Η Καλλιόπη Αναγνωστή τόλμησε να φέρει κάτι στην Ελλάδα, όπου δύσκολα θα το τολμούσε άλλος. Στα social media είναι γνωστή ως Madame Gâteaux και μια βόλτα στο facebook page ή στο Instagram  σίγουρα θα σε ταξιδέψουν σε μια άλλη εποχή.

Ποια είναι η Madame Gâteaux και τι κάνει;

“Η Madame Gâteaux είναι μια κυρία που βγήκε από τη χρονοκάψουλά της και με της βαλίτσα της στο χέρι, ήρθε στο σπίτι σας για να σας μεταφέρει μαγικά πίσω στον χρόνο. Ντυμένη με φλοράλ φόρεμα και κόκκινο κραγιόν, στρώνει το τραπέζι σας με λινό κεντητό τραπεζομάντηλο και vintage πορσελάνινα σερβίτσια και περιποιείται εσάς και τους καλεσμένους σας όσο εσείς απολαμβάνετε το τσάι και τα εδέσματά σας κουβεντιάζοντας, ενώ στο βάθος σιγοτραγουδούν ο Dean Martin, η Dusty Springfield και η Julie London.”

Γιατί όχι ένα ζαχαροπλαστείο;

“Όλα τα χρόνια που ζούσα στο Λονδίνο και εργαζόμουν σε κουζίνες εστιατορίων, ξενοδοχείων και ζαχαροπλαστείων, όσο κι αν απολάμβανα τη δημιουργία, το μεγάλο μου παράπονο ήταν ένα: ότι όταν τα γλυκά έφευγαν από τα χέρια μου, δεν έβλεπα ποτέ τον καρπό του κόπου μου να φτάνει στον πελάτη. Όταν εργαζόμουν στο εστιατόριο The Wolseley, στo Piccadilly, μια μέρα, ο head chef μου ζήτησε να ανεβάσω  στο tearoom τις Sachertorte που είχαμε μόλις φτιάξει. Με έβαλε να φορέσω φρεσκοσιδερωμένη ποδιά και ψηλό καπέλο, μου φόρτωσε στο καροτσάκι τις τρεις ολόφρεσκιες Sachertorte μέσα σε τρεις κρυστάλλινες πιατέλες με καμπάνα και με έστειλε επάνω. Μόλις μπήκα στο tearoom και άρχισα να τις τοποθετώ επάνω στο κεντρικό, στρογγυλό τραπέζι με όλα τα υπόλοιπα γλυκά, όλα τα βλέμματα στράφηκαν επάνω μου. Οι πελάτες άρχισαν να με ρωτάνε με ενθουσιασμό τι είναι αυτές οι λαχταριστές τούρτες και αν μπορούν να έχουν ένα κομμάτι, οπότε αμέσως φώναξα τον σερβιτόρο για να τους εξυπηρετήσει. Ήξερα ότι έπρεπε να γυρίσω γρήγορα στην κουζίνα για να μη με κατσαδιάσει ο σεφ, αλλά στάθηκα για λίγο στη γωνία να κρυφοκοιτάξω: το βλέμμα απόλαυσης και τα χαμόγελα στο πρόσωπο του κόσμου ήταν για μένα μια στιγμή επιφοίτησης! Τότε κατάλαβα ότι, όταν έρθει η ώρα να κάνω κάτι δικό μου, αυτό το κομμάτι δεν μπορεί να λείπει – έπρεπε με κάποιο τρόπο να μπορώ να το ζω, γιατί αυτή είναι η πιο ωραία ανταμοιβή. Γι’ αυτό, λοιπόν, όχι ζαχαροπλαστείο.”

Τι απολαμβάνεις περισσότερο; Την δημιουργία των γλυκών ή την διαδικασία σερβιρίσματος;

“Μπορώ να πω πως είναι 50/50 και στην καθημερινότητά μου τα δύο αυτά κομμάτια αλληλοσυμπληρώνονται. Το baking είναι απολαυστικό (ειδικά όταν έρχεται η ώρα της δημιουργίας και των πειραματισμών με καινούργιες συνταγές), αλλά χωρίς το σέρβις η ευχαρίστηση είναι μισή.”

