Αυτή ήταν η ερώτηση του office laundry του μήνα. Μερικοί από τους editors μας βάζουν στην άκρη τη ντροπή τους, και μοιράζονται μαζί μας τις τραυματικές τους εμπειρίες.
Μαργαρίτα Γραμματικού
«Γενικά, είμαι ατσούμπαλη και απρόσεκτη. Στα πρώτα ραντεβού όμως, δεν μιλάω πολύ και δεν κινούμαι πολύ, για ευνόητους λόγους. Το λες και μαγεία της στιγμής. Παρ’ όλα αυτά υπήρχε εκείνη η μία φορά που απλώς η γλώσσα μου έκανε σαρδάμ. Προσπαθούσα να πω ευχαριστώ στον σερβιτόρο και μου έβγαινε κάτι ακαταλαβίστικο. Μετά από λίγο προσπαθούσα να πω την γνώμη μου πάνω σε κάτι και ήταν σαν μην μπορούσα να μιλήσω. Σαν να μην ξέρω να μιλήσω. Ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Ευτυχώς γελάσαμε λίγο (ή και πολύ) και το έπαιξα άνετη μα κόκκινη σαν το παντζάρι. Και ξαναβγήκαμε.»
Έλενα Ράλλη
«Δεύτερο ραντεβού. Γνώρισα όλους τους φίλους του. Αυτό. Τώρα αναπνέω.»
Μαρία Κόφου
«Πρώτο ραντεβού. Εκείνος μπλα μπλας χωρίς ουσία. Πιάνω το κινητό. Μπαίνω σε ταξιδιωτικό site και κοιτάω πτήσεις. Κάτι μου λέει. Εγώ τα δικά μου, κοιτάω εισιτήρια για σουκου. Σκύβει να δει τι κάνω. Γουρλώνει μάτια και μου λέει” Μα τόσο βαρετός είμαι που θες να πάρεις το πρώτο αεροπλάνο κ να φύγεις;” Δεν τον ξαναείδα.»
Έλενα Τσαλκιτζή
«Στο πρώτο ραντεβού γνώρισε την κολλητή μου τυχαία. Ε μην τα πολυλογώ, με παράτησε γιατί ερωτεύτηκε την κολλητή μου (άσχετα που εκείνη ούτε να τον φτύσει).»
Παναγιώτα Φελλούρη
«Δεν ήταν πρώτο ραντεβού, ήταν τέταρτο. Άνεση, λες! Αμ δε! Είχαμε πάει σε ένα ωραιότατο μέρος στη Νέα Φιλαδέλφεια -να πάτε να πάτε, εγώ ΔΕΝ ξαναπατάω εκεί πέρα- με ωραιότατη μουσική και γενικά όλα ωραία ήταν, σε ραντεβού ήμουν. Όμως, το σκαμπό στο οποίο καθόμουν είχε τα θέματα του, ως σκαμπό δηλαδή. Κουνιόταν από τη αρχή μέχρι το τέλος και εγώ απλά περίμενα πότε θα σκάσω κάτω. Και εκεί που λέμε να φύγουμε έρχεται εκείνη η στιγμή η απρόβλεπτη που θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί και να αλλάξεις ήπειρο, πλανήτη, γαλαξία. Σηκώνομαι, πέφτει το σκαμπό πίσω, για την ακρίβεια στους πίσω, παρέα 5 αντρών. Αυτός έκανε ότι μιλούσε σε έναν φίλο του εκεί δίπλα, εγώ σε χρώμα κόκκινο βαθύ ζητούσα συγγνώμη από τα παιδιά, λέγοντας τους κάτι του στυλ “ποτέ δεν ξέρεις πως μπορεί να σου την φέρει ένα σκαμπό”. Ντρέπομαι.»
Στέλλα Σαμιώτη
«Δεν ήταν δικό μου πρώτο ραντεβού. Αλλά εκείνου με μια άλλη. Εμείς βγαίναμε ακόμη και έτυχε να πάνε σινεμά δίπλα από το μπαρ που καθόμουν. Ήρθε και μου τη σύστησε(!) Ευγενέστατος.»
