Αν είσαι από τους ανθρώπους που σου αρέσει να είσαι εκεί για τους φίλους σου και αντίστοιχα οι φίλοι σου απευθύνονται σε εσένα όταν αντιμετωπίζουν κάποιο θέμα, φαντάζομαι δεν είναι λίγες οι φορές που θα έχεις ακούσει τη φράση «Εσύ θα έπρεπε να γίνεις ψυχολόγος».
Οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται κάποιον να μοιραστούν (ενίοτε και να φορτώσουν) τα προβλήματά τους. Αν θέλεις να βοηθάς και να είσαι υποστηρικτική, και οι έξοδοι με τις φίλες σου εμπεριέχουν οπωσδήποτε διαλόγους στους οποίους εσύ ακούς το πρόβλημα και μετά αυτές ακούν εσένα να δίνεις λύση, τότε ξέρεις για τι μιλάω. Έχεις την ανάγκη να νιώθεις απαραίτητη στους άλλους, να είσαι το πρώτο άτομο στο οποίο θα απευθυνθεί κάποιος είτε για να ξεπεράσει έναν χωρισμό, προβλήματα στη δουλειά ή ακόμη και για ψυχολογικά προβλήματα. Και ενώ όλη αυτή η βοήθεια που δίνεις σε κάνει να σε αισθάνεσαι καλά και βοηθητική, σύντομα αυτό μπορεί να αποβεί πολύ βαρύ για εσένα μιας και το μόνο που έκανες ήταν να βιώνεις μαζί τους την οποιαδήποτε δυσκολία τους. Και ξαφνικά νιώθεις «συναισθηματικά καμένη» απλά από το να είσαι καλή φίλη.
Αν ανήκεις στην κατηγορία αυτών που μόνο ακούνε, βιώνουν και αυτοί το άγχος ή τη στεναχώρια μιας κατάστασης η οποία ουσιαστικά δεν τους αφορά καν, δύσκολα μετά θα νιώσεις τις δικές σου ανάγκες να ικανοποιούνται γιατί αναλώνεσαι στα προβλήματα των άλλων. Και ο κίνδυνος είναι όχι μόνο να νιώσεις «συναισθηματικά καμένη» όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, αλλά και δυσαρεστημένη που εσένα δε σε ρωτά κανείς από τους φίλους σου τι κάνεις. Όχι ότι θα πάψεις να είσαι καλή φίλη, αλλά μια ενόχληση θα τη νιώσεις. Και ενώ το να προσπαθείς να βοηθήσεις τους φίλους σου και να μπεις στη θέση τους δεν είναι απαραίτητα κακό, δυστυχώς όταν τα όρια ξεπεραστούν αυτό σε φθείρει.
Όταν οι άνθρωποι νιώθουν πόνο, δεν έχουν ανάγκη έναν καθρέφτη, οπότε δεν είναι ανάγκη να νιώσεις ό,τι νιώθει η φίλη σου για να τη βοηθήσεις. Η κατανόηση, η συγκρατημένη συμπόνια, μια αγκαλιά, ένα μήνυμα μπορεί να είναι αρκετά. Δεν πρέπει να νιώθεις σαν διορθωτής των καταστάσεων αλλά σαν υποστηρικτής. Εστίασε στις ανάγκες της φίλης σου και συζήτησε μαζί της αλλά αν δεις ότι η ανάγκη της είναι μόνο να έχει κάποιον να την ακούει χωρίς να κάνει καμία πρόοδο, τότε καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει προοπτική βελτίωσης. Και καλό είναι να είσαι ξεκάθαρη αλλά και ευγενική μαζί της λέγοντάς της: «Μιλάμε τόσο καιρό, αλλά τα πράγματα δεν αλλάζουν. Λυπάμαι που είσαι στεναχωρημένη αλλά δεν ξέρω αν πραγματικά σε βοηθάω». Όταν μιλάς και είσαι ξεκάθαρος για το τι θέλεις και πώς αισθάνεσαι, μπορεί στην αρχή να παρεξηγηθεί, αλλά στη συνέχεια δουλεύει.
Είναι σημαντικό να μπορείς να αναγνωρίσεις τον χρόνο και την ενέργεια που έχεις ή δεν έχεις να διαθέσεις. Και μπορεί να ξανακούσεις ότι «εσύ ψυχολόγος έπρεπε να γίνεις.» αλλά αυτό να σε γεμίζει περηφάνια και όχι να είναι το φορτίο του ότι πρέπει να λύσεις τα προβλήματα όλων των άλλων.
Διάβασε επίσης: 4 φίλες που χρειάζεται κάθε γυναίκα
