Ο Ιωάννης Παπαζήσης, αυτή τη χρονιά επέλεξε να μην κάνει θέατρο μετά από 20 ολόκληρα χρόνια, αν και ήδη του λείπει όπως αναφέρει. Τηλεοπτικά, θα βρίσκεται στη νέα mini σειρά του STAR και της NOVA “Μαύροι Πίνακες” ενώ μόλις ολοκλήρωσε και τα γυρίσματα του “Όρκου” που προβάλλεται από τη συχνότητα της ΕΡΤ. Το σημαντικότερό όμως κομμάτι του, ασχολείται με το σώμα, το μυαλό και τον γιο του.

Αυτή τη φορά αφήνει πίσω τους ρόλους κι απαντάει σε ερωτήματα ζωής.

Που και πως βρίσκεις το peace of mind σου;

Επειδή είμαι “χωριατόπαιδο”  με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, καθώς γεννήθηκα και μεγάλωσα σε χωριό, νιώθω ότι δεν την μπορώ την Αθήνα. Περνάω άσχημα στην Αθήνα, ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, οπότε το peace of mind μου το βρίσκω στα ταξίδια. Κάνω ταξίδια σε προορισμούς που πιστεύω ότι δεν είναι τόσο εύκολοι. Δοκιμάζω ενναλάκτικά ταξίδια, από την Καμπότζη έως την Νορμανδία, τα Φιόρδ. Αλλά για να μιλήσω πιο συγκεκριμένα δεν είναι τα ταξίδια που με ηρεμούν, αλλά η επαφή με ανθρώπους από άλλους πολιτισμούς. Αυτό με ηρεμεί εμένα, το να γνωρίζω νέες κουλτούρες και ανθρώπους που δεν συναναστρέφομαι στην καθημερινότητά μου.

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε σωστό και λάθος;

Είναι κάτι που λέω πολύ συχνά στη ζωή μου: Δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσά τους. Το σωστό είναι ο καθρέπτης τους λάθους. Μέσα από το σωστό βρίσκεις το λάθος, και από το λάθος το σωστό. Φυσικά δεν μιλάω για τα κοινωνικά όρια, είναι λάθος να σκοτώσεις κάποιον, εκεί δεν υπάρχει αμφισβήτηση. Πιστεύω ότι σαν λέξεις είναι πολύ κοντά, όπως το μίσος και η αγάπη.

Η δράση σου παρακινείται από την αγάπη ή από τον φόβο;

Δυστυχώς από το φόβο. Δεν σκέφτομαι ότι ο φόβος δε με “παρακινεί”, αλλά ότι αυτό δεν μου το προκαλεί η αγάπη. Δεν πίστεψα ποτέ στην αγάπη. Δεν την αγάπησα την αγάπη. Την θεώρησα ένα συναίσθημα που θέλησα περισσότερο να το ανακαλύψω παρά να το γευτώ. Αυτό που γράφουν τα βιβλία για την αγάπη δεν το έχω βιώσει, άρα είναι προς ανακάλυψη αυτό το συναίσθημα. Από την άλλη, ο φόβος είναι ένα πολύ υπαρκτό συναίσθημα, το βρίσκω στην καθημερινότητά μου, οπότε μπορεί να με κινήσει.

Υπάρχει ευτυχία χωρίς δυστυχία;

Όχι. Τίποτα δεν υπάρχει χωρίς την αντίθεσή του. Είμαι ένας άνθρωπος φαντάσου που θέλει να πετύχει, για να μπορέσει να γκρεμίσει αυτή τη συνθήκη, και να την ξανα κερδίσει. Θεωρώ ότι μεγαλύτερη σημασία έχει ο δρόμος προς κάθε κατάσταση, ευτυχίας, δυστυχίας, ή ο,τιδήποτε άλλου.

Είναι πιο σημαντικό να σε συμπαθούν ή να σε σέβονται;

Θα σου μιλήσω πολύ ξεκάθαρα, γιατί τα πράγματα αλλάζουν συνεχώς στην ζωή μας. Εγώ προτιμώ και επιδιώκω να με σέβονται, και να σέβομαι κι εγώ αντίστοιχα. Δεν είχα ποτέ ανάγκη να με συμπαθούν. Από πολύ μικρός το ένιωσα αυτό, ίσως να προκαλούσα και την αντιπάθεια πολλές φορές. Αγαπώ τον σεβασμό σε όλες τις μορφές του, στις σχέσεις μου, στα επαγγελματικά μου, στην κοινωνία όλη. Ο σεβασμός είναι μεγάλη λέξη, που λέιπει από το σήμερα…

Θα έκανες σχέση με τον εαυτό σου;

Ναι, στο σήμερα θα έκανα. Έχω αγαπήσει αρκετά τον εαυτό μου, και τον έχω προσέξει. Θεωρώ και με την πατρότητα κιόλας, ότι το “σώμα” μου έχει δουλευτεί, κι αξίζει να περνάς το χρόνο σου μαζί του. Τώρα όμως. Ο εαυτός μου δεν είναι το σήμερα, είναι και το χθες. Με τον παλαιότερο ευατό μου δεν θα έκανα σχέση. Βρίσκομαι σε μια πολύ καλή φάση, που νιώθω πολύ γεμάτος, ώριμος και έτοιμος για το σημαντικότερο πράγμα της ζωής: το να ζητάω περισσότερο να δίνω παρά να παίρνω. Είμαι και εγωιστής οπότε θα έκανα σχέση μαζί μου για να παίρνω από τον ίδιο μου τον εαυτό.

Συνδέονται όλα μεταξύ τους τελικά;

Το μεγάλο ταξίδι της ζωής είναι το αν μπορούν όλα να είναι true man show. Το αν ο καθένας ζει τη δική του τελειότητα, το αν το σύμπαν κινείται για αυτόν. Ίσως η απόλυτη μοναχικότητα και μοναδικότητα, να τα φέρνει όλα μαζί και να τα κάνει 1. Εγώ πιστεύω στην ανυπαρξία του ανθρώπου, στο γεγονός ότι είμαστε ένα τίποτα. Επειδή είμαι μεγάλος λάτρης του σύμπαντος, της αστροφυσικής, δεν έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον εαυτό μου, το είδος μας. Έχω όμως σεβασμό στο πως είναι γενικότερα το σύμπαν, και στον τρόπο που λετουργεί αυτόνομα.

Φωτογραφία: Ραφαήλ Φωτόπουλος 

Ευχαριστούμε πολύ το Peace of Mind (Πλατεία Υμηττού 3, Υμηττός) για τη φιλοξενία.