Έχει ο άνθρωπος μια μανία να φτιάχνει πράγματα, να οδηγείται σε λάθος χρήση και μετά να ψάχνει γυρισμό. Φτιάξαμε το πλαστικό, το βάλαμε παντού, καταστρέψαμε το περιβάλλον. Και τώρα ψάχνουμε τον τρόπο να τα κάνουμε όλα βιοδιασπώμενα. Φτιάξαμε τις πόλεις, μεταφερθήκαμε όλοι εκεί, έπηξαν οι πρωτεύουσες και τώρα ψάχνουμε τρόπους να αποκεντρωθούμε. Βρήκαμε τον καρπό του καφέ, τον λατρέψαμε, το παρακάνουμε και ψάξαμε τρόπο να του αφαιρέσουμε την καφεΐνη για καλό δικό μας αλλά και των γύρω μας.
Και με τα social media τα ίδια. Φτιάξαμε ένα, συνδεθήκαμε. Και δεύτερο, συνδεθήκαμε. Και τρίτο και πάει λέγοντας. Και έγιναν τόσο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, που εισβάλλουν μέσα στη μέρα μας σε ώρες απρόσμενες. Τότε που είναι δύσκολο να ελέγξουμε την επίδραση που έχουν στον ψυχισμό μας.
Ήταν θέμα χρόνου να αρχίσουμε μέσα από τις εικόνες που μας κατακλύζουν να συγκρίνουμε τον εαυτό μας και τη ζωή μας με αυτά που βλέπουμε. Με τη σύγκριση όμως αυτή δεν μπορούν παρά να μας δημιουργηθούν άσχημα συναισθήματα. Αίσθημα κατωτερότητας, ζήλεια, έλλειψη αυτοπεποίθησης, απογοήτευση, θλίψη.
Κι έτσι σαν το πλαστικό και τις πρωτεύουσες και τον καφέ, τώρα πρέπει να βρούμε τρόπους να γυρίσουμε πίσω στην ασφάλεια της ψυχής μας. Όχι με το να μην χρησιμοποιούμε τα social media, αυτό είναι μάλλον δύσκολο πια. Αλλά μπορούμε να βάζουμε τα φίλτρα μας. Σαν αυτά που έχουν και τα social, αλλά για προστασία δική μας αυτή τη φορά.
Βήμα πρώτο: αποδεχόμαστε την κατάσταση
H Jo Love, βραβευμένη σύμβουλος ψυχικής υγείας, υποστηρίζει πως όλοι οι άνθρωποι είναι προγραμματισμένοι να σκέφτονται πως η ζωή κάποιου άλλου ίσως είναι καλύτερη από τη δική του. Μην το πας μακριά, σκέψου την επαφή σου με τη σύγκριση από τα πρώτα κιόλας βήματά σου στο σχολείο.
Όλο και κάποιος σε ρωτούσε ποιος είναι ο καλύτερος μαθητής στην τάξη και ποιος είναι ο πιο ψηλός. Ποιο κορίτσι κατάφερε να κάνει σπαγγάτο στο μπαλέτο και ποια έβαλε πρώτη πουέντ. Ποιος έκανε την καλύτερη ζωγραφιά και μετά ποιος πέρασε πρώτος στο πανεπιστήμιο.
Στατιστικά δεν ήσουν εσύ η απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις. Αρνητικά συναισθήματα, καλώς ήρθατε. Αλλά ακόμη κι αν ήσουν το παιδί θαύμα, η σύγκριση θα είχε τρυπώσει μέσα σου, αυξάνοντας το άγχος και τον ανταγωνισμό.
Αποδέξου ότι είναι στη φύση μας να συγκρίνουμε τη ζωή μας με εκείνες των άλλων. Σταμάτα λοιπόν να σε κατηγορείς γι’ αυτή σου τη συνήθεια, σαν να μη σου έφταναν όλα τα άλλα.
Βήμα δεύτερο: εντοπίζουμε τι μας επηρεάζει αρνητικά
Δεν μας επηρεάζουν όλους τα ίδια, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όταν εσύ μπορεί να ζηλεύεις τον travel blogger φίλο σου που ταξιδεύει και πληρώνεται και οι φωτογραφίες του κάνουν το σαγόνι σου να πέφτει, την ίδια ώρα εκείνος μπορεί να ζηλεύει τη θαλπωρή του σπιτιού και της οικογένειάς που του λείπει.
