Πέρα από το προφανές ενοχικό σύνδρομο που μας πιάνει στη σκέψη ότι πετάμε φαγητό τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε γύρω μας, ο περιορισμός της τροφής που πάει χαμένη κάνει καλό και στο πορτοφόλι μας και στο περιβάλλον! Και πώς θα το καταφέρουμε αυτό;
- αρχικά κοιτάμε κάθε βδομάδα εξονυχιστικά το ψυγείο μας, δίνοντας έμφαση σε φρούτα, λαχανικά και γαλακτοκομικά που χαλάνε εύκολα. Έπειτα κάθε 3-4 μήνες κοιτάμε και τα ντουλάπια μας για συσκευασίες που πρέπει να καταναλωθούν επειδή πλησιάζει η ημερομηνία λήξης τους.
- οργανώνουμε το φαγητό της εβδομάδας και μαγειρεύουμε όσο έχουμε σκοπό να φάμε. Αν ζούμε με χορηγίες από μαμάδες-θείες κλπ. μοιράζουμε σε μερίδες και αν δεν έχουμε σκοπό να τρώμε μια εβδομάδα φασολάκια, καταψύχουμε.
- επαναχρησιμοποιούμε κάποια γεύματα. Τι σημαίνει αυτό: αν έχουν περισσέψει λίγα φασολάκια που δεν αποτελούν μερίδα, συμπληρώνουμε με ένα μπιφτέκι ή μια κονσέρβα τόνου. Αν έχει μείνει ελάχιστο μαγειρευτό κρέας, βράζουμε μακαρόνια ή ρύζι κοκ.
- ελέγχουμε συχνά τα σκουπίδια μας για να καταλάβουμε που κάνουμε λάθος. Υπολογίζουμε λάθος ποσότητες; ψωνίζουμε περισσότερο από αυτό που μπορούμε να καταναλώσουμε;
- μια φορά την εβδομάδα μαζεύουμε τα «κρίμα είναι να το πετάξω» και τα καταναλώνουμε σαν να βρισκόμαστε σε ένα μίνι μπουφέ.
- αν υπάρχουν τρόφιμα τα οποία δεν έχουν μαγειρευτεί αλλά είναι ένα βήμα πριν τα σκουπίδια ψάχνουμε για συνταγές ώστε να τα αξιοποιήσουμε πχ. φτιάχνουμε μια σπιτική πίτσα ή μια τυρόπιτα με τα τυριά που χαροπαλεύουν ή κάνουμε smoothie τα φρούτα που ζούνε οριακά ή σάλτσα ντομάτας από τις ντομάτες που έχουν παρα-ωριμάσει, ακόμα και ρυζόγαλο από το γάλα που είναι έτοιμο να λήξει.
- αν όλα αποτύχουν καλούμε φίλους και μοιραζόμαστε!
www.facebook.com/grafeiodiatrofis
(Φωτογραφία: Sweet Green)
