“Και όταν εργάζεσαι, ούτε φαντάζεσαι τι κάνω μόνη μου, μες στο σαλόνι μου” και όλοι ξέρουμε την συνέχεια αυτού του άσματος που τραγούδησε το Δεσποινάκι μερικά χρόνια πριν. Όπως και ξέρουμε ο ένας για τον άλλον πως υπάρχουν πράγματα που κάνει ο καθένας μας όταν δεν τον βλέπει κανείς. Πράγματα γελοία, αξιοπερίεργα και αηδιαστικά.

Επειδή λοιπόν, αρκετά γελοιοποιηθήκαμε με τις συμπεριφορές μας στις συναυλίες (εχμ, δε τις λες και κόσμιες), η συντακτική ομάδα του Savoir Ville κάθησε και σκέφτηκε και είδε ότι την αγαπάς μόνο εσύ (και οι Antique).

Έτσι, είπαμε να σου συγκεντρώσουμε όλα εκείνα τα αξιοπερίεργα πράγματα που κάνουμε όταν δε μας βλέπει κανείς.

Ο stalker, Αργυρώ Σταυρίδη

Το παραδέχομαι. Η αγαπημένη μου συνήθεια όταν δε με βλέπει κανείς είναι να πίνω μέσα από το μπουκάλι. Όλα ξεκίνησαν πέρσι το καλοκαίρι που έμεινα μόνη μου για πρώτη φορά. Δεν είχα ποτήρια στο σπίτι, κι έτσι είπα πως αφού δε θα πιεί κανείς άλλος γάλα, ας πιω από μέσα. Από τότε, σπάνια χρησιμοποιώ ποτήρι. Η αγαπημένη μου συνήθεια όταν δε με βλέπει κανείς είναι να πίνω μέσα από το μπουκάλι. Ρε παιδιά, δε είναι πιο νόστιμο έτσι;

Ο Νταλί μας, Ισμήνη Βιλλιώτη

Γενικά με τις “καλές τέχνες” είμαι άσχετη. Χάρακα να μου δώσεις, στραβή θα βγει η γραμμή. Γενικά όμως μου αρέσει πολύ να ζωγραφίζω. Πίνακες, χαρτιά, τοίχους, πακέτα από τσιγάρα. Συνήθως όταν ζωγραφίζω μου αρέσει να είμαι μόνη μου. Δεν ξέρω αν είναι “η μοναξιά του καλλιτέχνη”-πέρασε και δεν ακούμπησε-, ή αν είναι επειδή δεν αντέχει κανένας να είναι κοντά μου όταν ζωγραφίζω για να μην τα βλέπει. Τέλος πάντων, όταν ζωγραφίζω λοιπόν είμαι μόνη μου, και δεν ξέρω ίσως έτσι για την έμπνευση ή για την ταύτιση μου ζωγραφίζω μουστάκια του Νταλί στο πρόσωπο. Έτσι είμαστε εμείς οι καλλιτέχνες, ιδιαίτεροι και με ιδιαίτερη τριχοφυία.

Η Κωνσταντίνα Ροϊδοπούλου προσεχώς X-Factor

Κάθομαι μπροστά από τον καθρέφτη και τραγουδάω δυνατά (ίσως μέχρι να ραγίσει το τζάμι) και σκέφτομαι ότι αυτό το τραγούδι -διαφορετικό κάθε φορά- θα έλεγα αν έπαιρνα μέρος σε διαγωνισμό τραγουδιού! Μετά βάζω δυνατά μουσική και σκαρφίζομαι μια χορογραφία που περιλαμβάνει την περιπλάνησή μου σε όλο το σπίτι. Στο τέλος, αποθεώνομαι μόνη μου και επιστρέφω στη βατή πραγματικότητα.

Ο rockstar, Διονύσης Γουρνάς

Ακούω τραγούδια που μ’ αρέσουν και κάνω ότι είμαι on stage. Ανάλογα με το τραγούδι είμαι τραγουδιστής, τραγουδιστής & κιθαρίστας, μπασίστας, ντράμερ. Έχω πολύ καλή σκηνική παρουσία και κάποια μέρα θα κάνω αποκαλυπτήρια.

Η ψυχαναγκαστική χρωματοποιός, Παναγιώτα Φελλούρη

Προσωπικά, το να βάζω τα ρούχα -τα δικά μου και αυτά της αδερφής μου, του γείτονα, του φούρναρη, ακόμη και τα δικά σου που μας διαβάζεις αυτή τη στιγμή, αν μπορούσα- σε σειρά, ανά χρώμα, δε θα το τοποθετούσα ούτε στα “αξιόλογα” ούτε στα “περίεργα” πράγματα. Γιατί για μένα αυτό είναι το σωστό. Το χαρατηρίζουν έτσι όμως όλοι όσοι με ξέρουν (και που κατά καιρούς έχουν βρει τις ντουλάπες τους σαν κατάλογο της ΒΙΒΕΧΡΩΜ) οπότε το παραδέχομαι, ίσως να είναι λίγο περίεργο. Μια διαδικασία που με ηρεμεί και που προτιμώ να την κάνω μόνη μου, ή με την παρουσία ατόμων κατατί πιο ψυχαναγκαστικών από εμένα.

