Πολλές φορές βλέπουμε κάποιον-α και η γλώσσα του σώματος, ο τόνος και ο χρωματισμός της φωνής του μαρτυρά ότι αυτός ο άνθρωπος είναι η επιτομή της αυτοπεποίθησης, φανταζόμαστε δε ότι ένας τέτοιος τύπος ανθρώπου δεν γίνεται να αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα στη ζωή του και πώς να γίνεται εξάλλου αφού αποπνέει την απόλυτη επιτυχία! Κ όμως αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια εσωτερική άμεση επαφή με τον εαυτό τους και κυρίως με τα ελαττώματα τους, η υγιώς εννοούμενη αυτοπεποίθηση δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σαφής ουσιαστική αυτεπίγνωση των θετικών μας στοιχείων τα οποία ούτως ή άλλως υφίστανται, είναι επίκτητα και εκ των πραγμάτων δεν χρειάζονται ιδιαίτερη δουλειά, όμως το κέντρο της αυτοπεποίθησης βρίσκεται στη δουλειά που κάνουμε σχεδόν καθημερινά με τις αρνητικές μας προβολές. Το επίκεντρο και η προσήλωση είναι στο να εξαλείψουμε όσο το δυνατόν τα τρωτά μας σημεία ούτως ώστε να μπορούμε να επικοινωνούμε πιο αποτελεσματικά με τους γύρω μας. Επειδή όμως κανείς δεν μπορεί να είναι τέλειος, αυτοπεποίθηση δεν βρίσκεται στο θα αρέσω αλλά στο και να μην αρέσω όλα θα είναι πάλι καλά. Το ζητούμενο δεν είναι να προωθήσεις μια αψεγάδιαστη εικόνα η οποία μπορεί να είναι από αδιάφορη ως ψεύτικη, η ουσία είναι να εκφράζουμε τον αληθινό μοναδικό και πρωτότυπο μας εαυτό με τα ελαττώματα και τα προτερήματα μας καθότι δεν είμαστε άψυχα προϊόντα προς πώληση αλλά έμβια ανθρώπινα όντα με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Η αυτοπεποίθηση δεν είναι ο άχαρος και άτσαλος υπερτονισμός των προσόντων μας, είναι η αυτόβουλη θαρραλέα συνειδητή έκθεση χωρίς να φοβόμαστε το αποτέλεσμα καθότι εκ προοιμίου είναι αδύνατον να γνωρίζουμε τι εντύπωση μπορεί να προκαλέσουμε. Η αυτοπεποίθηση είναι φώς και οτιδήποτε φωτεινό και αυθεντικό σμιλεύεται προηγουμένως σε δύσβατους και σκοτεινούς δρόμους. Ο άνθρωπος με αυτοπεποίθηση είναι η ειλικρινής έκφραση του εαυτού του πάντα όμως στα πλαίσια μιας στοιχειώδους αισθητικής και η αισθητική δεν σημαίνει στείρα σοβαροφάνεια αλλά ουσία και μέτρο.