Σε μία έκθεση αφιερωμένη στο έργο του Lewis Carroll το 1932, συναντήθηκαν σε ένα βιβλιοπωλείο η Alice Liddell Hargreaves, η κοπέλα που ενέπνευσε την ιστορία του παραμυθιού “Alice in Wonderland” και ο Peter Llewellyn Davies, το αγόρι που κρυβόταν πίσω από την ιστορία του “Peter Pan“. Τη συνάντηση τους φαντάστηκε ο σεναριογράφος John Logan (Skyfall), ο οποίος έγραψε ένα θεατρικό έργο με τους δυο τους.

Είναι απίστευτο το πως δεν σκεφτόμαστε ποτέ από που προέρχονται οι ήρωες των παραμυθιών που διαβάζουμε μικροί. Αν υπάρχουν ως αληθινά πρόσωπα ή αν είναι πλασμένα καθαρά στη φαντασία του δημιουργού τους. Ποτέ δεν σκεφτόμαστε ποιοι είναι οι άνθρωποι που γράφουν τα παραμύθια και γιατί έχουν την ανάγκη να μιλήσουν μόνο σε παιδιά.

Of course that’s how it begins; a harmless fairy tale to pass the hours.

Μερικές φορές οι λόγοι είναι ρομαντικοί και όμορφοι, και άλλες είναι σκοτεινοί. Ο Lewis Carroll και ο J.M. Barrie είχαν εμμονή με την αιωνιότητα και την αθωότητα της παιδικής ηλικίας. Τους έφθειρε το ότι δεν άντεχαν να μεγαλώσουν, το ότι δεν μπορούσαν να αποδεχτούν τις συμβάσεις μιας ενήλικης ζωής. Τα παραμύθια αυτά ήταν ο τρόπος τους να μείνουν για πάντα παιδιά και να κρατήσουν αυτούς που αγαπούν άθικτους, στάσιμους.

I’m a dying old lady, not much loved by anyone… But I know the way to Wonderland.

Οι πραγματικοί Alice και Peter είναι κουρασμένοι και φορτωμένοι με το βάρος και τις προσδοκίες της φήμης που κληρονόμησαν από παιδιά. Μια φήμη που δε ζήτησαν ποτέ. Γνωρίζουν πως στην πορεία, τα αληθινά πρόσωπα πίσω από τους ήρωες θα ξεχαστούν, και το μόνο που θα μείνει είναι οι ιστορίες. Το αληθινό δεν θα υπάρχει και το ψεύτικο θα είναι αιώνιο. Είναι παράλογο το πόσο εύκολα χάνεται η ισορροπία αυτών των δύο. Πόσο λεπτή είναι η γραμμή της πραγματικότητας και της φαντασίας.

What does every child fear? ….Captain Hook.” “The character?” “The idea.

Στο συγκεκριμένο θεατρικό βλέπουμε τα αληθινά πρόσωπα, τους χαρακτήρες των παραμυθιών και τους ίδιους τους συγγραφείς. Είναι ένα meta έργο, σκοτεινό και απίστευτα ενδιαφέρον.

Reality may be hard, but it’s all we have.