«Άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου», ακούς από εδώ κι από εκεί και σείεται όλη η χώρα εν μέσω πανδημίας. «Γιατί τώρα;», ακούς πάλι απ’ άκρη σ’ άκρη την ίδια στιγμή που συμβαίνει όλο αυτό. Λίγο πριν ξεσπάσει το τρίτο κύμα του Covid, ξεσπά η πρωταθλήτρια Σοφία Μπεκατώρου με δημόσια καταγγελία εναντίον «υψηλόβαθμου στελέχους  της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας» για τον βιασμό που υπέστη από τον τελευταίο. Δεν περνάνε δέκα ημέρες και η ηθοποιός Ζέτα Δούκα καλεσμένη σε πρωινή εκπομπή καταγγέλλει δημόσια τον Γιώργο Κιμούλη για αλλεπάλληλη ψυχολογική και λεκτική βία ανοίγοντας ένα ένα χιλιάδες στόματα στον καλλιτεχνικό χώρο, φτάνοντας στο σήμερα που μαθαίνεις από άντρες και γυναίκες τη σεξουαλική παρενόχληση που υπέστησαν από τερατώδη ονόματα του χώρου.

Ονόματα που έβαλες στο σπίτι σου για χρόνια μέσω της τηλεόρασης, πήγες στα θέατρα και τους χειροκρότησες όρθια, ανέφερες τις ατάκες τους από τα σήριαλ που πρωταγωνιστούσαν. Ονόματα που εσύ κι εγώ τα φτάσαμε στην κορυφή. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια.

Όλα αυτά τα ξέρουμε, τα ακούσαμε και φυσικά δεν έχεις ανάγκη εμένα να σου τα πω ειδησεογραφικά. Ωστόσο, ίσως θες- από περιέργεια και μόνο να ακούσεις τη γνώμη μου ούσα ηθοποιός που βγήκα μόλις από τη δραματική σχολή. Ούσα επίσης οχτώ χρόνια στον χώρου του θεάτρου ως συνεργάτης σε διάφορες θέσεις. Ίσως πάλι να μην έχεις ανάγκη ακόμα μια γνώμη. Εγώ παρόλα αυτά θα στην πω και ας πέσει κάτω.

Η σωστή στιγμή, το κατάλληλο timing δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ στη δικαιοσύνη

Είναι ένα χαρακτηριστικό της, όπως με έμαθαν στην Νομική. Η δικαιοσύνη και η ηθική ικανοποίηση θα επέλθει μια αντικειμενικά «άκυρη» στιγμή, μια στιγμή που δεν θα την περιμένεις σίγουρα, ούτε θα είσαι προετοιμασμένος να την αντιμετωπίσεις. Αυτή είναι και η γοητεία της. Είναι το αντίστοιχο της εκδίκησης, που είναι ένα πιάτο που πάντα θα τρώγεται κρύο. Αν και εδώ δεν αναφερόμαστε σε εκδικητικά περιστατικά αλλά σε μαρτυρίες ανθρώπων που πόνεσαν, υπέφεραν από κάτι, παρέμειναν, πάλεψαν και κυρίως δεν ξέχασαν. Επομένως, όσοι μιλούν για κακό timing καλώς μιλούν. Έτσι είναι. Μόνο που δεν θα το αλλάξει κανείς μετά από αιώνες εφαρμογής. Το timing δεν είναι under control και γι’ αυτό και η ζωή δεν είναι προγραμματισμένη με manual. Αν είναι έτσι ας αρχίσουμε να ψαχνόμαστε μεταξύ μας, μια ολόκληρη υφήλιος «γιατί του ’ρθε τώρα του κορονοϊού να πλήξει τον κόσμο και να σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους;» Άστοχο κάπως, δεν νομίζεις;

Αντί να χωριζόμαστε σε δύο φαινομενικά αντίπαλα στρατόπεδα, γιατί να μη δούμε την αλήθεια κατάματα ως έχει

Χωρίς να γίνονται τα λεγόμενα τηλεοπτικά δικαστήρια, χωρίς να παίρνουμε εμείς το νόμο στα χέρια, ας μάθουμε για αρχή να ακούμε. Ξέχασε αυτή η χώρα να ακούει, ξέρει μόνο να διακόπτει τον άλλον. Στα παράθυρα των ειδήσεων, στις γειτονιές, στις παρέες, στα ζευγάρια. Ξέχασε να ακούει και να αγαπάει. Και θα σου πω τι εννοώ. Αγάπη δεν είναι η αμφισβήτηση. Αγάπη δεν είναι ούτε η καταδίκη. Αγάπη είναι να μπορείς να μπαίνεις στη θέση του άλλου. Στη θέση εκείνου που βγαίνει μπροστά σε ένα γυαλί και λέει την αλήθεια του, εκείνης της οικογένειας που προσφιλές της άτομο κατηγορείται για οποιασδήποτε μορφής κακοποίησης, ακόμα κι εκείνου που δεν είναι τόσο γενναίος ώστε να παραδεχτεί ότι έχει θρυμματίσει ανθρώπινες ψυχές. Το ποιον θα δικαιώσει η ψυχή σου θα είναι αποτέλεσμα όλης αυτής της διαδικασίας. Της ώριμης και ανθρώπινης. Να αγαπάς λοιπόν πολύ, να θαυμάζεις με πάθος την ομολογία και την έκθεση μιας ανθρώπινης ύπαρξης και να λυπάσαι ή να μισείς σκληρά αν θες. Αλλά αφού ακούσεις.

Το θέατρο; Το θέατρο δεν είναι ένα σακί με σωρό από σαπίλα και διαφθορά

Η υποκριτική δεν σημαίνει υποκρισία. Ο καλλιτεχνικός χώρος δεν σημαίνει μόνο λάμψη και γκλαμουριά. Οι άνθρωποι δεν χωρίζονται σε καλούς και κακούς. Όπως όλοι οι χώροι έτσι κι αυτός έχει απ’ όλα. Φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι που θα σε κάνουν να νιώσεις ασφάλεια, που θα σου θυμίζουν καθημερινά τον λόγο που ήθελες να γίνεις ηθοποιός ή τραγουδιστής ή ζωγράφος. Θα υπάρχει ο άνθρωπος που θα εμπνεύσει έναν ολόκληρο θίασο. Εκείνος που θα στερηθεί χρόνο από την προσωπική του ζωή για να διδάξει ήθος πρώτα, τέχνη μετά. Σας το ορκίζομαι, υπάρχει.

Και για να μη τα πολυλογούμε ρε παιδιά, όπως είπε και η Σοφία Μουτίδου πρόσφατα σε μια δήλωσή της, «το μεγάλο ταμείο είναι λίγο πριν πέσεις να κοιμηθείς». Εσύ τι γνώμη έχεις για τον εαυτό σου πριν κοιμηθείς; Εκεί κρίνονται τα επίγεια και τα μη.