Όταν ζηλεύεις τα καλογυμνασμένα κορμιά που ακόμη και με χιόνια ανεβάζουν φωτογραφίες με μαγιό, οι κάτοχοί τους μπορεί να σε ζηλεύουν που μες στα χιόνια μπορείς να απολαύσεις το ζεστό σου ρόφημα σοκολάτας χωρίς να «θολώνει» το six pack -που δεν έχεις-.
Αυτή η σύγκριση δεν τελειώνει ποτέ. Όσο πιο πολύ χώρο της δίνεις, τόσο περισσότερο τροφοδοτείται. Παρατήρησε τον εαυτό σου, εντόπισε ποιες εικόνες είναι εκείνες που σε φέρνουν σε αμήχανη θέση και αναρωτήσου γιατί. Εσύ θα ήθελες να τα παρατήσεις όλα και να γίνεις travel blogger; Αν ναι, επιδίωξέ το. Αν όχι, κάτσε εκεί που κάθεσαι, γνωρίζοντας πως είναι επιλογή σου.
Βήμα τρίτο: συνειδητοποιούμε πως όλο αυτό είναι μια ψευδαίσθηση
Μια φωτογραφία είναι μια βιτρίνα λουστραρισμένη. Και μια στιγμή της ζωής μας, αλίμονο αν δεν είχε και λούστρο και χρυσόσκονη και πυροτεχνήματα. Αλλά σίγουρα δεν είναι όλη μας η ζωή έτσι. Δεν μπορούμε λοιπόν να συγκρίνουμε τη στιγμή χρυσόσκονης του διαδικτυακού μας φίλου ή του διάσημου που ακολουθούμε με ολόκληρη τη ζωή μας. Είναι ανόμοιο, ανώφελο και επικίνδυνο.
Στην τελική, σκέψου τις φωτογραφίες που εσύ ο ίδιος ανεβάζεις. Αγκαλιά με το ζευγάρι σου και τα χαριτωμένα σας σκουφιά, τρέχετε με το μαλλί ανέμελο στην παραλία καταχείμωνο τα δυο σας. Cute. Αλλά Κυριακή πρωί. Μετά από μια Παρασκευή αναδόμησης και ένα αναζωογονητικό Σάββατο.
Και φτάνει η Τετάρτη και βαραίνει η εβδομάδα από την κούραση και τα άγχη. Και τότε ξεχνάει το ταίρι σου να σε ρωτήσει πώς πήγε η δουλειά. Άσε που δεν σου είπε το πρωί πως τέλειωσε η οδοντόκρεμα κι έφυγες έτσι και τώρα εσύ του μιλάς με υφάκι. Εκείνος δεν έχει ιδέα γιατί και απορεί.
Τσεκαρισμένο, μέχρι Πέμπτη βράδυ δεν θα μιλιόσαστε. Αυτό δεν αναιρεί την Κυριακή σας στην παραλία, αυτή είναι δική σας και δεν σας την παίρνει κανείς. Δεν θυμίζει όμως σε τίποτα την εικόνα της Πέμπτης σου, και πάλι καλά. Όλα μέσα στη ζωή είναι. Αλλά δεν είναι κρίμα να συγκρίνεις την Κυριακή κάποιου με τις Πέμπτες σου;
Βήμα τέταρτο: η μόνη σύγκριση που μας χρειάζεται είναι με τον ίδιο μας τον εαυτό
Θυμήσου πως δεν ξεκινάμε όλοι από το ίδιο σημείο μηδέν. Οποιαδήποτε λοιπόν σύγκριση με άλλους είναι παράτολμη και δε λαμβάνει υπόψη ένα σκασμό παράγοντες. Γι΄ αυτό, η μόνη ωφέλιμη σύγκριση που μπορείς να κάνεις, είναι με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Πού ήσουν, πού έφτασες και πού ήθελες να φτάσεις. Πόσο προσπάθησες στο παρελθόν και πόσο ανταμείφθηκες μετά ή πόσο δεν πήγαν τα πράγματα όπως στόχευες και πρέπει να προσπαθήσεις παραπάνω ή με διαφορετικό τρόπο.
Πόσο ευτυχισμένος είσαι και πόσο θα ήθελες να είσαι. Τελικά, σύγκρινε τη ζωή σου με τη ζωή που ονειρεύεσαι εσύ και μόνο εσύ και ψαχούλεψε τον τρόπο να φτάσεις όσο πιο κοντά στη δεύτερη γίνεται.
