Τις περισσότερες φορές στον έρωτα, στο dating, στο φλερτ αν πέσεις στα βαθιά δε μπορεί να σε σώσει κανείς. Μπορεί να επιλέξεις τον λάθος τύπο –όπου λάθος βάλε αυτόν που δε σου ταιριάζει, αλλά να σε ελκύει όσο κανείς άλλος. Να μη σε σώζει ούτε λυχνάρι του Αλαντίν όσες ευχές και να έχεις κατά νου και εννοείται καμία ρεαλιστική συμβουλή φίλων. Αυτοί που πάντα ξέρουν γιατί συνήθως έχουν φάει τα μούτρα τους πολλές φορές πριν από εσένα.
Όποιος έχει ζήσει αυτά τα δυνατά αδιέξοδα feelings ξέρει. Ξέρει πως δε μπορείς να κάνεις skip και να πας στον επόμενο. Ξέρει πως θα το ζήσεις μέχρι τέλους με όποιο κόστος και με κάθε τρόπο.
Αν είναι να φας τα μούτρα σου, κάνε το με στυλ και απλά έχε κατά νου τι σε περιμένει:
Όσο κρατάς δίπλα σου τον λάθος τύπο, κινδυνεύεις να χάσεις τον σωστό
Αυτή η ιστορία είναι γνωστή και επαναλαμβανόμενη. Είναι το αγκάθι όταν αποφασίζεις να δεις επιτέλους καθαρά. Να κάνεις τον απολογισμό μιας σχέσης που σε πήγε πίσω και να μετρήσεις λάθη και απώλειες. Τις περισσότερες φορές καταλήγεις να σκέφτεσαι ότι κάτι έχασες, κάποιον αδίκησες, σε κάποιον δεν επέτρεψες να σε πλησιάσει. Αλλά είναι λογικό γιατί ποτέ δεν ξέρεις πού πραγματικά πρέπει να κοιτάξεις, αλλά πού θέλεις να κοιτάξεις. Και εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη παγίδα. Γιατί μετά ο σωστός αυτός που πέρασε και δεν του έδωσες σημασία, δε θα είναι εκεί να σε περιμένει.
Δε μπορείς να αλλάξεις κάποιον (που δε θέλει να αλλάξει)
Παλιό και τετριμμένο το «τον άντρα τον αλλάζεις μόνο όταν φοράει πάνα». Σίγουρα αλλά δεν απέχει από την πραγματικότητα. Κάθε φορά που γνωρίζεις κάποιον που σ’ αρέσει αλλά δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να μπορείς να κάνεις όνειρα, κρατάς σημειώσεις. Αρχίζεις να πιστεύεις πως ό,τι στραβό έχει εσύ θα το στρώσεις. Πως να δεν πιστεύει στις σχέσεις, μαζί σου θα αλλάξει γνώμη. Πως αν τον πλήγωσε η πρώην του μαζί σου θα την ξεχάσει και άλλες πολλές ουτοπικές σκέψεις. Ενώ μέσα σου ξέρεις πως ο άνθρωπος αν αποφασίσει να αλλάξει για όποιον λόγο και με όποιον τρόπο, θα είναι απλά μια προσωπική συνειδητή επιλογή.
Πρέπει να βάλεις όρια
Αφού δε μπορείς να αλλάξεις τον άλλον και να γίνετε από εκείνα τα ζευγάρια που ταιριάζουν απόλυτα και κυκλοφορούν σαν να ξεπήδησαν από τσιχλόφουσκα χαράς, τουλάχιστον βάλε όρια σε αυτά που μπορείς να αντέξεις. Δεχόμαστε τον άλλον όπως είναι αλλά δε σημαίνει ότι μπορείς να υπομένεις τα πάντα.
Αν π.χ σε εκνευρίζει να σου στέλνει μηνύματα στις 3 τα ξημερώματα, μην απαντάς ή απλά πες του το. Όσο και αν χτυπάει κόκκινο η καψούρα, η έλξη, το πάθος πάντα υπάρχει ένα παραθυράκι που μπορεί να τρυπώσει η λογική για να μη χάσεις εντελώς τη μπάλα. Γιατί αυτό που επιτρέπεις είναι πάντα αυτό που θα συνεχίζεται. Και μετά δε θα υπάρχει γυρισμός.
Να μη σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι
Αλλά να είσαι έτοιμη να δεις πολλά δάχτυλα να κινούνται αρνητικά ως προς την επιλογή σου. Κοινώς δε γίνεται να αποδεχτούν όλοι ότι θα βγαίνεις με κάποιον που δεν είναι ο ιδανικός για σένα. Όμως αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να σε απασχολεί μόνο στο βαθμό του να αξιολογείς πόσο σε αγαπάνε αυτοί που σε μαλώνουν. Γιατί αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια. Οι πρωταγωνιστές στη ζωή σου δε γίνεται ποτέ να είναι κομπάρσοι που να δέχονται αβίαστα τις λάθος επιλογές σου.
Οτιδήποτε όμως έχει τη δύναμη να σε κάνει περισσότερο χαρούμενη από το να σε πληγώσει οφείλεις να το στηρίζεις. Και όποιος σε αγαπά πραγματικά θα είναι δίπλα σου μετά να σε μαζεύετε κομμάτια και χαμένο χρόνο από τα πατώματα.
Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε αυτόν που δε σου ταιριάζει και σε αυτόν που είναι τοξικός για σένα
Καμιά φορά το πάθος και η έλξη ενδέχεται να σε φέρουν σε επικίνδυνες επιλογές. Είναι ΟΚ να βγαίνεις με κάποιον που δε θέλει δεσμεύσεις, ψάχνεται, σε θυμάται άκυρες ώρες. Ή απλά ζει μια παιδικότητα λιώνοντας με τους φίλους του σε net café. Αλλά δεν είναι safe ένας τύπος που πίνει πολύ, καπνίζει περισσότερο και μπλέκει μονίμως σε φασαρίες. Ο underground τρόπος ζωής είναι κάτι αποδεκτό, αλλά δεν παύει να είναι επικίνδυνο, τρομακτικό για ένα κορίτσι που ζει συμβατικά την κάθε ώρα της ημέρας.
Δεν ξέρω πού οδηγούν οι ιστορίες με τους λάθους τύπους που επιλέξαμε, ερωτευτήκαμε και απογοητευτήκαμε. Ίσως στην πορεία αποτελούν απλούς εξαγνισμούς, απωθημένα που πλέον ξέρεις πως δεν θα κατέληγαν πουθενά. Σε κάθε περίπτωση είναι καλύτερο το να το ζεις απ’ το να το φαντάζεσαι.
