Το πρόβλημα των σύγχρονων γονιών είναι ο χρόνος, που αφιερώνουν τα παιδιά τους στα ηλεκτρονικά μέσα και στις οθόνες.

Το πρόβλημα έγινε πολύ έντονο, ιδιαίτερα μετά την κλεισούρα της πανδημίας. Υπάρχουν παιδιά, που γεννήθηκαν μέσα στην πανδημία και κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά στον κόσμο μόλις τώρα. Οπότε και είναι απόλυτα φυσιολογικό, να είναι περισσότερο συνδεδεμένα με το τάμπλετ, παρά με την φύση και τον έξω κόσμο.

Πλέον, το όνειρο του κάθε γονέα είναι να δει το παιδί του να παίζει έξω, να ζωγραφίζει και να κάνει χειροτεχνίες και φυσικά να διαβάζει βιβλία. Κι επειδή ακριβώς, δεν κάνει τίποτα από όλα αυτά, οι γονείς ανησυχούν ολοένα και πιο πολύ.

Το πρόβλημα

Αυτή λοιπόν, η προσήλωση του παιδιού σου στην οθόνη του κινητού, του τάμπλετ ή του υπολογιστή δεν προκαλεί θέματα μόνο στην κοινωνικοποίησή του, αλλά δημιουργεί θέμα και στην εγκεφαλική του λειτουργία.

Σύμφωνα με έρευνες, η παρατεταμένη χρήση της οθόνης αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος τον παιδιών συνδέεται και δικτυώνεται. Πιο συγκεκριμένα, παρατηρείται μια αδυναμία στη δομική ακεραιότητα του τμήματος του εγκεφάλου, που έχει να κάνει με την επικοινωνία, τη γλώσσα και τις γραφικές δεξιότητες.

Παράλληλα, η υπερβολική χρήση, απομονώνει το παιδί από το περιβάλλον του και το αποκόβει από δημιουργικές δραστηριότητες. Και φυσικά, πάντα ελοχεύει ο κίνδυνος του περιεχομένου, που παρακολουθεί το παιδί.

Η λύση

Με βάση αυτά τα δεδομένα λοιπόν, η πρώτη σου κίνηση θα ήταν να αποσυνδέσεις όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές, να αρπάξεις το παιδί και να αρχίσεις να τρέχεις μέχρι που να μην πιάνει ίντερνετ.

Ωστόσο, ο σύγχρονος κόσμος της διασύνδεσης, στον οποίο έχεις φέρει το παιδί σου, απαιτεί να είσαι συνδεδεμένος, ή αλλιώς online. Οπότε, τελικά ίσως και να μην έχεις πολλές επιλογές.

Ή μήπως έχεις;

Σε κάθε πρόβλημα πρέπει να βρίσκεις και μια λύση. Και συνήθως, αυτή η λύση είναι κάπου ενδιάμεσα. Από το να επιστρέψεις λοιπόν, στην παλαιολιθική εποχή, προτιμότερο είναι να συμβιβαστείς με τη νέα κατάσταση, υπό όρους.

#1: Βάλε κανόνες από την αρχή.

Όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο. Βάλε όρια και κανόνες στη χρήση της οθόνης. Υιοθέτησε ένα ωράριο, που θα βολεύει κι εσένα και το παιδί.

Όσο πιο σύντομα το μάθεις να σέβεται τα όρια και να τηρεί τα ωράρια, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Απλά τήρησε το αρχικό σου πλάνο.

Βέβαια, όσο μεγαλώνει το παιδί, αναγκαστικά θα πρέπει να αναπροσαρμόζεις. Όχι τραγικές αλλαγές, αλλά λογικές.

#2: Βρες εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης.

Όσο δύσκολο κι αν είναι, καλό είναι να βρίσκεις λίγο χρόνο, έστω και μισή ώρα, να κάνεις πράγματα με το παιδί.

Δηλαδή, να βρεις τρόπους να το απασχολείς εκτός οθόνης. Πηγαίνετε μια βόλτα, κάντε ποδήλατο, ζωγραφίστε ή απλά παίξτε. Δώσε του να καταλάβει ότι μπορεί να περάσει όμορφα και με άλλους τρόπους.

#3: Κοινωνικοποίησέ το.

Το ιδανικό θα ήταν να έχεις φίλους στον κύκλο σου, που έχουν κι αυτοί παιδιά και να κανονίζετε να παίζουν μαζί. Αυτές οι “κληρονομικές” φιλίες μένουν για πάντα.

Σε αντίθετη περίπτωση, μπορείς να βασιστείς σε γνωριμίες από το σχολείο ή από άλλες δραστηριότητες. Κανόνισε έναν καφέ με άλλες μαμάδες, έτσι ώστε να παίξουν τα παιδιά, αλλά μακρυά από οθόνες και κινητά.

Μια άλλη καλή λύση είναι η παιδική χαρά. Μισή ωρίτσα είναι αρκετή για να παίξει, να κοινωνικοποιηθεί και για να “ξελυσσάξει”.

#4: Κανόνισε εξωσχολικές δραστηριότητες.

Η καλύτερη λύση είναι ο αθλητισμός. Βρες ένα σπορ που να του αρέσει και απλά κάνε εγγραφή. Θα του κάνει πολύ καλό κι επιπλέον θα μπορεί να εκτονώνεται.

Αν δεν είναι και πολύ αθλητικός τύπος, υπάρχουν διάφορα εργαστήρια για παιδάκια όλων των ηλικιών, που ασχολούνται με ζωγραφική, κεραμική, χειροτεχνίες κ.α.

Ίσως πάλι, να έχεις έναν μικρό Μότσαρτ στα χέρια σου. Κιθάρα πιάνο, σαξόφωνο, ακόμα και ντραμς, είναι μια καλή κι εποικοδομητική λύση για να το ξεκολλήσεις από την οθόνη.

#5: Μέρα χωρίς οθόνη.

Ωραία ιδέα είναι να κανονίσετε μια μέρα της εβδομάδας, που θα είναι η μέρα αποτοξίνωσης. Μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά όχι κι ανέφικτο. Αν πάλι δεις ότι τα πράγματα ζορίζουν, επέτρεψε μόνο την τηλεόραση.

#6: Άσε το να βαρεθεί.

Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε ένα παιδί που βαριέται. Είναι απολύτως φυσικό και μπορεί να αποβεί και πολύ δημιουργικό.

Αν λοιπόν, δεν υποκύψεις και λίγο αδιαφορήσεις, θα δεις ότι πολύ σύντομα θα απασχοληθεί μόνο του. Από προσωπική εμπειρία, σου λέω ότι είναι δοκιμασμένο. Στις ώρες της βαρεμάρας θα εκπλαγείς με το πόσο δημιουργικά μπορούν να γίνουν. Είναι η ώρα του πραγματικού παιγνιδιού.

Απλά κρύψε τις οθόνες.