Με αφορμή τα 25 άλυτα μυστήρια και όλες τις παλιές μας αγάπες που δεν ξέρουμε τι απέγιναν, ήρθα να δώσω λίγο από τα φώτα μου. Ξέρω πως η αγάπη για να δημιουργηθεί θέλει κόπο και τρόπο. Μερικές φορές θέλει δουλειά, άλλες φορές το μόνο που θα χρειαστεί είναι μια συζήτηση. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή στο να μάθεις να αγαπάς. Απλώς αγαπάς.  Από την στιγμή που θα αγαπήσεις τον άλλον μπορείς να κάνεις τα πάντα. Να κινήσεις γη και ουρανό, χωρίς να καταλάβεις τι ακριβώς κάνεις. Η αγάπη θα σε συνεπάρει. Θα σε πάει σε τόπους της καρδιάς σου ανεξερεύνητους και θα σε γνωρίσει σε νέα συναισθήματα. Συναισθήματα τόσο δυνατά που αναρωτιέσαι που θα πάνε όταν τελειώσει όλο αυτό. Αναρωτιέσαι αν θα τα νιώθεις για πάντα ή αν φεύγουν. Γίνεται όμως να φύγει η αγάπη; Η αγάπη δεν φεύγει. Είναι μέσα μας πάντα. Ακόμη και όταν τελειώνει. Δηλαδή, δεν γίνεται να ξυπνήσεις μια μέρα και να καταλάβεις πως η αγάπη σου για τον Χ. έχει τελειώσει άρα και έχει φύγει από μέσα σου. Και αν έχει φύγει από μέσα σου, που να έχει πάει; Δεν υπάρχουν πολλά μέρη για να πάει μια ξεζουμισμένη αγάπη. Βασικά, εγώ ξέρω μόνο ένα, την καρδιά μας. Όσο μελώ και αν ακούστηκε αυτό. Πραγματικά πιστεύω πως άπαξ και νιώσεις τόσο έντονα συναισθήματα για κάποιον, δεν μπορείς να τα διώξεις. Ο Γιάννης Γιοκαρίνης πιστεύει πως οι αγάπες όταν γερνάνε μπαίνουν σε μουσεία. Εντάξει, είναι και αυτό μια άποψη. Εγώ πιστεύω πως το μουσείο αυτό είναι το μουσείο των αναμνήσεων. Το μουσείο που μπαίνουν όλα τα “χρησιμοποιημένα” συναισθήματα και οι απαρχαιωμένες αγάπες. Εκεί πάνε οι αγάπες όταν τελειώνουν. Δεν αιωρούνται στους δρόμους και δεν ξεχνιούνται από κανέναν. Απλώς αλλάζουν τμήμα στην καρδιά και το μυαλό μας γιατί έρχονται τόσες πολλές νέες αγάπες που μπορεί να μην υπάρχει χώρος για όλες στο ίδιο σημείο. Έχουμε μπερδέψει τον έρωτα με την αγάπη. Ο έρωτας είναι αέρας κοπανιστός. Με την καλή έννοια φυσικά. Είναι συναισθήματα και αντιδράσεις του σώματός μας που νομίζουμε ότι έχουμε αλλά λειτουργεί σαν χάπι placebo. Δεν υπάρχει τίποτα εκεί αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν τα πάντα. Όταν λοιπόν, ο έρωτας τελειώνει, φεύγει κιόλας. Γίνεται αυτό που ήταν πάντα, αέρας. Με την αγάπη τα πράγματα είναι λιγάκι διαφορετικά. Πιο σταθερά. Γιατί η αγάπη δεν είναι κάτι που μπορεί να φύγει, μόνο να θαφτεί λίγο πιο βαθιά. Δεν μπορείς να σταματήσεις να αγαπάς κάποιον αλλά μπορείς να αρχίσεις να αγαπάς και άλλους. Και τότε η αγάπη σου για αυτόν τον Χ. δεν έχει πάει κάπου, ακόμα μέσα σου είναι, απλώς όχι τόσο έντονη. Η αγάπη λοιπόν, δεν τελειώνει, δεν φεύγει. Απλώς οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να πιστεύουν πως κάθε τι πρέπει να έχει τέλος και αρχή. Δεν λειτουργούν έτσι όμως όλοι οι οργανισμοί. Και χωρίς να θέλω να σου λύσω ένα άλυτο μυστήριο που σε βασανίζει χρόνια, η αγάπη είναι από τα λίγα συναισθήματα που ρέουν άφθονα μέσα μας. Επειδή ήρθε μια καινούρια δεν σημαίνει ότι η παλιά τελείωσε. Συνεχίζει να υπάρχει κάπου εκεί, λίγο πιο πίσω.