Και ποιός δεν το έχει νιώσει αυτό; Η στιγμή (ή μάλλον οι στιγμές) που θες να τα παρατήσεις όλα και να γίνεις ένας ταξιδιώτης που απολαμβάνει μοχίτο σε εξωτικές παραλίες (δεν παίζει ρόλο το άδειο πορτοφόλι, τα όνειρα δεν κοστίζουν) και να τους στείλεις όλους στο ταξίδι δίχως γυρισμό. Που αναρωτιέσαι αν έχεις κάνει τη σωστή επιλογή, αν ο επαγγελματικός σου προσανατολισμός αδικεί τις ικανότητες και τις δυνατότητές σου, αν είσαι χαρούμενος, αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν ρουλεμάν.

Κάνω αυτό που σπούδασα. Σίγουρα δεν το ακούς σήμερα πρώτη φορά, αλλά οι πιθανότητες να ξέρεις τί θες από τα 18 είναι απειροελάχιστες. Γνωρίζω 2-3 ανθρώπους που τους έχει συμβεί, αλλά, αν το δούμε στατιστικά, δεν έχεις τις πιθανότητες με το μέρος σου. Και είναι ΟΚ να μην ξέρεις τί θες διότι είσαι άνθρωπος και όχι προγραμματισμένο ρομπότ. Αν και θεωρώ ότι η εμπειρία των σπουδών είναι πλούσια και σε ορίζοντες διευρύνουσα (τί λέω η σπουδαγμένη!), αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι και η πρώτη επαγγελματική σου επιλογή. Πόσω μάλλον αν δεν ήταν και δική σου επιλογή, αλλά των γονιών σου. Ναι φίλε αναγνώστη, ακόμα συμβαίνουν αυτά.

Εδώ δεν έχουμε να φάμε, για παραιτήσεις είμαστε; Πολύ σωστό και λογικό μου ακούγεται και συνάδει και με την τωρινή κατάσταση, αλλά για πόσο νομίζεις ότι θα είσαι διατεθειμένος να κάνεις κάτι καθαρά και μόνο για βιοποριστικούς λόγους; Αυτό που ίσως χρειάζεται είναι να βάλεις μέσα σε μία δουλειά το προσωπικό σου στοιχείο ώστε να την προσαρμόσεις σε εσένα και να δεις αλλιώς τη φάση. Εάν όμως υποφέρεις, δεν αποκλείεται όλη αυτή η ένταση, να εκφραστεί μέσω ψυχοσωματικών προβλημάτων. Και το τετριμμένο ‘την υγειά μας να’χουμε μόνο’ δεν θα είναι τόσο σαχλό όσο νομίζεις.

Τα καλά της κρίσης. Ωραία δείχνουν τα πτυχία κορνιζαρισμένα και πάλι καλά που έχουμε φωτογραφίες της αποφοίτησης να χουμε να θυμόμαστε να νιώθουμε ότι καταφέραμεκάτι βρε αδερφέ! Κοίτα να δεις όμως, που με τούτα και μ’εκείνα, ξεθάψαμε όλα τα χόμπι που έχουμε και θεωρούσαμε παρακατιανά κάποτε (εμείς των πανεπιστημίων εννοώ, εσείς οι άλλοι οι νορμάλ συνεχίστε αυτό που κάνετε) και κοίτα που θα βγάλουμε και κέρδος. Απενοχοποιήθηκαν όλες οι καλλιτεχνικές φύσεις, 7 στους 10 σε μια γειτονιά φτιάχνουν κοσμήματα, η μαγειρική πήρε τα πάνω της και οι ζωγράφοι- σκιτσογράφοι ‘εκτίθενται’ παντού.

Συνεργάσου! Αν έχεις ένα όραμα, ένα πλάνο, ένα κάτι τέλος πάντων, μόνο μέσα από τη συνεργασία θα ξε-φοβηθείς και θα τολμήσεις το ρίσκο. Όταν συναντιούνται άνθρωποι με ταλέντο, αισιοδοξία και κέφι, μόνο καλά πράγματα μπορεί να γίνουν. Κι αν δεν τα καταφέρεις, δεν έγινε και τίποτα. Οι ίδιοι άνθρωποι θα είναι πάλι εκεί να μοιραστείτε ένα παγωτό και να γελάσετε με τα παθήματα (και τα μαθήματα).