Συνήθως, τέτοιου είδους άτομα είναι πάντα χαλαρά και ευχάριστα στην επικοινωνία. Αντιμετωπίζουν τους πάντες με σεβασμό και υπερασπίζονται τον εαυτό τους, όταν υπάρχει ανάγκη. Η ενέργειά τους, νιώθεις ότι σε προσκαλεί να είσαι κοντά τους. Ίσως να διαπιστώσεις ακόμα, ότι οι άνθρωποι που περιγράφω, δεν βασίζονται ποτέ σε κανέναν και για τίποτα. Δεν έχουν καμία ανάγκη να νιώθουν αποδεκτοί ή να συμβιβάζονται. Είναι εντάξει μόνοι τους και ξεχωρίζουν μέσα στο πλήθος. Είναι ασταμάτητοι και ανεπηρέαστοι σε μεγάλο βαθμό.
Μπορεί να σκέφτεσαι “τι το διαφορετικό έχουν;”. Απλώς αγαπούν τον εαυτο τους. Πολύ. Ακολουθούν πάντα την καρδιά τους και πάντα εξελίσσονται μεγαλώνοντας. Οι μάχες τους είναι ίδιες με τόσων και τόσων άλλων, αλλά έχουν μάθει να αγαπούν τον εαυτό τους τόσο βαθιά, που μοιάζουν σαν να μην αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Γιατί η αγάπη προς τον εαυτό μας σχετίζεται με την αποδοχή των άλλων;
Πολλοί από εμάς, συχνά καθορίζουμε την αυτοεκτίμηση και την αγάπη για τον εαυτό μας, από την επικύρωση που λαμβάνουμε από τον κοινωνικό μας κύκλο. Μπορεί να μην μας αρέσει να το παραδεχόμαστε, αλλά νιώθουμε την ανάγκη να μας εκτιμούν και να μας αποδέχονται. Αυτό μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι στο τέλος της ημέρας. Αλλά το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι μόλις σταματάει να σε νοιάζει το τι σκέφτονται οι άλλοι, ξαφνικά νοιάζονται για εσένα λίγο παραπάνω. Όταν αρχίζουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας λίγο περισσότερο κάθε μέρα, αρχίζουμε να απελευθερώνουμε το πνεύμα μας από την ανάγκη για συνεχή εξωτερική επιβεβαίωση.
Φαντάσου έναν κήπο μέσα στην ψυχή σου, όπου τα λουλούδια της αυτοεκτίμησης ανθίζουν και έχουν πλούσια χρώματα. Καθώς φροντίζεις αυτόν τον κήπο, συνειδητοποιείς ότι το άρωμα της αυτοαγάπης φωτίζει τη μέρα σου. Αναρωτιέσαι γιατί ήσουν τόσο πρόθυμ@ να ασχοληθείς με τον κήπο κάποιου άλλου, όταν το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να ποτίσεις τα δικά σου λουλούδια για να “γεμίσουν” τη ζωή σου. Όσο πιο πλούσιος γίνεται ο κήπος σου, τόσο λιγότερο διψάς για εξωτερικό έπαινο, έγκριση ή φροντίδα. Και αντίστοιχα, όσο πιο πολύ αγαπάς τον εαυτό σου, τόσο λιγότερο θα περιμένεις από τους άλλους να το κάνουν.
Είναι απελευθερωτικό όταν αρχίζουμε να αγαπάμε περισσότερο τον εαυτό μας. Αποτελούμε πια, ένα ολοκληρωμένο άτομο, καθώς ανακαλύπτουμε τα στάδια της ζωής. Όλα ξεκινούν από εμάς. Ο τρόπος με τον οποίο φερόμαστε στον εαυτό μας, θα διδάξει και στους άλλους το πως θα μας φερθούν. Κι αν δεν το κάνουν, δε θα υπάρχει καμία θέση για εκείνους στη ζωή μας. Με το να αγαπάμε τον εαυτό μας, αρχίζουμε ακόμη και να αγαπάμε τους άλλους ολοκληρωτικά, επειδή νιώθουμε άνετα με το ποιοι είμαστε και τι κάνουμε. Αυτό το είδος αυτοαγάπης είναι ελκυστικό.
Μικρά βήματα για να βαδίσεις προς την κατεύθυνση της αυτοαγάπης
Βέβαια αυτό, είναι εύκολο στα λόγια και δύσκολο στην πράξη, αφού έχουμε την τάση να είμαστε οι πιο σκληροί κριτές του εαυτού μας. Ζούμε διαρκώς μέσα στις προσδοκίες και τις συγκρίσεις, από τις οποίες δεν μπορούμε να απελευθερωθούμε. Ωστόσο, μέσα σε όλα αυτά, σίγουρα μπορούμε να αγαπήσουμε περισσότερο τον εαυτό μας.
Μπορείς να ξεκινήσεις να φέρεσαι στον εαυτό σου με τον τρόπο που θα ήθελες να σου φερθούν. Να μην περιμένεις από κανέναν κατανόηση ή σεβασμό, αν πρώτα εσύ δεν τα έχεις νιώσει για τον εαυτό σου. Φέρε την αλλαγή που θέλεις χωρίς να σε νοιάζει αν θα ακολουθήσουν. Μίλα για αυτά που επιθυμείς, διεκδίκησε αυτά που ονειρεύεσαι, ξεκίνα να σε φροντίζεις ουσιαστικά. Γίνε ο μεγαλύτερος υποστηρικτής σου, ο πιο πιστός θαυμαστής του εαυτού σου.
