Όταν σου αρέσει κάποιος πολύ και δεν το λες επειδή ντρέπεσαι ή φοβάσαι την απόρριψη. Όταν κάποιος σε μειώνει και σε προσβάλει, αλλά εσύ αδυνατείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Όταν θες να πεις σε έναν άνθρωπο (δικό σου ή μη) ότι ενοχλείσαι από τη συμπεριφορά του. Όταν κάποιος πάει να φάει από το ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΓΛΥΚΟ!

Αν ανήκεις σε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων, θα έχεις σίγουρα ζηλέψει αυτούς που είναι ατρόμητοι και κάνουν τσαμπουκά όταν ‘απειλούνται’ και δεν τους καίγεται καρφί. Να ξέρεις όμως ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν φοβάται τη σύγκρουση ή την απόρριψη. Απλούστατα, ο καθένας από εμάς έχει διαφορετικό τρόπο να τις διαχειρίζεται.

Επίσης, θα έχεις ακούσει σίγουρα πολλές φορές ότι ‘πρέπει’ να είσαι θαρραλέος και να αντιμετωπίζεις τα πάντα με τόλμη και να λες όλα αυτά που σε ενοχλούν. Σου έχω νέα όμως.

Πρώτον!

αυτοί που τα λένε, δεν σημαίνει ότι τα εφαρμόζουν κιόλας. Κάνουν προβολή επάνω σου τη δική τους ανάγκη για έκφραση.

Δεύτερον!

δεν υπάρχει ‘πρέπει να είμαι έτσι ή αλλιώς’. Εφόσον δεν μπορείς και ζορίζεσαι, σημαίνει πως δεν είσαι ακόμα έτοιμος. Γι αυτό και οι άνθρωποι είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους και εκεί που εσύ μπορείς να τα καταφέρεις, υπάρχει κάποιος άλλος που δεν μπορεί.

Αυτά στα λέω φίλε αναγνώστη, όχι για να δεις τη φάση μοιρολατρικά, αλλά για να το πάρεις απόφαση ότι ήρθε η ώρα να αποδεχθείς τον εαυτό σου έτσι ακριβώς όπως είναι. Και αν υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι οφείλεις να αλλάξεις ή ότι είσαι αδύναμος ή ‘παθητικός’, ίσως ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσεις για τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου και όχι να δέχεσαι κριτική για αυτά που δυσκολεύεσαι να κάνεις.

H άλλη πλευρά

Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που υποστηρίζουν πως όταν δυσκολευόμαστε να εκφραστούμε, καλό είναι να το αλλάξουμε. Αυτό που έχω καταλάβει εγώ, είναι ότι βοηθά πολύ η επιλογή των ανθρώπων που έχουμε στη ζωή μας και το κατά πόσο νιώθουμε ζεστά και οικεία ώστε να τους λέμε αυτό που πιστεύουμε. Επίσης, με το πέρασμα των χρόνων και την απόκτηση νέων εμπειριών, προστίθενται νέα στοιχεία πάνω μας που σιγά σιγά (αλλά πολύ σιγά όμως) μεταβάλλουν τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα αλλά πρωτίστως, τον εαυτό μας.