Είναι κοινώς αποδεκτό. Στην κερδοφόρα βιομηχανία του instagram αυτό που πουλάει περισσότερο αμέσως μετά τις fashion bloggers είναι τα παιδιά. Ναι, τα παιδιά που χωρίς την άδειά τους βρίσκονται εκτεθειμένα στις οθόνες εκατομμυρίων κινητών ανά τον κόσμο. Ανοιχτά προφίλ με γονείς που αγαπάνε τα βλαστάρια τους και γονείς που τα βιντεοσκοπούν και τα φωτογραφίζουν σε όλες τις στιγμές της καθημερινότητάς τους. Όποιες και αν είναι αυτές.
Μπορεί αν αγαπάς πραγματικά το παιδί σου να θέλεις να το δούνε όλοι. Όπως το ίδιο οι ισχύει και με τη σχέση σου και πιθανότατα και με την καινούργια τσάντα που αγόρασες. Μπορεί βέβαια με αυτά να διαφωνώ. Όπως μπορείς και εσύ να διαφωνείς με εμένα. Και αυτό είναι ΟΚ.
Τα αγγελικά προσωπάκια των παιδιών καταφέρνουν να χτυπάνε σε αυτή τη βιομηχανία πολλά περισσότερα like και σχόλια από μια δική σου φωτογραφία και αυτό το έχεις κατανοήσει. Οι εταιρίες πληρώνουν αδρά για να διαφημίσει το κάθε παιδί ένα από τα κομμάτια τους. Και εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα Dah or Nah; Μια καινούργια μελέτη έδειξε ότι οι γονείς που ”εκμεταλλεύονται” τα αγαπημένα τους παιδιά, μέχρι την ηλικία των 5 ετών έχουν ποστάρει περισσότερες απο 1500 φωτογραφίες και βίντεο σε Facebook, Instagram και Twitter. Μάλλον το νούμερο είναι απογοητευτικό.
#Proud, #Stopgrowingupplease και άλλες τέτοιες φράσεις που σε κάνουν να πιστέψεις έστω στιγμιαία πως πίσω από αυτά βρίσκεται πραγματική αγάπη και όχι μια ατελείωτη ματαιοδοξία για επιβεβαίωση του “εγω” του κάθε γονέα. Ναι, το μοναδικό δώρο να γίνεις μητέρα σε έκανε ιδιαίτερη. Και εσένα και άλλες δισεκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Το θέμα είναι να πιάσεις την ευκαιρία και να δημιουργήσεις κάτι διαφορετικό, κάτι για το οποίο το παιδί σου σε μερικά χρόνια από τώρα θα είναι περήφανο. Και αυτό σίγουρα δεν είναι ένας ακόμη λογαριασμός στο instagram.
Οφείλουμε να μην ξεχνάμε ένα πράγμα. Το ίντερνετ δεν είναι μια διαφορετική διάσταση όπου εφαρμόζονται διαφορετικοί κανόνες. Το ίντερνετ είναι μέρος της πραγματικής ζωής και έτσι θα πρέπει να ελέγχεται με τον ίδιο τρόπο. Και διερωτώμαι εγώ, γιατί να κοινοποιείς δημόσια για λίγη παραπάνω προσοχή την πιο ευάλωτη “ιδιοκτησία” σου; Πέραν του ότι εκτίθενται προσωπικά δεδομένα ενός πλάσματος χωρίς τη θέλησή του, υπάρχουν χιλιάδες άτομα εκεί έξω τα οποία είναι έτοιμα για το χειρότερο. Αυτά τα άτομα γνωρίζουν πως λένε το παιδί σου, σε ποιον παιδότοπο παίζει και το σχολείο που πηγαίνει. Γνωρίζουν τι τρώει και έχουν δει το δωμάτιό του περισσότερες φορές από τις φίλες και τους φίλους του μικρού που σε κάνει #proud. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ένα πράγμα. Ότι ανεβαίνει μια φορά αποθηκεύεται κάπου για πάντα, και αυτό δεν είναι μια ακόμη από τις παρανοϊκές ιστορίες που λέει κάποιος χωρίς στοιχεία.
Εγώ προσωπικά εύχομαι οι γονείς να αγαπάνε τα παιδιά τους και να είναι περήφανοι για αυτά χωρίς να κοινοποιούν δημοσίως την ευτυχία τους. Γιατί μην ξεχνάς ότι η ευτυχία που μοιράζεται γίνεται διπλή όταν τη μοιράζεσαι με άτομα που πραγματικά νοιάζονται για εσένα. Μπορεί το photographs or it never happend να είναι το μότο μια γενιάς που ψάχνει ακόμη το δρόμο της αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να παρασύρουμε και την επόμενη. Θα ήταν υγιές αν οι προσωπικές φιλοδοξίες του καθενός να γέμιζαν με τις δικές του επιτυχίες και αποτυχίες, με τις δικές του προσωπικές στιγμές. Θα ήταν υγιές να μάθουμε να προστατεύουμε ότι αγαπάμε από κάτι πολύ μεγαλύτερο από όλους μας.
