Εδώ μωρέ, στην στήλη με σήμα το καλάθι των απλύτων, βγάζουμε τα μυστικά μας στην φόρα.
Ναταλί Σαϊτάκη– «Διαχρονικά, οι μιμήσεις του Τάκη Ζαχαράτου.»
Γωγώ Κελεπούρη– «Μιας και έχουμε στο on την ανοιξιάτικη διάθεση ας πω το εξής: Πέρα από το all time classic φαντασιώνομαι200διαφορετικέςζωέςκάθεβράδυ, χαίρομαι τόσο πολύ όταν ρουφάω με μανία το στυμμένο καρπούζι από τη γιαγιά μου με νωπά, αλατισμένα μαλλιά και μαυρισμένο δέρμα. Φαντάζομαι δεν είναι παράξενο ούτε χιουμοριστικό, αλλά δεν ξέρω κάποιον άλλο να πίνει καρπουζόχυμο 90 μέρες το χρόνο.Επίσης, γύρω στις 365 μέρες το χρόνο σουφρώνω τα χείλη μου και τα ρουφάω μέχρι το ύψος της μύτης. Οκ μόλις έγινα ρεζίλι.»
Παναγιώτης Ντάικος– «Επειδή, μάλλον, είμαι εντελώς βαρετός το πιο παράξενο που κατάφερα να βρω είναι πως την άνοιξη, αυτό που μου φτιάχνει τη διάθεση είναι να πίνω λικέρ μαστίχα με χυμό λεμόνι. Το γιατί είναι προφανές. Ο δροσερός συνδυασμός, με προετοιμάζει για το καλοκαίρι που έρχεται.»
Τόνια Διακάκη– «Λοιπόν, με κάνει χαρούμενη να περπατάω και να χάνομαι σε διάφορα μέρη του κέντρου της Αθήνας και να ζητάω οδηγίες σε άλλη γλώσσα σαν τουρίστας από τους περαστικούς.»
Γεωργία Ανδρουλάκη– «Κάτι παράξενο που με κάνει πραγματικά χαρούμενη είναι όταν το φαγητό μου είναι νόστιμο και ικανοποιεί τις απαιτήσεις μου. Και πριν πάτε να με “κρίνετε”, θα σας πω πως το φαΐ για εμένα είναι ολόκληρη ιεροτελεστία. Το ένα φαγητό δεν πρέπει να ακουμπήσει με το άλλο, έχω υπολογίσει πια μπουκιά θα είναι η επόμενη και ούτω καθεξής… Μπορεί αν δεν μου αρέσει αυτό που τρώω να πηγαίνω σε όλα τα ντουλάπια του σπιτιού μου και να τα ανοιγοκλείνω χωρίς να σημαίνει ότι θα πάρω και κάτι από μέσα, απλά ψάχνω να καλύψω το κενό που δεν μου ολοκλήρωσε το φαγητό. Επίσης το ίδιο συμβαίνει και με το ψυγείο, για να μην ξεχνιόμαστε. Όταν λοιπόν το φαγητό μου είναι αυτό που περιμένω και μου αρέσει τότε η ικανοποίηση είναι με το μέρος μου, και το ίδιο και η χαρά! Φανταστείτε τι γίνεται όταν μου αρέσει πάρα πολύ… party το λιγότερο! Για κάποιο ανεξήγητο λόγο νιώθω μία εσωτερική χαρά την οποία πολλές φορές θέλω να την εξωτερικεύσω στους άλλους προτείνοντάς τους να φάνε αυτό το φαγητό. Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες με κάποιον που του αρέσει το φαΐ αλλά αυτό δεν θα είχε καλά αποτελέσματα, ειδικά εάν βρισκόμασταν σε ένα εστιατόριο/ταβέρνα/σουβλατζίδικο/ μπυραρία/…»
Κλειώ Δημητριάδου – «Όταν φτιάχνω μπισκότα, κουλουράκια κλπ, τα ζυγίζω να είναι όλα στα ίδια γραμμάρια και μετά τα καμαρώνω που είναι συμμετρικά και τέλεια!»
Ελεάννα Κοτσίκου– «οι μπουρμπουλήθρες και το να εντοπίζω αναπάντεχες φάτσες [τύπου ρόζ πάνθηρας] που σχηματίζονται στο μωσαϊκό του σπιτιού μου»
Βίκυ Πούλιου– «Θα πω οτι μυρίζω μαγιό και σαμπρέλες θαλάσσης για να θυμηθώ το καλοκαίρι!
Mαρία Κουλούρη: «χαμογελάω κάθε φορά που περνάω άνοιξη με το αυτοκίνητο από Πειραιά προς Φάληρο, με ανοιχτό παράθυρο απ’ όπου φαίνεται κλεφτά η θάλασσα και (στο ΣΕΦ) ο αέρας με χτυπάει στο πρόσωπο Και για λίγο όλα είναι καλά, τα ξεχνάω όλα. Επίσης χαμογελάω όταν βάζω το μαγιό μου να στεγνώσει (μετά τη θάλασσα) γιατί είναι η “απόδειξη” ότι πέρασα ωραία μέρα και με κάνει χαρούμενη η μυρωδιά του αντηλιακού που το βάζω ανεξάρτητα αν πάω για μπάνιο ή όχι! Πχ με φόρεμα το πρωί όταν έχω δουλειές – μου δίνει την αίσθηση ότι είμαι διακοπές!»
