστης Τρίκας έχει τελειώσει τις Ανώτερες Δραματικές Σχολές Ίασμος και Μαίρη Βογιατζή – Τράγκα. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του στις τηλεοπτικές σειρές “Η ζωή της άλλης”, “Κλεμμένα όνειρα” και “Χωρίς όρια”. Αυτή την εποχή πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Μπλουμ», του Ζακ Μπραφ. Μίλησε με την Λίνα Πετράκη για την επιλογή του σ αυτό το επάγγελμα, πως είναι η καθημερινότητα του ενώ εμφανίζεται σε καθημερινό σήριαλ και πόσες επιλογές ή δυσκολίες πρέπει να ξεπεράσει ένας ηθοποιός σήμερα.

Πολλές φορές σκέφτομαι πώς ίσως στην προηγούμενη ζωή μου είχα αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με την υποκριτική, στην οικογένειά μου δεν υπήρχε κάποιος καλλιτέχνης για να πω πως είχα τέτοιου είδους πρότυπα, στην ηλικία των 3-4 ετών ήξερα πως θα γίνω ηθοποιός, μπήκα στη διαδικασία να μάθω να διαβάζω για να μπορώ πέρα από τον ελληνικό κινηματογράφο να βλέπω και ξένες ταινίες, αργότερα έστηνα με τους φίλους μου αυτοσχέδια θέατρα και ανέβαζα παραστάσεις, ήθελα να γίνω μέρος της μαγικής εικόνας που έβλεπα και τώρα πια στα 32 μου μπορώ να πω, πως έχω εκπληρώσει σε αρκετά μεγάλο βαθμό το όνειρό μου!

Τα τελευταία χρόνια σε παρακολουθούμε σε καθημερινές σειρές, σ ‘έχει κουράσει αυτό; Που πρέπει να υποδύεσαι ένα ρόλο για μεγάλο χρονικό διάστημα;

Μια καθημερινή σειρά, απαιτεί πολλές ώρες γυρισμάτων και σκληρή δουλειά από όλους ώστε να υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα, τα τελευταία 5 χρόνια που συμβαίνει αυτό στη ζωή μου δεν έχει υπάρξει μέρα που να δυσανασχετίσω επειδή βαρέθηκα ή κουράστηκα, αυτό οφείλεται στο γεγονός πως τους ανθρώπους που δουλεύουν μπροστά και πίσω από τις κάμερες τους νιώθω οικογένειά μου, τόσα χρόνια δεν έχω έρθει σε ρήξη με κανέναν, στο κομμάτι αυτό είναι υπεύθυνος ο κ. Αρβανίτης ο σκηνοθέτης μας και πάντα το λέω. Όσον αφορά τους ρόλους επειδή δεν είναι στάσιμοι και βαρετοί αλλά εξελίσσονται μέρα με τη μέρα δουλεύω πολύ και προχωράω και εγώ μαζί με αυτούς, δεν κάνω κάτι μονότονο που να με κουράζει.

Φαντάζομαι νιώθεις τυχερός που είσαι σε μια δουλειά με μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο, έχεις εφησυχασθεί από αυτό;

Νιώθω τυχερός που βρίσκομαι σε μια τέτοια δουλειά αλλά αυτό δεν με καθησυχάζει καθόλου, στο επάγγελμα μας μπορεί τώρα να είσαι σε μια τηλεοπτική ή θεατρική επιτυχία και την επόμενη χρονιά να μη βρίσκεσαι πουθενά ή να είσαι σε μια αποτυχία, γι αυτό έχω μόνιμο άγχος ώστε να κάνω πράγματα που τα θέλω και μου αρέσουν, δε λέω εύκολα ναι και είμαι από τους ανθρώπους που όταν δεν μου αρέσει κάτι δε μπορώ να το υποστηρίξω, μου έχει τύχει στο παρελθόν να το κάνω και επιδρούσε άσχημα στην ψυχολογία μου, γι αυτό δεν είμαι ήσυχος ποτέ, παλεύω συνεχώς για το καλύτερο και για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα.

Παράλληλα πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Μπλουμ», του Ζακ Μπραφ, περιέγραψε μας τον χαρακτήρα του Τσάρλι που υποδύεσαι.

Το «Μπλούμ» είναι μια κοινωνική, συγκινητική κωμωδία, με πολλές ανατροπές, ο Τσάρλι που υποδύομαι, είναι ένας ψυχολογικά μπερδεμένος τύπος, χωρίζει με την κοπέλα του και παρατάει τα πάντα, «άθελα» του σκοτώνει 6 ανθρώπους  κλείνεται  σ’ένα σπίτι στο Long Beach Island και αποφασίζει  να αυτοκτονήσει. Κάπου εκεί ξεκινάνε και οι ανατροπές στο έργο καθώς εμπλέκονται στη ζωή του ξαφνικά μια μεσίτρια, ένας πυροσβέστης και μια πόρνη που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στη συνέχεια, όλοι κουβαλάνε από ένα ένοχο μυστικό που σιγά σιγά αποκαλύπτεται. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που συμμετέχω σ αυτή τη παράσταση, μαζί με την Κατερίνα Τσάβαλου, την Ηρώ Μουκίου και τον Λεωνίδα Κακούρη, αποφασίσαμε να κάνουμε μια διαφορετική θεατρική πρόταση και να ξεφύγουμε από τα συνηθισμένα.