Κλέλια Φατούρου
«Έσκασε μύτη με μόλυνση στο μάτι που δάκρυζε ασταμάτητα. Επί 9 ώρες (δεν υπερβάλλω) τον άκουγα να γκρινιάζει για τις αδικίες της ζωής και την οικογένειά του. Αφού με έσυρε σε όλο το κέντρο, καταλήξαμε στα βραχάκια στην Ακρόπολη σε παγκάκι. Λέω εδώ είμαστε, θα αποζημιωθώ για τη φρίκη που έζησα. Αμ δε. Το μόνο που έκανε ήταν να ανεβάζει την τιράντα του σουτιέν που είχε λασκάρει. Α, ήταν wannabe ηθοποιός κι αυτό εξηγεί πολλά!»
Εύη Καπασακαλίδη
«Ήμουν στο ραντεβού και είχα βαρεθεί τη ζωή μου και έστειλα σε φίλη μου μήνυμα πως βαριέμαι. Ανοίγω μετά κάτι φωτογραφίες να δείξω στον τύπο για κάτι που μιλάγαμε σχετικά και σκάει απάντηση της φίλης μου “ωχ ωχ παράτα τον μωρέ αφού δεν σ’ αρέσει και έλα να βγούμε”. Ε την απάντηση αυτή την είδε και αυτός γιατί άνοιξε μπροστά του εκείνη την ώρα. Εντάξει ένιωσα πολύ άσχημα.»
Δήμητρα Γρηγορέα
«Παραλία. Καλοκαίρι. Πρώτο ραντεβού για μπάνιο στη θάλασσα. Πρώτο μπάνιο όμως και για εμένα εκείνο το καλοκαίρι. Το ‘παιξα θαρραλέα για να τον εντυπωσιάσω. Έμεινα να μιλάμε με τις ώρες εντός και εκτός νερού στην παραλία Βάρκιζας για 5 ώρες και χωρίς αντηλιακό καθώς με παρέσυρε η κουβέντα. Αποτέλεσμα. Όταν μπήκαμε στο αμάξι για το δρόμο επιστροφής είχαν αρχίσει τα πρώτα συμπτώματα εγκαύματος να κάνουν εμφάνιση. Μέχρι να φτάσουμε Χαλάνδρι που τότε έμενα, είχα γίνει σαν αστακός και ήμουν έτοιμη να ανοίξει η γη να με καταπιεί, γιατί ο καημένος μου είπε πολλές φορές να μην κάθομαι στον ήλιο τόσες ώρες και εγώ γενναία όπως πάντα.»
Γεωργία Κωτσιοπούλου
«Καλοκαίρι 2004. Πλατεία Εξαρχείων. Παντού αστυνομία. Έχω ραντεβού Στουρνάρη και Τρικούπη και έχω ετοιμαστεί με διάθεση σαν να θέλω να πάω στη Γλυφάδα και όχι στην πλατεία Εξαρχείων. Λάθος, μέγα λάθος. Επέλεξα να βάλω μια μεταξωτή αέρινη φούστα, και το πιο φλούο πορτοκαλί εσώρουχο που έχεις δει ποτέ σου. Επειδή ήταν το πρώτο ραντεβού διάλεξα να κατέβω όλη την πλατεία με σκοπό να έχω για ένα ολόκληρο τετράγωνο οπτική επαφή με αυτόν που με περίμενε. Όπως έκανα τη στροφή, ανακάλυψα πως μαζί με το αγόρι που με περίμενε, ήταν παρατεταγμένο και το μισό ανθρώπινο δυναμικό των ΜΑΤ. Περνώντας πάνω απ’ τον εξαερισμό καταστήματος φαστ φουντ, όλο το μισό ανθρώπινο δυναμικό των ματ και το αγόρι που με περίμενε, ανακάλυψε το πορτοκαλί φλούο βρακί που φορούσα. Και επειδή η ιστορία μέχρι εδώ θα ήταν βαρετή, ντράπηκα τόσο που αμήχανα γύρισα επιτόπου προς τα πίσω, περνώντας ξανά απ’ τον εξαερισμό δείχνοντας και την πίσω όψη του πορτοκαλί θαύματος.»
