Πονεμένο ζήτημα εν όψει των τραπεζιών του Πάσχα και όχι μόνο, όσοι βρίσκονται σε δίαιτα βρίσκουν εξαιρετικά δύσκολο να μην παρασυρθούν όταν γύρω τους οι υπόλοιποι τρώνε. Και ειδικά όταν τρώνε πολύ! Πραγματικά είναι κάτι ανθρώπινο και το καταλαβαίνω. Από την άλλη το να φάμε κάτι και μετά να μας φάνε οι τύψεις, μας στερεί και την απόλαυση και μας χαλάει και τη διάθεση από το γιορτινό κλίμα που μόλις ζήσαμε. Προσοχή, οι οδηγίες αυτές αφορούν μόνο όσους δε θέλουν να χαλάσουν το πρόγραμμά τους και φοβούνται πως δε θα αντισταθούν. Οι υπόλοιποι που είτε δε βρίσκονται σε πρόγραμμα είτε συνειδητά δεν τους νοιάζει να το αγνοήσουν, ας το απολαύσουν!

• Δεν πάμε ποτέ νηστικοί σε τέτοια γεγονότα. Ακόμα και αν ξυπνήσουμε πολύ αργά πχ. την Κυριακή του Πάσχα, καλό είναι να φάμε έστω ένα τοστάκι για να μην πέσουμε με τα μούτρα στο αρνάκι που μας περιμένει.

• Δε δίνουμε αφορμή για σχόλια. Το να αρχίσουμε να λέμε εγώ δε θα φάω τίποτα ή εγώ θα φάω μόνο σαλάτα, είναι σαν να θέλουμε να ακούσουμε το «έλα μωρέ σιγά μια μέρα είναι» ή το εξίσου χαριτωμένο «δε χρειάζεσαι δίαιτα εσύ», τα οποία αν είμαστε ευάλωτοι μπορούν να μας οδηγήσουν εύκολα σε υπερφαγία. Η προσπάθεια των άλλων να κατευνάσουν τις τύψεις μας, μπορεί να μας δώσει το άλλοθι για να ξεφύγουμε και αυτό ξέρουμε ότι θα το μετανιώσουμε.

• Ζυγαριά αποφάσεων: αναρωτιόμαστε τι είναι πιο σημαντικό για εμάς; το να υποκύψουμε ή το να μείνουμε σταθεροί στην αρχική μας απόφαση και στον αρχικό μας στόχο;

• Πάντα καθόμαστε στο τραπέζι και πάντα σερβίρουμε ό,τι θέλουμε να φάμε στο πιάτο μας. Μετάφραση: δεν τριγυρίζουμε γύρω από το τραπέζι τσιμπολογώντας, γιατί έτσι δε θα έχουμε καμία εικόνα του τι καταναλώσαμε. Αν δεν είμαστε σε σπίτι, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να παραγγείλουμε τη δική μας μερίδα και να μη φάμε από «τη μέση». Με αυτόν τον τρόπο και θα χορτάσουμε και θα έχουμε τον απόλυτο έλεγχο.

• Προσέχουμε την ποσότητα του αλκοόλ που θα πιούμε, όχι τόσο για τις θερμίδες, όσο γιατί η κατάχρηση του αλκοόλ μπορεί να μας ανοίξει περισσότερο την όρεξη και σίγουρα θα μειώσει και τις αντιστάσεις μας.

• Πηγαίνουμε προετοιμασμένοι ψυχολογικά. Το να φάμε ειδικά σε ένα ελληνικό τραπέζι είναι παράδοση. Μάλιστα στις μεγάλες γιορτές είναι δεδομένο ότι θα πρέπει να ξεκοιλιαστούμε. Για ποιο λόγο όμως; Πρέπει να αναρωτηθούμε αν όλες αυτές τις φορές η υπερβολή ήταν κάτι που το επιλέξαμε ή αν φερθήκαμε μιμητικά ή όπως είχαμε συνηθίσει από την οικογένειά μας… Μήπως ήρθε η ώρα να χαράξουμε τη δική μας διατροφική πορεία ανεξάρτητα από το τι τρώνε οι άλλοι;

www.facebook.com/grafeiodiatrofis