Κατά τη διάρκεια της ζωή μας, μαθαίνουμε πως είναι σημαντικό να φροντίζουμε. Φροντίζουμε τα παιδιά μας, τους γονείς μας, τα κατοικίδια μας, τον κήπο μας, το σπίτι μας, τα παλιά μας αντικείμενα, οτιδήποτε νιώθουμε πως χρειάζεται τη βοήθεια και την υποστήριξη μας. Μέσα σε όλα αυτά, πολλές φορές ξεχνάμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Η αυτοφροντίδα ως έννοια πλέον όχι μόνο άγνωστη δεν μας είναι, αλλά συχνά αποτελεί και το επίκεντρο όλων των συζητήσεων. Φράσεις, όπως ‘’Μη ξεχνάς να φροντίζεις τον εαυτό σου.’’, ‘’Η αυτοφροντίδα πρέπει να σου γίνει τρόπος ζωής.’’, έχουν μπει στο λεξιλόγιο μας. Έχουν μπει, όμως, πραγματικά στη ζωή μας και αν ναι, πως το αντιλαμβανόμαστε;

Αρχικά, ας ξεκινήσουμε με το να κάνουμε πιο ξεκάθαρο τι ΔΕΝ είναι αυτοφροντίδα:

– Να φερόμαστε εγωκεντρικά, να επευφημούμε συνεχώς τον εαυτό μας μπροστά σε άλλους, να απομονωνόμαστε, να λέμε συνέχεια όχι. Αυτοφροντίδα δεν σημαίνει μαθαίνω να φροντίζω τον εαυτό μου για να μείνω μόνος, αλλά μαθαίνω να φροντίζω τον εαυτό μου για να σχετίζομαι αποτελεσματικά με τους άλλους, για να δημιουργώ σημαντικές σχέσεις ζωής.

– Να κάνουμε ότι κάνουν οι άλλοι. Η αυτοφροντίδα είναι μία μοναδική, εξατομικευμένη εμπειρία. Αυτό που χρειάζεται ο άλλος δεν σημαίνει πάντα πως το έχουμε ανάγκη και εμείς. Είναι καλό σε αυτήν την περίπτωση να θέσεις στον εαυτό σου την εξής ερώτηση; ‘’Πως θα με φρόντιζα σήμερα αν εγώ ήμουν γονέας του εαυτού μου; Τι είδους φροντίδα θα επέλεγα για τις δικές μου ανάγκες;’’

– Αυτοφροντίδα δεν είναι να περιποιείσαι αποκλειστικά το ‘’έξω’’ σου. Θα ακούσουμε πολύ συχνά φράσεις όπως ‘’ πήγα για μασάζ, πήγα κομμωτήριο, πήρα ένα καινούριο ρούχο, άρα με φρόντισα.’’ Αυτές τις ονομάζουμε ισχνές δόσεις αυτοφροντίδας που λειτουργούν συμπληρωματικά με την περιποίηση του μέσα μας, σε καμία περίπτωση όμως, μεμονωμένα.

– Αυτοφροντίδα δεν είναι να έχω συνεχώς στο μυαλό μου πως θα με φροντίσω, ο,τι πρέπει να με φροντίσω, ότι δεν με φρόντισα τόσο καιρό, σκέψεις που μας οδηγούν συχνά σε άγχος και καταθλιπτικά συναισθήματα. Η αυτοφροντίδα δεν προγραμματίζεται πάντα, είναι τρόπος ζωής που μαθαίνουμε να αυτοματοποιούμαι.

Η αυτοφροντίδα αφορά πέντε σημαντικές διαστάσεις που αφορούν το σωματικό, το πνευματικό, το συναισθηματικό, το κοινωνικό και το υπαρξιακό μας κομμάτι. Αυτά τα πεδία φροντίζουμε, αυτά τα πεδία προσπαθούμε να φέρουμε σε αρμονία.

Τα καθημερινά μας, λοιπόν ερωτήματα που θα αφορούν την αυτοφροντίδα διαμορφώνονται ως εξής:

1. Τι έκανα για το σώμα μου τον τελευταίο μήνα, τι μηνύματα μου στέλνει; Που ακριβώς πονάω και τι θέλει να μου πει με αυτό;

2. Πως προστάτεψα σήμερα τον συναισθηματικό μου κόσμο; Που εξέφρασα τα συναισθήματα μου; Ποιος τα αγκάλιασε πραγματικά; Πόσα όχι ή ναι χρειάστηκε να πω; Ποιος με άκουσε πραγματικά; Πως αισθάνομαι τώρα;

3. Τι άκουσα, τι διάβασα, τι σκέφτηκα που με εξέλιξε και σήμερα; Πως ένιωσα ηρεμία; Ποιους ανθρώπους συνάντησα την τελευταία εβδομάδα και τι είδους συζητήσεις κάναμε; Ποιες θεματικές άγγιξα που με συνεπήραν;

4. Πόσα άτομα συνάντησα αυτόν τον μήνα; Πως νιώθω ότι οι άλλοι σκέφτονται για εμένα; Ποια είναι τα υποστηρικτικά μου συστήματα;

5. Πώς σκέφτομαι για τη ζωή και το μέλλον μου; Πώς θα όριζα την ευτυχία; Νιώθω πραγματικά ευτυχισμένος αυτή την περίοδο;

Τέλος, οφείλω να σου προτείνω κάποιούς τρόπους αυτοφροντίδας που ίσως να μην έχεις σκεφτεί μέχρι σήμερα. Μη ξεχνάς πως και εσύ έχεις το δικαίωμα να απορρίψεις αυτούς τους τρόπους αν δεν σου κάνουν ή αν δεν σου αρέσουν. Η αυτοφροντίδα θα είναι πάντα δική σου επιλογή, ευτυχώς! Θα ξεκινάει από εσένα για εσένα και θα καταλήγει πάντα σε ένα συναίσθημα, αυτό της εσωτερικής πληρότητας.

4 tips αυτοφροντίδας:

1. Πρόσθεσε την απλότητα στη ζωή σου. Πολύ νερό, αφαίρεση παλιών και αχρησιμοποίητων αντικειμένων στο σπίτι, έκφρασης αγάπης με ένα σημείωμα στον σύντροφό σου.

2. Μη γεμίζεις με πολλά αντικείμενα τη ζωή σου. Πέταξε και τα βαριά συναισθήματα. Αναλογίσου πάνω στο συναίσθημα της ντροπής και της ενοχής. Τι σου τα προκαλεί και με ποιόν τρόπο τα συντηρείς; Αναλογίσου ποια ενοχικά άτομα γνωρίζεις ή έχεις στη ζωή σου που δεν σου κάνουν καλό.

3. Ξεκίνησε κάποιο είδος διαλογισμού. Παρατήρησε αν έχεις μάθει να αναπνέεις σωστά, κυρίως όμως αν αντέχεις τις σιωπές μέσα στην ημέρα σου.

4. Επισκέψου έναν ειδικό ψυχικής υγειάς. Για να εκφραστείς, να ακουστείς, να σε ακούσεις, να βρεις νέους δρόμους που θα διαχειρίζεσαι όλα εκείνα που σε δυσκολεύουν.

Μη ξεχνάς να γεμίζεις το ποτήρι της αυτοφροντίδας σου!

Γεωργία Χριστίνα Κανελλοπούλου, Ψυχολόγος – Οικογενειακή Σύμβουλος – www.thepsytrap.gr