Η θετική ανατροφή των παιδιών είναι μια δημοφιλής φιλοσοφία, αλλά συνοδεύεται από προκλήσεις τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά.
Η καλή και υγιής σχέση με τα παιδιά είναι ζωτικής σημασίας τόσο για τα πρώτα χρόνια όσο και για τη μετέπειτα ζωή τους (και τη δική μας).
Οι γονείς ενθαρρύνονται να οικοδομήσουν μια καλή σχέση με τα παιδιά τους χρησιμοποιώντας εξηγήσεις και προσφέροντας επιλογές αντί να φωνάζουν, να συγκρίνουν ή να χρησιμοποιούν ανταμοιβές και τιμωρίες.
Είναι μια προσέγγιση που είναι γνωστή ως positive parenting ή θετική ανατροφή των παιδιών, μια μέθοδος που επαινείται γιατί σε κάθε δύσκολη κατάσταση, που ενδεχομένως να είχε ως λύση την τιμωρία, δίνει εναλλακτικές με θετική διάθεση.
Ακριβώς όμως επειδή, κάθε δύσκολη κατάσταση πρέπει ο γονιός να βρει τον τρόπο να την αντιμετωπίσει θετικά το positive parenting έχει τις δικές του δυσκολίες και προκλήσεις.
Το πλαίσιο θετικής γονικής μέριμνας υπάρχει από τη δεκαετία του 1920 (τότε ονομαζόταν «θετική πειθαρχία»), το οποίο μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ από τους Αυστριακούς ψυχιάτρους Alfred Adler και Rudolph Dreikurs. Αλλά αναγνωρίστηκε ευρέως τη δεκαετία του 1990, όταν ο Αμερικανός ψυχολόγος Martin Seligman έφερε το πεδίο της θετικής ψυχολογίας στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Όταν εφαρμόζεται στην ανατροφή των παιδιών, αυτή η φιλοσοφία ενθαρρύνει τους γονείς να δίνουν περισσότερα θετικά παρά αρνητικά σχόλια, αντί να εστιάζουν στην κακή συμπεριφορά των παιδιών τους.
Ωστόσο, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η συνεχής θετικότητα μπορεί να επηρεάσει τελικά αρνητικά το παιδί. Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Barbara Ehrenreich, σε ένα βιβλίο που εξετάζει το φαινόμενο, το αποκάλεσε ιδεολογική δύναμη που «μας ενθαρρύνει να αρνηθούμε την πραγματικότητα, να υποταχτούμε χαρούμενα στην ατυχία και να κατηγορήσουμε μόνο τον εαυτό μας για τη μοίρα μας».
Ειδικοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι όλα τα συναισθήματα εξυπηρετούν σημαντικές λειτουργίες και είναι σημαντικό να αναγνωρίζονται.
Τα θετικά συναισθήματα είναι απαραίτητα για την οικοδόμηση συνδέσεων, αλλά τα αρνητικά συναισθήματα είναι επίσης χρήσιμα και ήταν ανέκαθεν απαραίτητα για την ανθρώπινη επιβίωση. Όταν οι άνθρωποι – συμπεριλαμβανομένων των γονέων – αισθάνονται ότι δεν τους επιτρέπεται να μοιραστούν αρνητικά συναισθήματα, μπορεί να είναι επιζήμιο για την ψυχική τους υγεία.
Ενώ οι ειδικοί πιστεύουν ότι το positive parenting μπορεί να είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο για την ανατροφή καλά προσαρμοσμένων, ευτυχισμένων παιδιών, ίσως η προβολή μιας συνεχούς θετικότητας δεν είναι ρεαλιστική.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σε κάθε περίπτωση, όσο και να πιστεύεις και να εφαρμόζεις το positive parenting ενδεχομένως κάποια στιγμή να μη διαχειριστείς θετικά μία κατάσταση. Κι αυτό είναι επίσης εντάξει. Και ανθρώπινο.
Στην πραγματικότητα, η συνεχής υπενθύμιση στους γονείς ότι η αποτυχία τους να παραμείνουν ήρεμοι και αισιόδοξοι ανά πάσα στιγμή μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικές συνέπειες για τα παιδιά τους στη μετέπειτα ζωή είναι πολύ πιθανόν αντιπαραγωγικό.
Έχοντας αυτό κατά νου, ίσως αντί να χρησιμοποιούμε θετική ψυχολογία μόνο στα παιδιά μας, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να τη χρησιμοποιήσουμε και ο ένας στον άλλο.
