Μετράς καφέδες και ποτά με φίλους συνοδευόμενα από ρητορικές ερωτήσεις μα γιατί δεν με θέλει πια ή γιατί δεν θέλει να προσπαθήσουμε ή ακόμα πιο απλά γιατί δεν κάνει κίνηση; Ερωτήσεις που σπάνια έχουν μια απάντηση πιο ουσιαστική από αυτές που λίγο έως πολύ όλοι έχουμε δώσει και όλοι έχουμε ακούσει. Όπως κάνε λίγο υπομονή, να δεις που θα αλλάξει γνώμη, ή το επικό, αφοπλιστικό και  προσωπικά αγαπημένο μου είναι μ@@@@ς, μην ασχολείσαι άλλο. Και αυτό το μην ασχολείσαι άλλο είναι που με κάνει να γράψω αυτές εδώ τις γραμμές.

#Για αρχή απορρίπτω οποιονδήποτε χαρακτηρισμό αποδίδεται στο άλλο πρόσωπο. Όταν έχεις περάσει τη δεκαετία των είκοσι, μπορείς να εξηγήσεις με πιο χειροπιαστά επιχειρήματα τον λόγο που κάτι δεν πετυχαίνει όσο και αν εμείς το θέλουμε, χωρίς να προβαίνεις σε χαρακτηρισμούς και στην υγεία των οποίων πίνουμε και τον επόμενο γύρο σφηνάκια προς τέρψη των υπολοίπων θαμώνων.

#Είναι το timing που τον τελευταίο καιρό του αποδίδουμε όλοι και περισσότερο ευθύνες για την επιτυχία ή αποτυχία μιας κατάστασης; Θα πω ότι δεν υπάρχει σωστός χρόνος, υπάρχουν σωστοί άνθρωποι που σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή και αν βρεθούν ως δια μαγείας και από το πουθενά φτιάχνουν έναν δικό τους χωροχρόνο που μετριέται με τους χτύπους της καρδιάς τους και την αφοσίωση στα βλέμματά τους, ακόμα και αν ο ένας έχει βγει μόλις από μακρόχρονη σχέση και ο άλλος έχει αφοσιωθεί στη καριέρα του.

#Είναι το ότι δεν μας θέλει όσο τον θέλουμε και εμείς; Μπορεί όντως όσο τέλειοι και αν θεωρούμε ότι είμαστε και όσο ιδανικό ζευγάρι και αν πιστεύουμε ότι θα κάναμε, το άλλο μέρος να μη το νιώθει, να μη το βλέπει και γενικότερα να μην ενδιαφέρεται για εμάς με τον ίδιο τρόπο που ενδιαφερόμαστε εμείς. Δεν σημαίνει το γεγονός ότι δεν του αρέσουμε ότι αυτομάτως πρέπει να θυμώσουμε μαζί του ή να πέσουμε στα πατώματα αναζητώντας τρόπους να τον κάνουμε δικό μας. Γιατί τελικά δεν είναι αυτό που μας πληγώνει, αλλά οι προσδοκίες που είχαμε από αυτόν και τα όμορφα πράγματα που θα είχαμε ζήσει μαζί όπως πολλάκις τα φανταστήκαμε και τελικά το όνειρο γκρεμίζεται προτού καν ξεκινήσει.

Στα πόσα λοιπόν κοκτέιλ το παίρνουμε απόφαση να μην ξανασχοληθούμε; Η καρδιά πονάει και μόνο το μυαλό μας μπορεί να τη βοηθήσει να ξεπεράσει τον πόνο. Όταν έχεις μια λογική εξήγηση για να επεξεργαστεί ο νους , τότε μπορείς σιγά σιγά και μέρα την ημέρα να προχωρήσεις παρακάτω. Οι λόγοι που δεν γίνονται τα πράγματα όπως τα θέλουμε είναι πολλοί και ποικίλουν ανάλογα τους ανθρώπους και τη περίπτωση. Πόσο χρόνο όμως έχουμε να σπαταλήσουμε από τη μικρή ζωή μας βασανίζοντας τους εαυτούς μας με ερωτήματα που μπορεί ποτέ να μην απαντηθούν ή να και να έχουν απαντηθεί από το ίδιο το άτομο που μας ενδιαφέρει αλλά αρνούμαστε σαν drama queens που λίγο έως πολύ όλοι είμαστε να αποδεχθούμε;

Όλα ξεκινούν από την αυτοεκτίμηση μας και τον σεβασμό στις ανάγκες του εαυτού μας, γνωρίζοντας τί του αξίζει. Γιατί σε όλους μας αξίζει ένας άνθρωπος που να είμαστε συνειδητή και αδιαμφισβήτητη επιλογή του, που να μην κρύβεται πίσω από δικαιολογίες και τεχνάσματα. Που να μας θέλει σαν ολότητες, όχι μόνο επειδή έχουμε ένα ποθητό σώμα ή έξυπνο χιούμορ. Να μας θέλει και να μας το δείχνει καθημερινά, ακόμα και αν δεν το λέει, που να μας σκέφτεται και να ενδιαφέρεται πραγματικά για εμάς.

Θυμήσου τί είσαι διατεθειμένος να προσφέρεις εσύ, οπότε αυτό να είναι το κριτήριό σου για το αν θα συνεχίζεις να κλαις για μια κατάσταση που εξαρχής ήταν τελειωμένη, ή θα ρίξεις μια ματιά στο αγόρι από τη διπλανή παρέα που όση ώρα εσύ χορεύεις για να ξεχάσεις εκείνος σε κοιτάζει περιμένοντας να του χαρίσεις ένα χαμόγελο.

Η ζωή είναι μία και περνάει πολύ πιο όμορφα όταν χορεύεις με παρέα που σε θέλει όσο τη θες και εσύ. Μη το ξεχνάς.