Κρατιέμαι πάρα πολύ να μην γράψω 1500 λέξεις για τους κουλ τύπους με τις ξανθές μπούκλες, τα τατουάζ και τα skate που κυκλοφορούν με ένα μάρσιππο και το 4 μηνών μωρό τους ή αράζουν σε καφέ φτιάχνοντας κοσμήματα με την 3τρίχρονη κόρη τους; Επίσης ναι.

Όμως επειδή, αν και πάρα πολύ βασικός, αλλά όχι ο μοναδικός λόγος να επισκεφθείς αυτή την παραθαλάσσια πόλη της νότιας Σουηδίας, θα αντισταθώ και δεν θα το κάνω.

Πριν λίγες μέρες έτυχε να περάσω τον χρόνο μου στο Malmö, την 3η μεγαλύτερη, η οποία όμως δεν θυμίζει τις υπόλοιπες πιο “αψεγάδιαστες” πόλεις της Σουηδίας, χαρακτηριστικό το οποίο αποτελεί κομμάτι της γοητείας της. Λιγότερο τουριστική σε σχέση με τη Στοκχόλμη και το Γκέτεμποργκ, το Μάλμε είναι μια πόλη μεσαίου μεγέθους, η οποία σου δίνει συνεχώς την αίσθηση πως είναι ακόμη μικρότερη, λόγω της ηρεμίας που επικρατεί σχεδόν σε όλη την έκταση της.

Τα βήματα για να φτάσεις μέχρι εκεί είναι πολύ απλά, αρκεί η κράτηση ενός αεροπορικού εισιτηρίου για Κοπεγχάγη. Ναι, της δανέζικης πρωτεύουσας.

Ίσως για εμάς του νότιους, η παραπάνω πληροφορία δεν είναι πολύ γνωστή, όμως η Κοπεγχάγη και το Μάλμε απέχουν μεταξύ τους περίπου 20 λεπτά με το τραίνο, καθώς συνδέονται με την εντυπωσιακή γέφυρα του Όρεσουντ, η οποία αποτελεί σύνορο της Βαλτικής με τη Βόρεια θάλασσα, καθώς και σύνδεσμός μεταξύ των δύο χωρών, της Σουηδίας και της Δανίας. Από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο τραίνο, στο οποίο στη μισή διαδρομή οι ανακοινώσεις στάσεων είναι στα δανέζικα και στην άλλη μισή στα σουηδικά (οκ, όχι ότι καταλαβαίνεις μεταξύ μας έντονα τη διαφορά), ένιωθα ότι είμαι σε ταινία του Bergman, βασική πηγή της επαφής μου με τη σουηδική γλώσσα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Κατέβηκα στο σταθμό και ένιωσα κατευθείαν κάτι αρκετά οικείο, αίσθημα που ήρθε για άλλη μια φορά ως υπενθύμιση πως η θάλασσα παντού είναι ίδια.

Μπορεί η βλάστηση, η κουλτούρα, η αρχιτεκτονική, όλα γύρω σου να διαφέρουν, όμως η θάλασσα μυρίζει παντού το ίδιο. Σε αυτές τις μέρες του σχεδόν ατελείωτου φωτός, καθώς στη Σουηδία νυχτώνει ή ακόμη πιο στοχευμένα σουρουπώνει για περίπου 2-3 ώρες, πράγμα αρκετά μπερδευτικό, ιδιαίτερα αν γυρνάς σπίτι μετά από ποτό περίπου στις 2:30, αλλά νιώθεις ότι έκανες την κραιπάλη γνωστή ως “γύρισα σπίτι ξημερώματα”, το να βλέπεις ακόμη τα χρώματα από το ηλιοβασίλεμα στις 12 όταν κοιτάς προς το Βορρά, είναι ανεκτίμητο.

Πέντε ημέρες, πολλά χιλιόμετρα και αρκετά ρολά κανέλας μετά, αυτές είναι οι προτάσεις που αν ακολουθήσετε δεν θα χάσετε.

