Τα βιβλία είναι η βασικότερη και πιο πολύτιμη μορφή γραπτού λόγου. Κι αν πάρουμε σαν δεδομένο πως τα γραπτά μένουν, καταλαβαίνουμε ίσως λίγο καλύτερα γιατί τα βιβλία είναι ένας θησαυρός που μας περιμένει να τον ανακαλύψουμε ξανά και ξανά.
Άλλωστε η γραφή είναι από μόνη της μία μορφή τέχνης, που ανά τους αιώνες έφερε τρομερές αλλαγές στις ανθρώπινες συνειδήσεις αλλά και στον πολιτισμό, την πολιτική, τις τέχνες ακόμη και την οικονομία.
Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που πιάνουμε τον εαυτό μας να θέλει να ξαναδιαβάσει ένα βιβλίο. Και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι. Ακόμα κι αν έχουμε διαβάσει ένα κείμενο, ίσως αν το ξαναδούμε σε κάποια διαφορετική φάση της ζωής μας, να μας βοηθήσει σε κάτι άλλο. Κι αυτό είναι ανεκτίμητο.
Υπάρχουν λοιπόν ορισμένα βιβλία, που κάθε υποστηρικτής της δια βίου μάθησης πρέπει σίγουρα να διαβάσει και γιατί όχι, να ξαναδιαβάσει σε κάποια φάση στη ζωή του.
Sapiens – Μια σύντομη ιστορία του ανθρώπου
Ο καθηγητής Γιουβάλ Νώε Χαράρι διατρέχει όλη την ανθρώπινη ιστορία, από τους πρώτους ανθρώπους που περπάτησαν στη γη μέχρι τις ριζοσπαστικές –και ενίοτε καταστροφικές– καινοτομίες της Γνωστικής, της Αγροτικής και της Επιστημονικής Επανάστασης.
Αντλώντας από ένα τεράστιο φάσμα επιστημών (βιολογία και γενετική, παλαιοντολογία και ιστορία, ανθρωπολογία, κοινωνιολογία και οικονομικά), προσφέρει πρωτότυπες, αναπάντεχες και συχνά διασκεδαστικές απαντήσεις στα πιο κρίσιμα ερωτήματα: Γιατί μπόρεσαν οι άνθρωποι να συγκεντρωθούν σε εκπληκτικά μεγάλους πληθυσμούς, ενώ οι άλλες ομάδες πρωτευόντων δεν ξεπερνούν τα εκατόν πενήντα άτομα;
Επειδή, λέει, το ταλέντο μας στο κουτσομπολιό μάς επιτρέπει να συγκροτούμε δίκτυα σε κοινωνίες που θα ήταν υπερβολικά μεγάλες για προσωπικές σχέσεις ανάμεσα σε όλα τα μέλη τους, ενώ οι «φαντασιακές πραγματικότητες» που διαμορφώνουμε και αποδεχόμαστε –όπως το χρήμα, η εκκλησία, οι Εταιρείες Περιορισμένης Ευθύνης– μας κρατάνε σε τάξη. Ποιος καλλιέργησε ποιον, ο άνθρωπος ή το σιτάρι; Το σιτάρι…
Μολονότι οι έννοιες είναι ασυνήθιστες και περίπλοκες, η επιδέξια πρόζα και το πικρό, ανατρεπτικό χιούμορ του Χαράρι τα βγάζουν πέρα με ένα υλικό που μπορεί να προσφερόταν για ακαδημαϊκή πλήξη. Άλλωστε το βιβλίο επανέρχεται συχνά σ’ ένα άλλο ερώτημα: Όλη αυτή η πρόοδος κάνει άραγε τη ζωή μας πιο εύκολη κι εμάς πιο ευτυχισμένους; Βρες το εδώΕπίκουρος – Η τέχνη της ευτυχίας
Τι χρειαζόμαστε πραγματικά για μια ευτυχισμένη ζωή;
Πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια πριν, ένας Έλληνας φιλόσοφος, ο Επίκουρος, έδωσε μια απάντηση που μοιάζει απλή: ευχαρίστηση. Το μόνο που χρειαζόμαστε πραγματικά είναι ευχαρίστηση.
Σήμερα τείνουμε να συνδέουμε τη λέξη «επικούρειος» με την απόλαυση ενός καλού φαγητού ή κρασιού και με έναν παρακμιακό ηδονισμό. Αλλά αυτό απέχει έτη φωτός από το όραμα μιας ευχάριστης ζωής όπως το συνέλαβε ο Επίκουρος, ο οποίος εστίασε στις νοητικές και όχι στις σωματικές απολαύσεις, στην αποφυγή του πόνου και όχι στην άμεση επιδίωξη της ευχαρίστησης. Ο στόχος του, με λίγα λόγια, ήταν μια ζωή με αταραξία. Βρες το εδώ