Ποιο είναι  το αγαπημένο στοιχείο της δουλειάς σου;

“To ωραιότερο πράγμα είναι ότι έχω καταφέρει να την οργανώσω με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνω όλα όσα με ευχαριστούν: το baking, τα tea parties και οι εκδηλώσεις μοιράζονται τον χρόνο μου μαζί με το blogging, το food styling και το food photography και γεμίζουν δημιουργικά την καθημερινότητά μου έτσι ώστε να μη βαριέμαι ποτέ!”

Τι σημαίνει για εσένα «vintage» και τι «afternoon tea»;

“Το vintage, όποιος με γνωρίζει απο κοντά, ξέρει ότι για μένα είναι στάση ζωής. Ξεκίνησε ως fascination με τα έπιπλα του παππού και της γιαγιάς και τις ταινίες που έβλεπα μικρή στην τηλεόραση και ζήλευα τα φουστάνια με κρινολίνο. Εξελίχθηκε σε ανάγκη  να αποκτήσω και να περισώσω ό,τι παλιό συναντούσα και με γοήτευε – είτε ήταν ένα γούνινο καπέλο από αλεπού με διχτυωτό βέλο που μου χάρισε κάποιος συγγενής, είτε ήταν ένα τραγούδι σε ένα γρατσουνισμένο 45άρι δισκάκι που ξέθαψα σε κάποιο παλαιοπωλείο είτε ήταν ένα φλιτζάνι τσαγιού που με έκανε να φαντάζομαι από πόσα τραπέζια μπορεί να είχε περάσει πριν φτάσει στο δικό μου. Ώσπου, με τα χρόνια, έγινε τελικά αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς μου – ήταν ζήτημα χρόνου, λοιπόν, να εισχωρήσει και στην επαγγελματική μου δραστηριότητα!”

“Το afternoon tea είναι μια υπέροχη παράδοση φτιαγμένη για να απολαμβάνουμε τη συντροφιά αγαπημένων φίλων συνοδεία τσαγιού και εδεσμάτων. Στην Αγγλία είναι μια ολόκληρη ιεροτελεστία, με πρώτο, δεύτερο και τρίτο πιάτο, αλμυρά finger sandwiches, scones και γλυκίσματα, αλλά και το απαραίτητο savoir vivre που το συνοδεύει. Είναι κάτι που το έζησα από μέσα και από έξω, ως θαμώνας δηλαδή και ως pastry chef, και όταν γύρισα στην Αθήνα, αισθάνθηκα πως ήθελα να το μοιραστώ με το ελληνικό κοινό.”

Ποια ισχυρή ανάμνηση έχεις από τα tea party που διοργάνωνε η γιαγιά σου;

“Δεν μπορώ να επικεντρωθώ σε μια μονάχα ανάμνηση, για μένα είναι περισσότερο ένα παζλ από όμορφες εικόνες: ο βελούδινος καναπές, τα τραπεζάκια ζιγκόν, οι κεντητές λινές πετσέτες επάνω στα γόνατα, τα βαριά παλιομοδίτικα αρώματα των φιλενάδων της, τα μικρούτσικα κρυστάλλινα πιατάκια για το γλυκό του κουταλιού, τα ανεπανάληπτα σαμπλεδάκια με ξινούτσικη μαρμελάδα ροδάκινο, το πορσελάνινο σερβίτσιο που είχε φέρει ο παππούς μου από τη Ρωσία, ενώ στο πικάπ έδιναν και έπαιρναν ο Αττίκ, η Κούλα Νικολαϊδου και η Δανάη Στρατηγοπούλου. Βέβαια, σύμφωνα με τις αφηγήσεις της μαμάς μου, όταν εκείνη ήταν μικρή, τα tea party της γιαγιάς μου ήταν επικά: ξεκινούσαν στις 6 το απόγευμα με τις κυρίες, αλλά αργότερα, όταν στις 9 έφταναν και οι κύριοι, εξελίσσονταν σε μάζωξη με 20-25 άτομα, Συμπεριλαμβανόταν κουμκάν, πινάκλ και μπριτζ, ενώ στο τσακίρ κέφι, χόρευαν ταγκό και βαλς και τα πάρτι διαλύονταν πολύ μετά τα μεσάνυχτα.”

