«Θέλω να κάνω σεξ με έναν μικρότερο»μου έγραψε σε ένα Q&A μια follower και αναρωτήθηκα γιατί για εμάς τις γυναίκες αποτελεί ταμπού ή ακόμα και απαγορευμένη φαντασίωση το να κάνουμε σεξ ή σχέση με έναν νεότερο από εμάς άνδρα; Γιατί μας το έχει απαγορεύσει και αυτό η πατριαρχία αγάπη μου, σκέφτηκα αμέσως.
Διότι η πατριαρχία θέλει τη γυναίκα νεότερη, ώστε να αποτελεί την αναπαραγωγική μηχανή. Επειδή σύμφωνα με την πατριαρχία, ο άνδρας δεν παροπλίζεται ποτέ σεξουαλικά, ενώ η γυναίκα μετά από την ηλικία που σταματά να μπορεί να κάνει παιδιά θεωρείται άχρηστη. Επίσης σεξ για τη γυναίκα στο καθεστώς της πατριαρχίας σημαίνει αυτομάτως ενοχή, συστολή και τεκνοποίηση, όχι ηδονή. Η ευχαρίστηση είναι συνδεδεμένη μόνο με τον άνδρα.
Όλα αυτά τα πολύ κακά στερεότυπα είναι που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας και να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας αδιαφορώντας επιτέλους για το τι βολεύει τους άλλους να κάνουμε και τι όχι.
Το καθεστώς της πατριαρχίας θέλει τον άνδρα να παντρεύεται γυναίκες αρκετά ως πολύ μικρότερές του. Μάλιστα όσο μικρότερες του, τόσο μεγαλύτερη η επιτυχία του. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι περισσότεροι άνδρες εξαργυρώνουν την επιτυχία των 50s τους με μια κατά 20 χρόνια νεότερη σύζυγο, την επονομαζόμενη και γυναίκα τρόπαιο. Νέα, όμορφη και σύμβολο γονιμότητας προορίζεται για να αποδείξει περίτρανα πως η μπογιά του περνάει ακόμα και μάλιστα περισσότερο από ποτέ.
Στα 31 μου χρόνια έκανα μια πολύ όμορφη σχέση με έναν σύντροφο που ήταν τότε 20 ετών. Μείναμε μαζί ένα χρόνο και την θυμάμαι σαν μια από τις πιο όμορφες περιόδους της ζωής μου. Το ίδιο ισχύει και για εκείνον όταν το συζητάμε τώρα, πολλά χρόνια μετά. Βέβαια τότε, οι περισσότεροι είχαν να σχολιάσουν στερεοτυπικά αυτή τη σχέση. Κανείς δεν ήταν έτοιμος για τη σχέση μας λες και τον είχαμε ρωτήσει να μας πει τη γνώμη του ή να μας δώσει την άδειά του. Δεχόμουν συνεχώς τον χαρακτηρισμό cougar κι εκείνος άκουγε συχνά ότι ήταν toy boy. Η κοινωνία είχε και για τους δυο μας ένα συμπέρασμα χωρίς να εμβαθύνει περισσότερο στο ποιες ήταν ανάγκες ή τα συναισθήματά μας. Εμείς οι δυο ήμασταν πολύ καλά μαζί, η κοινωνία είχε το πρόβλημα.
Αυτό που διαπιστώνω σήμερα στα 40 μου χρόνια είναι ότι αρέσω σε άντρες όλων των ηλικιών. Πλέον το target group μου έχει τεράστιο εύρος και με φλερτάρουν άνδρες με συν πλην είκοσι χρόνια διαφορά ηλικίας από εμένα. Δηλαδή μπορεί να με φλερτάρει κάποιος που είναι 20 χρονών με την ίδια ευκολία που θα το κάνει κάποιος που είναι 60. Κι αν σου κάνουν και τα δυο εντύπωση, να μην σου κάνουν.
Οι άντρες έχουν την αυτοπεποίθηση ότι και στα 20 και στα 60 μπορούν να έχουν μια γυναίκα η οποία είναι 20 χρόνια μεγαλύτερη και 20 χρόνια μικρότερή τους. Όλες τις αμφιβολίες τις έχουν οι γυναίκες.
Η αλήθεια είναι ότι με έναν μεγαλύτερο άνδρα μαθαίνεις τη ζωή ενώ με έναν μικρότερο τη χαίρεσαι. Έχω βρεθεί και με τον μεν και με τον δε και αυτό είναι το συμπέρασμα που έβγαλα. Οι άνδρες μπορεί θεωρητικά να μη μεγαλώνουν ποτέ , όμως βαραίνουν σύντομα. Aντιθέτως οι γυναίκες ωριμάζουν γρήγορα, αλλά κουράζονται αργά. Κάπου εκεί λοιπόν βρίσκω ότι τα κατάλληλα ματσαρίσματα είναι μια γυναίκα νέα, να έχει έναν μεγαλύτερο σύντροφο και όταν είναι μεγάλη να έχει έναν μικρότερο. Αυτό είναι καλό και για τους δυο. Καλύτερο από όλα βέβαια ίσως είναι να έχει έναν lifetime σύντροφο όμως αυτό πλέον είναι σχεδόν ουτοπικό καθώς οι σχέσεις περνάνε κρισάρα.
Όταν βγήκα με κάποια αγόρια που ήταν μικρότερα από εμένα κατά είκοσι χρόνια διαπίστωσα ότι μεγάλο ρόλο παίζει όχι τόσο η ηλικία, αλλά ο χαρακτήρας τους, κάτι που λίγοι συνυπολογίζουν.
