«Το ποδόσφαιρο είναι η πιο όμορφη φωτογραφία που θα μπορούσες να δεις και η πιο όμορφη μουσική που θα μπορούσες να ακούσεις!» Πάντα το πίστευα αυτό.

Το ποδόσφαιρο είναι εικόνα και ήχος σε απόλυτη αρμονία. Εικόνα και ήχος που γίνονται αντιληπτά όχι απαραίτητα από την όραση και την ακοή μας αλλά από μία επιπλέον αίσθηση, την “ποδοσφαιρική”. Εικόνα και ήχος πασπαλισμένα με συναισθήματα κάθε λογής.

Από την στιγμή που θα μπεις στο γήπεδο, το πράσινο του χορταριού, το χρώμα της ομάδας σου που κυριαρχεί στις εξέδρες, οι παίκτες που παρατάσσονται για την σέντρα, οι μονομαχίες, τα γκολ, οι φάσεις, είναι εικόνες που αποθηκεύονται σε ένα βίντεο στοπ καρέ στο μυαλό σου.

Ο ήχος από την άλλη είναι και αυτός βασικό στοιχείο του ποδοσφαίρου, βασικό συστατικό για να ‘νιώσεις’ το ποδόσφαιρο. Πολλοί από εμάς δεν δίνουμε σημασία σε αυτό, το παραβλέπουμε. Μέγα σφάλμα. Είναι ‘ποδόσφαιρο’ όταν βλέπεις το γκολ, την μπάλα στα δίκτυα. Είναι το ίδιο όμορφο ‘ποδόσφαιρο’ όμως και όταν ακούς το γήπεδο να κοχλάζει από ένα μακρόσυρτο “γκοοοοολ”. Τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται τη στιγμή που βλέπεις μια χαμένη ευκαιρία τα νιώθεις και όταν, στην ίδια φάση, έχοντας κλειστά τα μάτια ακούς ένα επιφώνημα διαρκείας από τους υπόλοιπους γύρω σου. Τα τραγούδια των φιλάθλων, τα συνθήματα, οι φωνές των παικτών, τα σφυρίγματα, ο ήχος του δοκαριού είναι όλα μέρος της μαγείας του ποδοσφαίρου.

Έχεις σκεφτεί πώς θα ήταν να ακούς μόνο το ποδόσφαιρο, χωρίς να το βλέπεις; Θα το αγαπούσες το ίδιο; Θα το αγαπούσες γενικά;

Ο κύριος της φωτογραφίας είναι ο Λάντισλαβ Ράντα από την Τσεχία και είναι εκ γενετής τυφλός. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στις κερκίδες του γηπέδου της Μποέμιανς όπου βρέθηκε για να στηρίξει την αγαπημένη του ομάδα. Δίπλα του ο σκύλος – οδηγός του, τα ‘μάτια’ του στο δρόμο, στη ζωή και… στο γήπεδο!

Η ιστορία του Λάντισλαβ είναι πραγματικά υπέροχη. Είναι μια ωδή στην προσπάθεια, την θέληση αλλά και την αγάπη που μπορεί να νιώσει κάποιος για το ποδόσφαιρο. Είναι ένα μάθημα ζωής.

Ο Λάντισλαβ επισκέφτηκε το γήπεδο της Μποέμιανς για πρώτη φορά στα δέκα του χρόνια μαζί με τον πατέρα του. Από τότε δεν παραλείπει να πηγαίνει στο γήπεδο μερικές φορές τον χρόνο, παρέα πάντα με τον σκύλο του (έναν από τους πολλούς), για να υποστηρίζει την αγαπημένη του Μποέμιανς.

Ο Ράντα, όπως είναι λογικό, ξέρει, γνωρίζει, αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο μόνο σαν ‘ήχο’. Από αυτό που ακούει όταν βρίσκεται στο γήπεδο και από τις αντιδράσεις των γύρω του. Αυτό απολαμβάνει! Σε αυτό βρίσκει χαρά και ικανοποίηση. Στους ήχους που δημιουργεί το ποδόσφαιρο! Στις φωνές των φιλάθλων, στα συνθήματα, στις κραυγές των παικτών, στον ήχο της σφυρίχτρας του διαιτητή, στον ήχο που κάνει η μπάλα όταν την κλωτσάει το πόδι ενός ποδοσφαιριστή. “Θα μπορούσα να κάθομαι μπροστά από μία τηλεόραση και να ακούω τον αγώνα, αλλά δεν θα ήταν το ίδιο, δεν θα άκουγα αυτόν τον ήχο. Λατρεύω τον ήχο που κάνει η μπάλα όταν την κλοτσάς”, λέει ο ίδιος.

Ο Λάντισλαβ Ράντα αντιμετώπισε και αρκετές δυσκολίες όμως, καθώς δεν δέχονταν πάντα τους σκύλους του στο γήπεδο. Ευτυχώς όμως βρέθηκε λύση και έτσι μπορούν και οι δυο να απολαμβάνουν τον αγώνα.

Ο Ράντα δεν έχει δει ποτέ του γήπεδο, δεν ξέρει τις διαστάσεις του. Ξέρει που πάει όμως. Δεν έχει δει ποτέ το χρώμα του χορταριού, το χρώμα της μπάλας. Όμως, λατρεύει τον ήχο της. Γιατί ναι, η μπάλα έχει ήχο! Δεν έχει δει το “γκολ”, την μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα από την προσπάθεια των παικτών. Το έχει ‘δει’ όμως μέσω των συναισθημάτων του, το φωνάζει, αυτό περιμένει όταν πάει στο γήπεδο. Αυτήν την συναισθηματική έκρηξη που ακολουθεί την έκρηξη και τις φωνές της κερκίδας μετά την επίτευξη κάποιου τέρματος. Μια έκρηξη που δεν χρειάζεται η όραση για να την δεις, για να την νιώσεις. Την αντιλαμβάνεσαι με την… ποδοσφαιρική σου αίσθηση!

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο για τον Λάντισλαβ Ράντα.

Αγάπησε το ποδόσφαιρο ακούγοντάς το! Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από αυτό για το μεγαλείο την ανθρώπινης ψυχής και την ομορφιά του ποδοσφαίρου;