Χρειάστηκα περισσότερο καιρό απ’όσο θα έπρεπε για να μάθω πώς ξεκίνησε η ιδέα του self-care. Βλέπεις, για να πεισθούν οι άνθρωποι να αγαπήσουν και να φροντίσουν τον εαυτό τους, χρειάστηκαν μία αρκετά παραστατική παρομοίωση. Καλούνται, λοιπόν, να ξαναφέρουν στο μυαλό τους μία από τις οδηγίες που ακούν προτού απογειωθεί ένα αεροπλάνο: “…τοποθετήστε πρώτα τη δική σας μάσκα οξυγόνου κι έπειτα βοηθήστε τους υπόλοιπους”.

Ωστόσο, μία ολόκληρη κοινωνία εκεί έξω μάς προετοιμάζει για το αντίθετο

Αν το καλοσκεφτείς, είναι μία τέτοια οδηγία σε αεροπορικά ταξίδια είναι απολύτως λογική. Πώς θα βοηθήσεις το παιδί σου να φορέσει τη μάσκα του, αν δεν κατάφερες να τη φορέσεις εσύ πρώτα; Και πώς θα βοηθήσεις οποιονδήποτε άλλον σε ανάγκη; Γιατί όμως η μόνη φορά που καλούμαστε να βάλουμε ξεκάθαρα τους εαυτούς μας μπροστά από όλους, είναι μία τέτοια ακραία περίπτωση; Γιατί στην καθημερινότητα δεν δρούμε περισσότερο με αυτό το σκεπτικό.

Μεγαλώνουμε σε μία κοινωνία που έχει πολύ διαφορετικές προσδοκίες από εμάς. Χρειάζεται να είμαστε αλληλέγγυοι και αποδεικνύουμε την καλοσύνη μας με βάση τον αλτρουισμό. Πολύ γρήγορα, το self-care και όλες οι πρακτικές που εκείνο προτείνει, θεωρήθηκαν εγωιστικές. Κανείς όμως δεν υπονόησε ότι με το να φροντίζουμε κατάλληλα τους εαυτούς μας, σημαίνει ότι “πατάμε” όλους τους υπόλοιπους.

Αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι είναι ανθρώπους γύρω σου που σε ενθαρρύνουν να φροντίσεις τον εαυτό σου. Αρκεί μόνο ένας φίλος ή μία φίλη για να πει: “Θέλω να φροντίζεις τον εαυτό σου”. Έτσι, θα μπορέσεις να το πάρεις κι εσύ στα σοβαρά, ακόμα κι αν χρειάζεται να το δεις ως κάτι που σου ζητήθηκε. Στην πραγματικότητα, θα είναι μία διαρκής υπενθύμιση για να μην αφήνεις ποτέ τον εαυτό σου πίσω, στα χαμένα.

Χρειάζεσαι έστω κι έναν άνθρωπο που θα σε κάνει να νιώσεις ασφάλεια για τις ανάγκες. Έναν άνθρωπο που θα κατανοήσει ότι αυτές σου οι ανάγκες είναι απολύτως φυσιολογικές και όχι κάτι εγωιστικό. Αρκετή πίεση έχουμε δεχτεί από τους γύρω μας. Θα έχεις καταλάβει μέχρι σήμερα ότι οι άλλοι πάντα θα έχουν άποψη για τις επιλογές σου. Αν, λοιπόν, δεν μπορείς να σταματήσεις να σε νοιάζει τι θα πουν, μίλα σε εκείνον τον άνθρωπο της ζωής σου που ποτέ δεν σε κρίνει για αυτές.