Θυμάσαι την πρώτη στιγμή που πήρες στα χέρια σου τα κλειδιά του σπιτιού σου; Aυτού που έμεινες για πρώτη φορά μόνος σου. Όλοι λένε ότι αυτό που νιώθεις είναι απερίγραπτο. Νιώθεις κατά κάποιο τρόπο ανεξάρτητος και δυνατός.

Δεν το ένιωσα ποτέ. Όταν πήρα τα κλειδιά στα χέρια μου, έμεινα να τα κοιτάζω περιμένοντας αυτό το συναίσθημα. Μπορεί να ήταν μικρό, όχι αυτό που ονειρευόμουν αλλά περίμενα καιρό αυτή τη στιγμή. Θα μου πεις πόσο ανεξάρτητη να νιώσω, ούσα φοιτήτρια και οικονομικά εξαρτημένη από τους γονείς μου; Και πέρασαν τα χρόνια και ήρθε η μέρα να φύγω από το φοιτητικό μου σπίτι και να πάω σε ένα μεγαλύτερο, σαν εργαζόμενη πλέον και οικονομικά- όσο επιτρέπουν οι συνθήκες- ανεξάρτητη. Και όταν έφυγε η μεταφορική και έμεινα μόνη για λίγα λεπτά να το κοιτάζω το άδειο πρώτο μου σπίτι, περίμενα πάλι τα συναισθήματα που όλοι λένε ότι νιώθεις. Τίποτα πάλι. Κι εκεί το πήρα απόφαση ότι κάτι πάει στραβά μ’ εμένα. Ένας κύκλος έκλεισε, τα φοιτητικά χρόνια πέρασαν, φεύγω από το φοιτητικό μου σπίτι και δεν νιώθω τίποτα;

Και φτάνει η σημερινή μέρα, που αναγκάζομαι να φύγω από το σπίτι μου και να γυρίσω σε αυτό των γονιών μου σε μια άλλη πόλη. Το εφηβικό δωμάτιο που ήταν ένα καταφύγιο στις δύσκολες στιγμές, μετατρέπεται στο νέο σου σπίτι, εκεί που θα πρέπει να εγκατασταθείς και να το διαμορφώσεις έτσι ώστε να νιώθεις ότι έχεις χώρο. Στην πραγματικότητα δεν έχεις χώρο. Δεν είναι εύκολη η επιστροφή και κυρίως η συμβίωση με τους γονείς. Ειδικά όταν έχεις ζήσει καιρό μόνος και έχεις νιώσει αυτή την ελευθερία. Όσο μεγάλος και να είσαι, πάντα θα νιώθουν ότι είσαι παιδί. Και να οι ερωτήσεις. «Πού πας; Πού χάλασες τα λεφτά; Πάλι θα βγεις; Να μου πεις τι ώρα θα γυρίσεις γιατί αν δεν γυρίσεις δεν μπορώ να κοιμηθώ. Τι θα κάνεις με το μέλλον σου; Μεταπτυχιακό;» Μην πάρεις ωτοασπίδες. Τις είχα δοκιμάσει στο παρελθόν. Μούφα. «Τι πήγε στραβά και γύρισα πίσω;». Ρητορική η ερώτηση. Φτάνεις σε ένα απολογισμό. «Τι έχω καταφέρει μέχρι τώρα και τι θα κάνω στο εξής;» Σκέψεις που δεν βγάζουν πουθενά. Ξεκινάς πάλι από την αρχή.

Και ξέρεις τι σκέφτομαι; Εκείνη τη στιγμή πριν κάποια χρόνια που κράτησα στα χέρια μου τα κλειδιά του πρώτου μου σπιτιού.