Υπήρχε κάποιος που στα 20 του χρόνια έκανε κινήσεις που δεν έβλεπα ακόμα και σε μεγάλους άντρες και άλλος που φερόταν σαν κακομαθημένο παιδάκι. Οπωσδήποτε η εμπειρία βοηθά τους ανθρώπους, αλλά η συμπεριφορά τους είναι κάτι που μαθαίνεται από πολύ νωρίς και στα είκοσί τους χρόνια πλέον φαίνεται τι άνθρωποι έγιναν. Μπορείς να το διαπιστώσεις από πολύ μικρές και απλές κινήσεις που κάνουν στην καθημερινότητά τους και από αυτές φαίνεται η ποιότητα της ψυχής τους.
Σημαντικό ρόλο επίσης παίζει το μορφωτικό και κοινωνικό υπόβαθρο, καθώς και αν το παιδί έχει ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά από την οικογένειά του, κάτι που συμβαίνει στους επαγγελματίες αθλητές οι οποίοι ζουν μόνοι από πολύ νωρίς και σε μεγάλο βαθμό υποστηρίζουν και τις οικογένειές τους. Διαφορετικά ωριμάζει ένας άνθρωπος 20 ετών όταν εργάζεται και βιοπορίζεται μόνος του, σε σχέση με κάποιον που σπουδάζει σε άλλη πόλη με την οικονομική βοήθεια των δικών του, και αλλιώς ένας που ζει στο πατρικό του με το χαρτζιλίκι των γονιών. Οι συνθήκες λοιπόν της ζωής του παίζουν καταλυτικό ρόλο.
Μέσα από τα ραντεβού λοιπόν που βγήκα με μικρότερους σε ηλικία από εμένα άντρες και ναι, δεν θα φοβηθώ να το πω, μπορεί η διαφορά μας να άγγιζε και τα 20 χρόνια, αφού εγώ έκλεισα τα γενναία 40 μου πριν λίγους μήνες, έμαθα πολλά.
Δεν θα πω ότι η επικοινωνία ήταν ιδανική καθώς πρόκειται για μια γενιά η οποία δεν έχει καν διαχειριστεί το νόμισμα της δραχμής και δεν έχει εικόνα της κασέτας. Αν δεν συναναστραφείς με έναν άνθρωπο τόσο νέο, δεν συνειδητοποιείς πόσο εσύ έχεις μεγαλώσει. Και τελικά πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται, αυτός είναι μικρός ή εγώ μεγάλη; Ειδικά όταν διαπιστώνεις ότι ξέρει να χειρίζεται άριστα το Tik Tok ή παίζει ατελείωτες ώρες LoL στον υπολογιστή του. Δεν θα καταλάβει όλα όσα λες, σκέφτεσαι και κάνεις, ούτε εσύ αντίστοιχα. Μπορεί να πρέπει να εξηγήσεις κάτι αρκετές φορές. Μπορεί να καταλαβαίνεις κάτι πριν το πει ή πριν το κάνει. Θα χρειαστεί να συγχωρείς λόγια και πράξεις. Αλλά αυτό σημαίνει 20 χρόνια μεγαλύτερη. Χάσμα των γενεών λέγεται, και ναι, υπάρχει.
Υπάρχει χωρίς όμως να είναι απαγορευτικό ανάμεσα σε δυο ενήλικες που αρέσουν ο ένας τον άλλον και περνάνε καλά μαζί. Ναι είναι πολύ αναζωογονητικό να είσαι με ένα αγόρι που δεν κουβαλάει πάνω του όλα τα ψυχολογικά του κόσμου από τις αναρίθμητες πρώην που τον πλήγωσαν. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις στα μάτια του αυτή τη σπίθα για να γνωρίσει το άγνωστο, πως σε ρωτάει και ακούει προσεκτικά όσα έχεις να του πεις, πως προσπαθεί να γίνεται όλο και καλύτερος για να σε κατακτήσει. Να είναι ορεξάτος, να έχει πλάκα, να είναι ακούραστος. Επίσης είναι βελτιωμένος σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές στις ιδέες και στις αντιλήψεις, ενώ δεν έχει φάει τόσα στραπάτσα στη ζωή του ώστε να είναι στραβωμένος με όλο τον κόσμο. Τέλος έχει μέλλον. Τον βλέπεις σιγά σιγά να πετυχαίνει, να αντρώνεται και κάπως παράξενα έτσι βαθιά μέσα σου είσαι περήφανη.
Αυτό όμως που θέλω να πω γράφοντας αυτό το κείμενο είναι ότι η κάθε μια από εμάς πρέπει να έχει την ελευθερία να διαχειρίζεται τη ζωή της όπως επιθυμεί και να μην καταπιέζεται από τη γνώμη των άλλων.
Αρχικά λοιπόν θα έπρεπε όλοι να ασχολούνται με τις δουλειές τους και όχι με την προσωπική ζωή των τρίτων, όμως επειδή αυτό θα αργήσει να γίνει, ας κάνει τουλάχιστον η κάθε μία μας αυτό που θέλει αδιαφορώντας για το αν κατά δεκατρία χρόνια νεότερος σύντροφός μας είναι κάτι που εγκρίνει η γειτόνισσα. Μακάρι η γειτόνισσα να είναι μια μέρα τόσο ευτυχισμένη που να μην την ενδιαφέρει να χώσει τη μύτη της σε κανενός άλλου τις υποθέσεις. Και επίσης να θυμάσαι ότι το προνόμιο του μικρότερου συντρόφου δεν είναι ή έστω δεν πρέπει να είναι μόνο ανδρικό. Πρέπει να είναι ανθρώπινο, όπως και όλα τα δικαιώματα γενικότερα.