Ποια είναι τα κατάλληλα tips για να γίνει κάποιος ο τέλειος οικοδεσπότης;

“Ένας τέλειος οικοδεσπότης πρέπει να φροντίζει ο κάθε καλεσμένος του να περάσει όμορφα από την ώρα που θα διασχίσει το κατώφλι του σπιτιού του ως την ώρα που θα φύγει. Ένα κάλεσμα έχει επιτυχία όταν την άλλη μέρα ή ακόμα και μετά από πολύ καιρό, οι καλεσμένοι σας το σκέφτονται ακόμα και σας λένε “Τι ωραία που τα είχαμε περάσει τότε!”.”

Τι θεωρείς ότι λείπει από ένα ελληνικό τραπέζι;

” Ένα πράγμα που αγαπώ στη χώρα μας είναι πως είμαστε από τους λαούς που τους αρέσει να ανοίγουν το σπίτι τους στους φίλους τους. Οι τάσεις από το εξωτερικό σήμερα υπαγορεύουν πιο χαλαρές καταστάσεις, όπως brunch και barbecue, ενώ στην καθημερινότητα δεν λείπουν τα καλέσματα για ταινία και πίτσα/σουβλάκι με τους κολλητούς, που επίσης είναι πολύ όμορφα. Μου λείπουν, όμως, εκείνα τα άλλα καλέσματα, τα παλιά, που ως οικοδεσπότες τα σχεδιάζαμε κι ετοιμάζαμε το σπίτι μας μέρες πριν, ενώ ως καλεσμένοι φορούσαμε τα καλά μας για να πάμε, και δεν θα εμφανιζόμασταν επ’ ουδενί χωρίς ένα μπουκέτο λουλούδια ή ένα μπουκάλι καλό κρασί. Δεν είναι ό,τι πιο εύκολο, γιατί οι ρυθμοί της καθημερινότητας σήμερα είναι εξουθενωτικοί, όμως, αυτά τα καλέσματα είναι που γεννούν τις πιο όμορφες αναμνήσεις.”

Είναι στα επόμενα σχέδιά σου η δικιά σου τσαγερί;

“Το πιο άμεσο σχεδιό μου, που προσπαθώ πυρετωδώς να υλοποιήσω αυτό τον καιρό, είναι ένα private tearoom στον χώρο όπου στεγάζεται το εργαστήριό μου. Είναι ένα πολύ όμορφο σπίτι χτισμένο το 1960, με έναν καταπράσινο κήπο, που στο εσωτερικό του έχει διαμορφωθεί σαν  μια σαλοτραπεζαρία βγαλμένη από τις αγαπημένες μου mid-century δεκαετίες. Εκεί, σε λίγο καιρό, θα μπορείτε να κάνετε κράτηση για να διοργανώσετε το tea party σας σε ένα απόλυτα mid-century περιβάλλον. Στο απώτερο μέλλον, βέβαια, η τσαγερί παραμένει το απόλυτο όνειρο που ελπίζω μια μέρα να γίνει πραγματικότητα.”

Και πες πως εγώ θέλω να διοργανώσω ένα tea party στο σπίτι μου. Ποια είναι η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσω;

” Όσο περισσότερο καιρό έχουμε στη διάθεσή μας για να το οργανώσουμε, τόσο το καλύτερο. Από εσάς, χρειάζομαι να γνωρίζω την περίσταση, την τοποθεσία και τον αριθμό των καλεσμένων σας. Στη συνέχεια, σας προτείνω να διαβάσετε το μενού μας και να διαλέξετε ένα από τα πακέτα μας: το καθημερινό Doris Day, το ενδιάμεσο Lucille Ball ή το πολυτελές Grace Kelly. Αφού μου πείτε ποιες από τις γευστικές προτάσεις σας αρέσουν, μπορούμε μαζί να διαμορφώσουμε το τελικό μενού. Από εκεί και έπειτα, δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα: τα αναλαμβάνει όλα η Madame Gâteaux και εσείς απλά απολαμβάνετε!”

Ιnfo: www.madamegateaux.gr & www.madamegateaux.gr

Photo credits: Gertrude Gary Milk, Θοδωρής Μάρκου, Σύλβια Σαμαρά, Κωνσταντίνος Τζέμης, Καλλιόπη Αναγνωστή.