Πώς κάποια από τα λόγια της Ελεονώρας Μελέτη για τη συντήρηση ωαρίων «άγγιξαν» μια 27χρονη που δεν έχει στα άμεσα σχέδιά της τη μητρότητα; Γιατί μια τέτοια δημοσίευση εξακολουθεί να είναι αναγκαία; Και κυρίως, γιατί εν έτει 2022 το θέμα μητρότητα –και πατρότητα αλλά σε σημαντικά μικρότερο ποσοστό– εξακολουθεί να βρίσκεται στην ατζέντα των ερωτήσεων που γίνονται σε δημόσια και μη πρόσωπα; Ας τα πάρουμε όμως ένα-ένα. Με αφορμή απορίες που δέχτηκε η παρουσιάστρια και δημοσιογράφος από δεκάδες γυναίκες σχετικά με τη συντήρηση ωαρίων, η ίδια προχώρησε σε μια ανάρτηση στον λογαριασμό της στο Instagram μιλώντας για όσα λίγο ή πολύ αισθάνονται οι περισσότερες από εμάς κάθε φορά που στον αέρα πλανάται το θέμα «μητρότητα».
 
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Εleonora Meleti (@nonoram)

“Από εχθές, έχετε στείλει δεκάδες φίλες, μήνυμα, ζητώντας να σας πω για την συντήρηση ωαρίων. Δεν θα μακρηγορήσω. Η διαδικασία είναι τυπικά κ ιατρικά απλή κ νομίζω ο γιατρός σας είναι ο πλέον κατάλληλος να σας ενημερώσει για το τι πρέπει να κάνετε. Θα ήθελα ωστόσο να εστιάσω σε κάτι πιο περίπλοκο κ δύσκολο, στην όλη διαδικασία , που είναι η ψυχολογία της γυναίκας που καλείται να το κάνει: Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να νιώθει ότι την κατατρέχει ο χρόνος. Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να της θυμίζουν ότι μεγαλώνει. Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να κρίνεται επειδή έφτασε στα 38 κ δεν έχει κάνει παιδί. Δεν έκανε γιατί επέλεξε να δώσει προτεραιότητα στη δουλειά της, γιατί αυτό ήθελε. Δεν έκανε γιατί χώρισε από Μία σχέση ετών, στην οποία είχε επενδύσει, κ δεν είχε την κατάληξη που επιθυμούσε. Δεν έκανε γιατί δεν έχει βρει ακόμα τον σύντροφο της. Δεν έκανε γιατί αρρώστησε και πρέπει να το καθυστερήσει. Δεν έκανε γιατί δεν τα έχει καταφέρει ακόμα Δεν έκανε γιατι δεν είναι σίγουρη ακόμα αν θέλει να κάνει κ ποτέ. Οποίος κ αν είναι ο λόγος, φέρει πάνω του κ πίσω του έντονη κριτική. Η γυναίκα που καλείται να αποφασίσει αν θα κάνει συντήρηση ωαρίων έχει να διαχειριστεί μέσα της πολλά. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι δικαστές των πάντων, ας μην κάνουμε τα πράγματα πιο δύσκολα με την επί παντός επιστητού κριτική μας. Ας είμαστε υποστηρικτικοί κ πιο επιφυλακτικοί στο πως θα μιλήσουμε για εκείνες χωρίς να είμαστε εκείνες. Αν δεν σε αφορά το θέμα, αν αναρωτιέσαι τι θέλουν όλες αυτές της τηλεόρασης κ βγαίνουν κ λένε τι κάνουν με τα αυγά τους, μη σχολιάσεις. Άστο. Προσπέρνα. Γιατί γύρω σου υπάρχουν πολλές που θα βοηθηθούν από τέτοιες αναρτήσεις. Υπάρχουν πολλές που δεν είχαν την τύχη να τα κάνουν όλα τέλεια όπως εσύ κ έχουν ανάγκη να ηρεμήσουν λιγάκι τη ψυχή τους… Με αγάπη. *στο «γυναίκα ψάχνει» υπάρχει κεφάλαιο αφιερωμένο στην συντήρηση ωαρίων. Αναλυτικά σε 15 σελίδες όλα όσα βίωσα κατά τη διαδικασία. Για οποία πιστεύει Ότι θα τη βοηθήσει.” γράφει η δημοσιογράφος. Δε θα «μιλήσω για εκείνες χωρίς εκείνες». Γιατί νιώθω πως κανείς και καμιά δεν πρέπει. Ακόμη και αν εκείνη είναι η κολλητή, η αδερφή ή στο μέλλον η κόρη μου. Ακόμη κι αν το κάνω από αγάπη, από ειλικρινές ενδιαφέρον και με καλή πρόθεση.”

Πώς μπορεί ο λόγος να βρίσκεται σε οποιοδήποτε τρίτο άτομο για κάτι που αφορά αποκλειστικά και τόσο προσωπικά μια γυναίκα, τη ζωή, το σώμα και τις ανάγκες της;

Δε θα «μιλήσω για εκείνες χωρίς εκείνες». Γιατί ξέρω πως αυτές οι γραμμές βοήθησαν πολλές «εκείνες», ανάμεσά τους κι εμένα. Κι αυτό δε με ανακουφίζει. Μου δημιουργεί θυμό. Αναρωτιέμαι: Τι κάναμε τόσο λάθος ώστε το 2022 να πρέπει ακόμη να απαντάμε στο «πότε θα βάλεις/βάλετε μπροστά για παιδάκι;» τόσο συχνά, ώστε να χρειάζεται να γράφουμε για αυτό ακόμα; Δε θέλω να υπάρχει η ανάγκη αυτής της βοήθειας, που εξακολουθεί να είναι τόσο σημαντική. Δε θέλω να υπάρχει η ανάγκη αυτών των λέξεων που γράφονται αυτή τη στιγμή. Θέλω να νιώθω την ασφάλεια ότι θα γίνει σεβαστή κάθε απόφασή μου χωρίς να χρειάζεται να την αιτιολογήσω ή, ακόμα χειρότερα, να τη δικαιολογήσω. Θέλω τα αυτονόητα να γίνουν δεδομένα και κάθε «γιατί» να κινείται προς την πλέον σωστή και χρήσιμη κατεύθυνση. Γιατί μια γυναίκα, εφόσον έχει επιλέξει τον δρόμο της μητρότητας, δεν έχει την υποστήριξη που δικαιούται εργασιακά και κοινωνικά;

Γιατί η ζωή ενός μονογονέα πρέπει να δυσκολεύει καθημερινά λόγω της γραφειοκρατίας;

Γιατί άνθρωποι που ήθελαν πολύ να τεκνοθετήσουν και ακολούθησαν τα νόμιμα τελικά δεν τα κατάφεραν; Στο τέλος της μέρας, ίσως χρειαζόμαστε ακόμη χρόνο για να μάθουμε νακάνουμε τις σωστές ερωτήσεις. Μέχρι τότε, ευχαριστώ την κάθε γυναίκα που, ανεξαρτήτως των βιωμάτων της, βρήκε τη δύναμη να μιλήσει για όλες εκείνες τις απαντήσεις σε όλα εκείνα τα «γιατί». Με την ελπίδα στο άμεσο μέλλον να μη χρειάζεται η απάντηση.