Για χάρη της έχει χυθεί πολύ αίμα. Η λέξη Ελευθερία είναι μια έννοια διαφορετική για τον καθένα, ίσως βαρυσήμαντη ή και παρεξηγήσιμη κάποιες φορές από άλλους. Στο άκουσμα της κάποιοι ενθουσιάζονται, ενώ άλλοι τρέμουν σύγκορμοι και αδυνατούν να απαντήσουν στην ερώτηση: «Πόσο ελεύθερος νομίζεις ότι είσαι».

Με κλίμακα το 100 με πόσο θα βαθμολογούσες την ελευθερία σου; Βλέπεις; Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσεις. Στην τελική δεν ξέρεις καν αν είσαι ελεύθερος. Ελεύθερος για ποιόν ακριβώς λόγο και υπό ποιάν έννοια; Φυσικά, δεν μιλάω για κάποιον φυλακισμένο με την σημασία του behind bars στην κυριολεξία, αλλά για εσένα την χαρωπή πεταλουδίτσα που πετάς εκεί έξω και προσπαθείς με συνέπεια σαν καλή πεταλούδα που είσαι, να τηρείς τους «κανόνες»! Είσαι ακόμα μπερδεμένος;

Φαντάσου λοιπόν, τι θα γινόταν αν για λίγο, για πολύ λίγο, σταματούσες να είσαι καλός και αντί γι’ αυτό προσπαθούσες να είσαι ελεύθερος; Φαντάσου να αντικαθιστούσες το «καλός» με το «ελεύθερος». Ό,τι συνεπάγεται του «καλός» και ότι συνεπάγεται του «ελεύθερος». Άλλωστε για τον καθένα μας αυτές οι δύο λέξεις σημαίνουν τόσα διαφορετικά πράγματα. Ίσως για κάποιους το ένα να είναι και άρρηκτα συνδεδεμένο με το άλλο.

Για να σε ξεμπλοκάρω θα σου φέρω το παράδειγμα μιας φίλης (που είναι πολύ καλή φίλη, καλό girlfriend, καλή μαγείρισσα, πολύ καλή στη δουλειά της κτλ) η οποία τις προάλλες σε μια συζήτηση περί ανέμων και υδάτων, μου είπε ότι έχει βαρεθεί να είναι καλή κι αντί γι’αυτό θα προτιμούσε να είναι ελεύθερη. «θα ήθελα να μην δίνω λογαριασμό σε κανέναν. Ούτε σε αφεντικά, ούτε σε γκόμενο, ούτε σε γονείς ούτε καν στον σκύλο μου τον Ερμή! Ελεύθερη! Καταλαβαίνεις τι σου λέω;»

Κατάλαβα, πώς δεν κατάλαβα! Μετά αρχίσαμε να μιλάμε για τη «Στέλλα», εκείνη την ταινία με την Μελίνα Μερκούρη, όπου η Στέλλα η ομώνυμη ηρωίδα αψηφά τους κοινωνικούς κανόνες και την ημέρα της 28^ης Οκτώβρη, την ημέρα του «ΟΧΙ», «αδειάζει» τον Μίλτο (πολύ βαρύ κι ασήκωτο αρσενικό-τον οποίο ενσαρκώνει ο Φούντας) στην εκκλησιά και κάνει βόλτες (σαν καλό κούγκαρ που είναι) με ένα άλλο τυπάκι. Την συνέχεια την ξέρετε. Spoiler alert! Το τίμημα της ελευθερίας ήταν βαρύ, ο Μίλτος μην μπορώντας να αντέξει την ατίμωση που τον βρήκε (και σαν βαρύ κι ασήκωτο αρσενικό που είναι) την μαχαιρώνει και εκεί τελειώνει κι η ταινία. Άτιμη κενωνία!! Τι ήθελε η καημένη στην τελική; Όπως τραγουδιστά το είπε και η Anouk “Nobody’s Wife”.

Κάποτε επίσης από μια άλλη κοπέλα (είναι γυναικείες σκέψεις συνήθως αυτές) άκουσα το εξής. «Δεν ξέρω αν θέλω να γίνω μάνα. Αν είναι κάτι που όντως το επιζητώ στη ζωή μου ή είναι κάτι που απλά μου επιβάλλει η κοινωνία» Πάλι η κενωνία! Είναι τρομερό πόσα σου επιβάλλει η κοινωνία χωρίς να το συνειδητοποιείς, ειδικά αν είσαι γυναίκα μεταξύ 30-35!!! Πρόσφατα σε κοινή παρέα έπρεπε να δικαιολογήσω σε έναν, θα το θέσω κομσά, ΑΚΥΡΟ, πώς και στα 33 μου είμαι ανύπαντρη χωρίς τρία παιδιά! Mother issues καθαρά ο τύπος. Σκέφτηκα “όοοοοχι, δεν θα με αγχώσεις εσύ” και συνέχισα να χορεύω αγνοώντας την ύπαρξη του.

Αυτό που θέλω να πώ κυρίως στις γυναίκες .. Φανταστείτε να αντικαθιστούσατε το «καλή» με το «ελεύθερη». Θα είχατε την ίδια ζωή; Τις ίδιες σχέσεις; Θα ζούσατε στην ίδια πόλη και θα είχατε την ίδια δουλειά;

Αυτή τη φορά όμως, σκεφτόμενη ότι καλοσύνη σημαίνει το να ακολουθείς κανόνες, ενώ ελευθερία σημαίνει να ακολουθείς το ένστικτό σου.

Καλοσύνη ίσως σημαίνει υπακοή τελικά, ενώ ελευθερία εμπιστοσύνη στον εαυτό σου.

Keep on dancing!