Ο ελεγκτής, Μαρία Κουτσάκα

Κατά τη γνώμη μου το πιο αξιόλογα περίεργο πράγμα που κάνω όταν δεν με βλέπει κανείς είναι να τσεκάρω μονίμως το σπίτι μου. Όταν αποφασίζει κάποιος να κοιμηθεί σπίτι μου, να φάει μαζί μου ή να φύγει μαζί μου από το σπίτι, εγώ δειλά δειλά όταν δε με κοιτάζει θα είμαι κάπου και θα ελέγχω τις πρίζες, τα φώτα, τα παράθυρα και αν κλείδωσα την πόρτα. Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Τελειώνοντας τη δουλειά μου, γεμάτη υπερηφάνεια που δε με πρόσεξε κανείς αποχωρώ και στην ερώτηση “τι έκανες τόση ώρα;” απαντώ πως είχα ξεχάσει να βάλω κραγόν. Πάντα.

Η τραγουδοποιός, Στεφανία Καποδίστρια

Το πιο περίεργο πράγμα που κάνω όταν δε με βλέπει κανείς (κυρίως όταν μαγειρεύω) είναι το να τραγουδάω ξένα τραγούδια αλλάζοντας τους στίχους με τους αντίστοιχους ελληνικούς. Μπορώ να το κάνω για ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ ΩΡΑ και σε διάφορα είδη με ιδιαίτερη αδυναμία στη Rihanna. #λάμψε_φωτεινά_σαν_διαμάντι

Η μαγείρισσα/ κομμώτρια/ χορεύτρια/ παμφάγος/ βιβλιοφάγος και σινεφίλ, Γεωργία Κωτσιοπούλου

Έχοντας μείνει πολλά χρόνια μόνη μου μπορώ να κάνω μια μικρή, σύντομη λίστα των 100 πραγμάτων που κάνω όταν δε βρίσκεται κανείς στο σπίτι αλλά εκτιμώ πως δεν ενδιαφέρεται κανείς, οπότε για την ανάγκες του office laundry θα δώσω το top5 μου. 1. Πετυχαίνω όλα μου τα φαγητά και δεν έχω σε ποιον να τα καμαρώσω και να τα μοιραστώ. 2. Πετυχαίνω τα μαλλιά μου και πρέπει να βρω κάπου να πάω να τα δείξω. 3. Χορεύω και φαντάζομαι κοινό ή μεγάλο πάρτυ. Και φυσικά χορεύω καλύτερα απ όλους. 4. Τρώω ανεξέλεγκτα πατατάκια εναλλάξ με σοκολάτα.. 5. Διαβάζω βιβλία ή βλέπω ταινίες που ξέρω ότι θα με κάνουν να κλάψω με μύξες.

Η “στον ελεύθερό μου χρόνο μετράω σελίδες”, Μαργαρίτα Γραμματικού

Μπαίνω σε βιβλιοπωλεία και σε κάθε βιβλίο που πιάνω μετράω τις σελίδες. Βγαίνω από το βιβλιοπωλείο και τις ξαναμετράω. Φτάνω σπίτι, κάνω το ίδιο και το τοποθετώ στην βιβλιοθήκη. Όταν θα το ανοίξω θα μετρήσω τις σελίδες του πρώτου κεφαλαίου και θα κάνω ακριβώς το ίδιο σε κάθε επόμενο. Δεν ξέρω γιατί το κάνω, ούτε πως μου κόλλησε αυτή η λόξα. Στο μετρό, θέλω πριν μπω να ξέρω πόσες σελίδες υπολογίζω να διαβάσω στα 25 λεπτά διαδρομής. Έχω ήδη βάλει τον σελιδοδείκτη εκεί που πρέπει για να μην αγχωθώ και ψάχνω σελίδες μέσα στο βαγόνι και η βλακεία είναι, πως δεν ξέρω καν γιατί ντρέπομαι να το κάνω μπροστά σε κόσμο. Όπως και να το λεω σε κόσμο. Τώρα που το σκέφτομαι, είναι εντελώς φυσιολογικό να αγχώνεσαι όταν δεν ξέρεις πόσες σελίδες είναι το βιβλίο που διαβάζεις και το κάθε του κεφάλαιο. Ναι, αυτό.

Το συμπέρασμα από τις απαντήσεις των συντακτών είναι το εξής: ότι μπορούμε να κάνουμε μπάντα και συναυλιάρες, με δικά μας τραγούδια, ελεγκτές (σεκουριτάδες), με δικό μας καλλιτεχνικό επιμελητή, στα χρώματα που θέλουμε (του ουράνιου τόξου θα ναι, της ψυχής, δεν ξέρω), έναν δικό μας παρατηρητή (ακα. stalker), μπύρες μπουκάλια, μπουφέ, χορεύτριες, κομμωτές και προγράμματα με αυστηρά 10 σελίδες.

Καλά δε μας λες.