Ο Pedro Almodóvar είναι ο σκηνοθέτης μας έμαθε τι σημαίνει Ευρωπαϊκός κινηματογράφος. Για την ακρίβεια θύμισε στους θεατές την πολυχρωμία και τη διαφορετικότητα του κόσμου. Πάντα ανατρεπτικός και μοναδικός. Σε κάθε του ταινία επιλέγει τους δικούς του ηθοποιούς, εκείνους που χαρακτηρίζουν την αισθητική του, όπως η αιώνια μούσα του Πενέλοπε Κρουζ. Φυσικά με τη νέα του ταινία “Πόνος και Δόξα” είναι αναμενόμενο το γεγονός να λάμψει στις Κάννες. Για αυτό παρακάτω θα βρεις τις πιο ξεχωριστές ταινίες του Almodóvar που αγαπήσαμε, μαζί με τη νέα.
Πόνος και Δόξα – 2019
Περιμέναμε χρόνια για κάτι καινούργιο από τον Almodóvar. Πιο πολύ γιατί μας είχε λείψει αυτό το λατινογενές άρωμα των ταινιών του. Το Πόνος και Δόξα (Dolor Y Gloria) είναι η 21η ταινία του. Διηγείται μια σειρά από συναντήσεις που πραγματοποίησε ο Σαλβαντόρ Μάγιο, ένας σκηνοθέτης του κινηματογράφου που είναι πλέον στην παρακμή του. Κάποιες διαδραματίζονται στο παρόν, άλλες τις θυμάται: Την παιδική του ηλικία στη δεκαετία του ’60, τη στιγμή που μετανάστευσε μαζί με τους γονείς του σε ένα χωριό στη Βαλένθια αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Την πρώτη του ερωτική επιθυμία, τον πρώτο του έρωτα στη Μαδρίτη τη δεκαετία του ’80, τον πόνο αυτού του χωρισμού ενώ ο έρωτας ήταν ακόμα έντονος. Πρωταγωνιστούν οι Πενέλοπε Κρούζ, Ασιέρ Ετσεαντία, Αντόνιο Μπαντέρας, κλασικό καστ που για ακόμη μια φορά συμπληρώνει το ταλέντο του Almodóvar με τις ερμηνείες του.
Όλα για τη μητέρα μου – 1999
Ο Almodóvar, στην ταινία αφηγείται την ιστορία της Manuela, μιας γυναίκας που, όταν χάνει το γιο της σε αυτοκινητιστικό. Αποφασίζει να πάει στη Βαρκελώνη και να ψάξει να βρει τον πατέρα του αδικοχαμένου παιδιού της, ο οποίος πλέον είναι trans και λέγεται Lola. Όταν φτάνει εκεί μαθαίνει πως η Lola έχει AIDS, ωστόσο έχει αφήσει έγκυο μια νεαρή καλόγρια, τη Rosa. Με ιδιαίτερη ευαισθησία προσεγγίζει το θέμα ο σκηνοθέτης, καθώς δεν κρίνει τους πρωταγωνιστές του για τη ζωή που κάνουν. Μόνο τους παρατηρεί με τρυφερότητα. Ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από παράφραση του τίτλου της κλασικής ταινίας “ All about Eve” του 1950. Γίνονται εκτενείς αναφορές κατά τη διάρκεια της. Έμμεσες αναφορές στον Truman Capote και τον Tennessee Williams προετοιμάζουν το θεατή για να δει μια κινηματογραφική αυτοβιογραφία. Ο Almodóvar έχει την ικανότητα να βουλιάζει στη ψυχοσύνθεση της γυναίκας. Το σύμπαν της ταινίας είναι πολυδιάστατο, πολύχρωμο, trash, εκκεντρικό και υπερβολικό. Ένας κόσμος σκληρός αλλά και τρυφερός συνάμα.
Το δέρμα που κατοικώ – 2011
Απ’ όταν η γυναίκα του κάηκε σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, ο γιατρός Ρομπέρ Λεντγκάρντ, ειδικός στην πλαστική χειρουργική, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα τεχνητό δέρμα που θα μπορούσε να την είχε σώσει. Μετά από δώδεκα χρόνια, κατορθώνει να κατασκευάσει ένα τέτοιο δέρμα που μπορεί να είναι ασπίδα απέναντι σε κάθε επίθεση. Εκτός από τα χρόνια που ξοδεύει στην έρευνα και τα πειράματά του, ο Ρομπέρ χρειάζεται τρία ακόμη πράγματα: Καμιά ηθική αναστολή, έναν βοηθό, κι ένα ανθρώπινο πειραματόζωο.
Γύρνα πίσω – 2006
Το «Γύρνα Πίσω» τον «φέρνει πίσω» στον κόσμο των γυναικών, στην ιδιαίτερή του πατρίδα, τη Λα Μάντσα, και στον αγαπημένο του θάνατο. Αυτό είναι και το θέμα γύρω από το οποίο χορεύει, μιξάροντας κωμωδία και δράμα.
Οι δύο αδελφές, η Ραϊμούντα και η Σόλε, ταλανίζονται από ένα μυστικό. Όταν η θεωρούμενη νεκρή μητέρα εμφανίζεται στη Σόλε, που κρύβει το επάγγελμά της ως κομμώτριας, η ορμητική και παθιασμένη Ραϊμούντα δεν το μαθαίνει αμέσως. Σε μια ανατριχιαστικά συγκινητική σκηνή, η μάνα κρύβεται κάτω από το κάθισμα ενός αυτοκινήτου και κλαίει γοερά. Όλες οι ηθοποιοί της ταινίας βραβεύτηκαν ομαδικά στις Κάννες. Ένας συμβιβασμός που τιμά έμμεσα τον Almodóvar και εκθέτει άμεσα μία ακόμη επιτροπή που δεν έχει το θάρρος να του δώσει έναν Χρυσό Φοίνικα.