Για καφέ και Kanelbullar 

Σκέψου να περπατάς στην παλιά πόλη, να ρίχνει ψιλόβροχο και να πέφτεις πάνω σε ένα τρίπατο νεοκλασικό. Είναι μονόδρομος το να μπεις μέσα και να απολαύσεις τον ωραιότερο καφέ, καθώς και τα ακόμη ωραιότερα Kanelbullar (τα γνωστά ρολάκια κανέλας από τα IKEA, αλλά στην αυθεντική εκδοχή τους), καθώς και την αντίστοιχη εκδοχή τους με κάρδαμο. Το Lila Kafferosteriet είναι ένα από τα διασημότερα καφέ της πόλης, ενώ ταυτόχρονα σου δίνει της αίσθηση του μαγαζιού της γειτονιάς. Με σκανδιναβική μίνιμαλ αρχιτεκτονική, πολλά δωμάτια με τραπέζια που δίνουν την αίσθηση της ιδιωτικότητας και ηχεία που παίζουν Beatles και blues, έχει όλες τις προδιαγραφές για να ζήσεις σίγουρα ένα σκανδιναβικό ritual.

Vegan Brunch

Ο Βορράς αγαπά το sustainability και τα brunch, είναι γνωστό. Τι γίνεται όταν ενώσεις αυτά τα δύο; Παίρνεις ένα από τα καλύτερα brunch που έχεις φάει ποτέ. Στο Café Grannen θα νιώσεις όντως αυτό το συναίσθημα θαλπωρής μου “μυρίζει” σαλόνι γιαγιάς απολαμβάνοντας τον μπουφέ από χειροποίητες πίτες, τόφου και κρουασάν. Το Jord από την άλλη είναι ένα χιπστερικό στέκι με πληθώρα επιλογών και πιάτα που χορταίνουν πρώτα το μάτι και μετά το στομάχι.

Vintage Shopping

Η αγάπη προς τη βιωσιμότητα δεν περιορίζεται μόνο στο φαγητό, καθώς το Μάλμε διαθέτει τα πιο ωραία βιντατζάδικα (όπως έχει καθιερωθεί να λέγονται) που έχω δει ποτέ. Rad Susie, Pop Boutique και Humana είναι μόνο κάποια από τα μέρη που μπορεί να βρεις εκείνο το κομμάτι από παλιά συλλογή του Cavalli, το επόμενο maxi βελουτέ φόρεμα σου και γενικά μια πληθώρα από σπάνια κομμάτια και πράγματα που θα περιμένουν να σε συνοδεύσουν στο ταξίδι της ζωής.

Σάουνα στη Βόρεια Θάλασσα

Θα νιώσεις λίγο σαν χαρακτήρας του Wes Anderson όταν αντικρύσεις τη προβλήτα του Ribersborg στην οποία στεγάζεται μία από τις σάουνες της πόλης. Για τους Σουηδούς η σάουνα δεν είναι απλά μια ρουτίνα ομορφιάς, είναι τρόπος ζωής. Η διαδικασία έχει ως εξής, πρώτο βήμα και υποχρεωτικό αφήνεις τα ρούχα σου στα αποδυτήρια. Παίρνεις μια πετσέτα και μπαίνεις στη σάουνα. Αυτά τα ήξερα. Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι η σάουνα έχει μέσα 82 βαθμούς Κελσίου, ναι Κελσίου δεν είναι τυπογραφικό λάθος μονάδας μέτρησης. Αντέχεις μέσα περίπου 10’, ίσως και παραπάνω αν έχεις εμπειρία σε αυτό.

Και μετά κατευθείαν βγαίνεις έξω και βουτάς στα παγωμένα νερά της Βόρειας θάλασσας. Όλο αυτό το βιώνεις σαν ιεροτελεστία, έχει μυσταγωγικό χαρακτήρα. Μπαίνεις σε ένα μουντ επιβίωσης σχεδόν καθαρκτικό. Σώματα αληθινά, κάθε ηλικίας, συνυπάρχουν γυμνά γιορτάζοντας το πόσο δυνατά και όμορφα είναι. Όταν έφυγα ένιωθα για κάποιες ώρες πως δεν έχω πια υπόσταση, κάθε νεύρο του κορμιού μου είχε αφεθεί.

Cafe Jesusbaren

Last, but not least, ένα καφέ που επισκέπτεσαι μια φορά και αυτή είναι αρκετή για να σου μείνει αξέχαστο. Οι φλύαροι τοίχοι του μαγαζιού κατακλύζονται από αλμοδοβαρικά πόστερ, θρησκευτικές εικόνες (όπως παραπέμπει και το όνομα), αντιφασιστικά αυτοκόλλητα, αναφορές στο studio Ghilbi και παγκόσμιους χάρτες. Εκτιμώ πολύ τα μέρη με χαρακτήρα, γιατί πέρα από έναν καλό καφέ, σου προσφέρουν μια συνολικότερη πολιτισμική εμπειρία. Αν είσαι λάτρης του cult, σίγουρα θα γίνει το εκτιμήσεις.