Έχεις υπάρξει εκεί. Έχεις υπάρξει ο έφηβος που άλλοτε ήταν πολύ χαρούμενος, άλλοτε πολύ εκνευρισμένος, πάντα μπερδεμένος, πότε επαναστάτης, πότε μαζοποιημένος, πότε μοναχικός και πότε εξαιρετικά κοινωνικός. Η εφηβεία είναι μία περίοδος που όλοι και όλα σου φταίνε. Από τη μία το σχολείο και οι υποχρεώσεις που νιώθεις ότι σε βαραίνουν και από την άλλη η ανάγκη για αποδοχή από το περιβάλλον σου.
Το πιο σύνηθες είναι να βλέπεις εφήβους να αποζητούν την προσοχή τόσο της οικογένειας τους όσο και των φίλων τους. Ίσως ήσουν και εσύ ένας τέτοιος έφηβος. Ένας έφηβος που ήθελε να είναι μέσα σε όλα, να μην πιέζεται με τόσα τεστ, τόσα κοινωνικά βάρη. Και μετά ενηλικιώθηκες και είδες πως τελικά όλα ήταν μία φούσκα. Είχες την τάση να μεγαλοποιείς πράγματα, να τα κάνεις πιο θλιβερά από ότι μπορεί να ήταν, με αποτέλεσμα να πνίγεσαι μόνος/η σου σε αυτή.
Μέχρι να φτάσεις σε αυτό το σημείο όμως, ευχήθηκες πολλές φορές να είχες ακούσει διαφορετικά πράγματα από τους γύρω σου. Τόσο από την οικογένεια όσο και τους φίλους σου.
Τα πας πολύ καλά. Πιστεύω σε εσένα. Αξίζεις. Πρώτο και κυριότερο. Ήσουν σε μία φάση της ζωής σου που πίστευες ότι δεν τα καταφέρνεις και τόσο καλά, δεν κάνεις περήφανο ούτε εσένα ούτε και τους γύρω σου. Έχεις λοιπόν την ανάγκη κάποιος να πιστέψει σε εσένα προκειμένου να το κάνεις εσύ για εσένα. Αργότερα ωστόσο κατάλαβες ότι εσύ είσαι αυτός που θα το κάνεις για εσένα.
Μην απογοητεύεσαι, όλοι κάνουμε λάθη. Τα λάθη ήταν το φόρτε σου. Όχι πως τώρα δεν κάνεις. Απλώς είναι που ένας έφηβος, παρόλο που ξέρει πως κάτι είναι λάθος, μπορεί να το κάνει από αντίδραση. Σκέψου το καλύτερα. Σε αυτή την περίοδο, θέλεις να ακούσεις κάτι ενθαρρυντικό, κάτι το οποίο σου δείχνει πως όλα θα πάνε καλά παρά τα λάθη σου.
Δεν πειράζει αν είσαι διαφορετικός, δεν χρειάζεται να μας συμπαθούν όλοι. Η ανάγκη σου να ενσωματωθείς ίσως ήταν πιο αυξημένη από ποτέ εκείνη την περίοδο. Μπορεί να ήσουν η queen του σχολείου. Μπορεί όμως να μην ήσουν και από τα λεγόμενα «cool» παιδιά του σχολείου. It’s ok. Δεν χρειάζεται να έχεις οποιαδήποτε ταμπέλα, δεν χρειάζεται να ανήκεις σε κάποια κλίκα. Αρκεί οι 2-3 φίλοι που να είχες να ήταν πραγματικοί. Όχι μόνο επειδή ήσουν ακόμα ένα cool παιδί.
Δείξε τη φωνή σου χωρίς να φωνάζεις. Είναι σημαντικό κανείς να εκφράζει τη γνώμη του, τα συναισθήματά του, όλα όσα έχει μέσα του. Με ευγενικό φυσικά τρόπο που να μην προσβάλει κανέναν. Αν είχες ακούσει αυτή τη συμβουλή, μπορεί να μην μιλούσες άσχημα στους συμμαθητές, στους καθηγητές, στην κυρία στο κυλικείο. Μπορούσες απλά να ζητήσεις να βγάλει τη ντομάτα από το σάντουιτς, χωρίς φωνές και δόσεις «ανδρισμού».
Πάμε μια βόλτα. Μετάφραση: μην κλείνεσαι τόσο πολύ στον εαυτό σου. Θα πάρω το αμάξι ή τα πόδια μου και θα πάμε μία βόλτα. Θα πάρουμε παγωτό, θα περπατήσουμε. Θα μιλήσουμε για άσχετα πράγματα αν δεν θέλεις να μου πεις γιατί είσαι όλη μέρα σε ένα δωμάτιο μπροστά από το tablet. Θα σε κάνω φίλο μου, θα γίνω μικρός ξανά και θα σε αφήσω να μου ανοιχτείς.
Όχι/Ναι. Μπορεί να ήσουν έφηβος που άκουσες πολλά ναι. Ή και πολλά όχι. Σε κάθε περίπτωση, ένα διάλειμμα θα ήταν καλό. Θα ήταν ωραίο να μάθεις τα όρια αν όλα σου δίνονταν απλόχερα. Θα ήταν σωστό να ακούσεις κάποια ναι αν το μόνο που εισέπραττες ήταν άρνηση για όλα. Θα ήταν υγιές να υπήρχε μία ισορροπία σε αυτά που έκανες. Θα μπορούσες να μάθεις να κερδίζεις όσα αξίζεις και όχι να σου δίνονται όλα εύκολα. Θα μπορούσε να σου δοθεί μια ευκαιρία, ένα ναι για κάτι που ήθελες καιρό και να νιώσεις ότι οι γύρω σου σε καταλαβαίνουν επιτέλους.
Συγγνώμη. Όλοι ήταν εναντίον σου, θυμάσαι; Ή αυτό νόμιζες, τουλάχιστον. Αν άκουγες αυτή τη μικρή λέξη, μπορεί όλα να έφτιαχναν μέσα σου. Έστω και για λίγο. Να ένιωθες ότι δεν φταις εσύ για όλα, ότι παίρνει κάποιος άλλος την ευθύνη για σένα. Γιατί εδώ που τα λέμε, ήσουν μόνο 14 χρονών. Θέλεις κάποιον να είναι ο ήρωας σου, ο ενήλικας για εσένα. Ακόμα και αν περηφανευόσουν ότι μπορείς και μόνος σου. Θέλεις ένα πρότυπο, έναν άνθρωπο που κάνει υποχωρήσεις όταν πρέπει και δεν σε στήνει στον τοίχο.
Ό,τι έφηβος και αν υπήρξες, αν συνειδητοποίησες όλα όσα αναφέρονται, αν εκτίμησες όλα όσα έγιναν ή δεν έγιναν, τότε τα κατάφερες. Έγινες ο ενήλικας που μάλλον ονειρευόσουν. Αν όχι ακόμα, δεν πειράζει. Θα υπάρχει ένα άρθρο για το τι ήθελες να ακούσεις όταν ήσουν 20, 25, 30 και πάει λέγοντας. Μέχρι τότε θυμήσου πως, ένας έφηβος χρειάζεται έναν ώμο, όρια, μια αγκαλιά και κυρίως, μέτρο. Ο έφηβος είναι τόσο ιδιόρρυθμος που δεν θα πρέπει να του απαγορεύονται όλα. Ούτε όμως και να του επιτρέπονται.