Υπάρχουν κοινά στοιχεία του χαρακτήρα σου και των ρόλων που υποδύεσαι;

Μέχρι τώρα στους περισσότερους ρόλους που έχω υποδυθεί έχω εντοπίσει στοιχεία του χαρακτήρα μου, ας πούμε την ανησυχία που είχα ως πιτσιρικάς ή το δέσιμο που έχω με την οικογένειά μου, αυτό είναι καλό γιατί μου είναι πιο εύκολο να ξεκλειδώσω κομμάτια του εκάστοτε χαρακτήρα και να τα εξελίξω.

Προτιμάς κωμικούς ή δραματικούς ρόλους;

Δεν μπορώ να επιλέξω, μου αρέσει η ποικιλία να κάνω διαφορετικά πράγματα, το κάθε είδος έχει την ομορφιά του, μου αρέσει που μπορώ να κινούμαι σε διαφορετικά μονοπάτια.

Φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε κάποιο συγκεκριμένο ρόλο;

Μου αρέσουν πολύ τα κλασικά έργα, έχω μια αδυναμία στον Σαίξπηρ, όμως  δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο ρόλο στο μυαλό μου, με γοητεύουν πολλοί χαρακτήρες για να πω πως θα ήθελα να καταπιαστώ εξαιρετικά με κάποιον και μακάρι στο μέλλον να μου δωθεί η ευκαρία να υποδυθώ κάποιους από αυτούς.

Τηλεόραση ή θέατρο;

Το θέατρο είναι η μεγάλη και παντοτινή μου αγάπη, αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση για έναν ηθοποιό, τη μαγεία που μου προσφέρει αυτό δε θα την άλλαζα με τίποτα, από την άλλη η τηλεόραση είναι μια γλυκιά «ερωμένη», μπήκε στη ζωή μου τα τελευταία χρόνια και είμαι πολύ χαρούμενος γι’αυτό είναι ένα πολύ δυνατό μέσο ψυχαγωγίας για τον κόσμο και πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία για όσους δουλεύουμε σ’αυτήν.

Έχεις συμμετάσχει σε ταινίες  στον κινηματογράφο, πως ήταν η εμπειρία σου αυτή;

Θα τη χαρακτήριζα μαγική την εμπειρία, σε κάθε είδους δουλειά που έχω κάνει  για τον κινηματογράφο είτε μικρού μήκους ταινίες, είτε πριν 2 χρόνια που συμμετείχα στο «Μια νύχτα στην Αθήνα» του κ. Αρβανίτη κατάλαβα στην πράξη τα όσα διδάχθηκα στη σχολή, μπορεί στην Ελλάδα να είναι μικρή η βιομηχανία του κινηματογράφου, να μην υπάρχουν χρήματα για να γίνουν δουλειές, αλλά ελπίζω στο μέλλον ν’αλλάξει αυτό και να μας δοθεί η ευκαιρία να συμμετέχουμε σε παραγωγές.

Προλαβαίνεις να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου; Πως χαλαρώνεις;

Η αλήθεια είναι πως δεν προλαβαίνω, μετά την καλοκαιρινή περιοδεία  επειδή κουράστηκα αρκετά, σταμάτησα ας πούμε το γυμναστήριο που με αποφόρτιζε από την καθημερινότητα, ούτε βγαίνω ιδιαίτερα, χαλαρώνω γυρνόντας αργά το βράδυ στο σπίτι που κάθομαι στην ησυχία και διαβάζω στο internet πράγματα που μ ενδιαφέρουν.  Θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο ας πούμε να βλέπω τον ανιψιό μου στον οποίο έχω μεγάλη αδυναμία αλλά προς το παρόν δε τα καταφέρνω, όμως έχω βάλει στόχο το καλοκαίρι να ξεκουραστώ και να δώσω περισσότερο χρόνο και στους δικούς μου ανθρώπους.

Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον

Λόγω της κατάστασης που επικρατεί γύρω μας, δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια, προτιμώ να επικεντρώνομαι σ’αυτά που μου συμβαίνουν στο παρόν, να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό και να μη χάνω την ουσία, κατά κάποιο τρόπο χτίζω το μέλλον, αυτό δε σημαίνει πως δεν κάνω όνειρα απλά προτιμώ να είμαι συγκρατημένος.

Photos: Fudu (yfountoulakis)